بگذاریم کودک تجربه کند

خبرگزاری حوزه | همان‌طور که پرنده کوچک با پروازهای بی‌محابا آسمان را می‌آزماید، کودک نیز جهان را با کنجکاوی لمس می‌کند.

کودک در سال‌های آغازین زندگی، درک کاملی از خوب و بد ندارد اما بسیار کنجکاو است. هرچه را به دست آورد با نگاه و لمس بررسی می‌کند. آن را در دهان می‌گذارد، به زمین می‌زند و به شیوه‌های مختلف در پی آن است که بدانند آنچه بررسی کرده در مقابل او چه واکنشی نشان می‌دهد. بنابراین والدین نباید با امر و نهی های بیجا مانع رشد و شناخت کودک شوند.

ائمه معصومین علیهم السلام در عمل به این نکته توجه داشتند. ام‌ خالد می‌گوید: با پدرم خدمت پیامبر رسیدیم. من به بازی با انگشتر پیامبر مشغول شدم. پدرم با درشتی مرا از این کار باز داشت. پیامبر فرمود رهایش کن! او را واگذار که بازی کند. گرچه در این مورد آزاد گذاشتن کودک ضرری متوجه او یا دیگران نمی‌کند، ولی به گمان پدر این کار با ادب کودک و شأن پیامبر منافات داشت لذا او را بازداشت. اما پیامبر می‌گوید او را آزاد بگذار. تا از این راه از اشیا و امور شناخت پیدا کند، جرأت دست زدن به کارهای جدید و خلاقیت بیابد و بفهمد چه کاری خوب و چه کاری بد است.

منبع: سیره تربیتی پیامبر و اهل بیت، صفحه ۱۲۹ تا ۱۳۱.