پنجشنبه ۲۰ آذر ۱۴۰۴ - ۱۱:۲۸
بازخوانی الگوی «رهبری خاموش» حضرت فاطمه زهرا (س) در گفتمان معاصر

حوزه/ در ادبیات مدیریت و رهبری، «رهبری خاموش» به سبکی اطلاق می‌شود که در آن فرد، نه با صدور فرمان مستقیم و حضور پررنگ در صحنه‌های پرشور، که با ایفای بی‌بدیل نقش‌های محوری، ایجاد فرهنگ درونی، تربیت نیروهای کارآمد و دفاع استدلالی از ارزش‌ها جهت‌گیری جامعه را تعیین می‌کند. حضرت زهرا(س) در خانه علی(ع)، دولتی کوچک را مدیریت می‌کرد که قرار بود سرمشق دولتی بزرگ شود.

خبرگزاری حوزه| همزمان با فرارسیدن بیستم جمادی‌الثانی و هفته گرامیداشت مقام زن و مادر چراغ‌های محافل علمی کشور بر نقش کانونی حضرت فاطمه زهرا (سلام‌الله علیها)به عنوان «الگوی کامل زن مسلمان» روشن شده است. در حالی که گفتمان‌های رایج غربی، «اقتدار» و «رهبری» را در انفعال از femininity یا تقلید از مردان جستجو می‌کنند، کارشناسان علوم اسلامی با محور قرار دادن سیره کوثر پیامبر (ص)، از نظریه «رهبری خاموش» سخن می‌گویند؛ الگویی که اثربخشی عمیق را در آرامش مادرانه، استدلال ناب را در دفاع جانانه، و ساختن تمدن را در تربیت انسان‌های اسوه و بجا آوردن نقش های اجتماعی خود ترکیب کرده است. این گزارش، واکاوی این نظریه در بستر تاریخی و تطبیق آن با نیازهای جامعه امروز است.

در ادبیات مدیریت و رهبری، «رهبری خاموش» به سبکی اطلاق می‌شود که در آن فرد، نه با صدور فرمان مستقیم و حضور پررنگ در صحنه‌های پرشور، که با ایفای بی‌بدیل نقش‌های محوری، ایجاد فرهنگ درونی، تربیت نیروهای کارآمد و دفاع استدلالی از ارزش‌ها جهت‌گیری جامعه را تعیین می‌کند. حضرت زهرا(س) در خانه علی(ع)، دولتی کوچک را مدیریت می‌کرد که قرار بود سرمشق دولتی بزرگ شود. ایشان نه تنها همسر و مادری نمونه، بلکه نخستین معلم و مبلغ مکتب علوی پس از رسول خدا(ص) بودند. این همان رهبری خاموش است: تأسیس نرم یک سیستم فکری و عملی که پایه‌های حکومت عدل علوی را می‌سازد.

چهار عرصه کلیدی از این رهبری خاموش:

۱. رهبری تربیتی و ساخت سرمایه انسانی بی‌نظیر: بزرگ‌ترین دستاورد حضرت زهرا(س)، تربیت و ارائه چهار امام معصوم (ع) به جامعه اسلامی است. این امر، در شرایط سخت اجتماعی و اقتصادی صدر اسلام رخ داد. شیخ مفید در «الاختصاص» بر تعلیم مستقیم قرآن و معارف توسط ایشان به فرزندان تأکید کرده است. این نقش، بنیادی‌ترین سطح رهبری یعنی «ساختن انسان‌های الگو» است.

۲. رهبری اقتصادی و مدیریت منابع در تنگنا: سیره ایشان در مدیریت معاش خانه، تقسیم کار عادلانه با خدمتکار (فضه) و الگوی مصرف قناعت محور حتی در فقر اختیاری، یک مدل اقتصادی خانواده محور را ارائه می‌دهد. روایت مشهور «دستگاه آسیاب و پینه‌های دستان زهرا(س)» (بحارالانوار) در کنار انفاق مخفیانه به فقرا (مانند داستان انفاق پیراهن جدید)، نشان‌دهنده ترکیب سخت‌کوشی، قناعت و مسئولیت‌پذیری اجتماعی است.

۳. رهبری سیاسی-اجتماعی: خطبه فدکیه به مثابه یک استراتژی: خطبه فدکیه دفاع از یک ملک شخصی نبود؛ بلکه بیانیه‌ای تمدنی و پروسه‌ای سیاسی بود. ایشان در این خطبه، با استناد به قرآن و عقل جمعی مهاجرین و انصار، اصل ولایت و امامت را احیا کرد، انحراف مسیر حکومت را گوشزد نمود و حق مسلم خود را بهانه‌ای برای احیای حق امت قرار داد. این مواجهه، اوج «رهبری خاموش» در عرصه عمومی است: دفاعی استدلالی، شجاعانه و اثرگذار که تاریخ را واکاوی و آینده را هشدار می‌دهد.

۴. رهبری فرهنگی و گفتمان‌سازی: ایشان از طریق بیانات حماسی، مناجات‌های عرفانی و گفتگوهای روزمره، به ترویج فرهنگ علوی و ثبت تاریخ واقعی اسلام می‌پرداختند. این نقش، امروز معادل «رسانه‌گری و گفتمان‌سازی» هوشمندانه است.

الگوی فاطمی، پاسخی بی‌بدیل به چند پارادوکس ساختگی عصر حاضر است:

تعارض «خانه داری» با «اجتماعی‌بودن»: سیره حضرت زهرا(س) نشان می‌دهد خانه می‌تواند پایگاه اصلی جهاد تربیتی، فرهنگی و حتی سیاسی باشد. اثرگذاری ایشان از دل خانه آغاز و تا مسجدالنبی گسترش یافت.

تقابل «عاطفه» با «عقلانیت و استدلال»: ایشان تجسم تام «عقلانیت مؤمنانه» بودند. هم در مناجات‌های شبانه سرشار از عشق بودند و هم در خطبه فدکیه، چنان استدلال محکمی ارائه دادند که حاضران را به گریه انداخت.

چالش «هویت مستقل» در مقابل «نقش خانوادگی»: در الگوی فاطمی، هویت زن نه در تقابل، که در تعامل مکمل با نقش همسری و مادری تعالی می‌یابد. ایشان «فاطمه» بودند، «همسر امیرالمؤمنین» و «مادر حسنین»، مروج و مدرس آیات قرآن بودند و هر نقشی، دیگری را نه تنها کمرنگ نکرد، بلکه کامل کرد.

ما نباید از حضرت زهرا(س) یک اسطوره دست‌نیافتنی بسازیم. ایشان یک الگوی قابل اجرا هستند. کلید این اجرا، درک «سیستم» حاکم بر زندگی ایشان است: نظامی که در آن عبادت، کار خانه، تربیت فرزند، مطالعه و فعالیت اجتماعی، همگی در یک راستا و برای یک هدف یعنی رضای الهی و استمرار دین تعریف می‌شوند. این نگاه سیستماتیک، بزرگ‌ترین درس برای زن و مرد امروز است.

ایام میلاد حضرت فاطمه زهرا (سلام‌الله علیها) فرصتی است برای «بازخوانی تمدنی»سیره ایشان. به نظر می‌رسد حرکت‌های اخیر نهادهای علمی به سمت بررسی ابعاد راهبردی زندگی حضرت زهرا(س)، نشان‌دهنده ضرورتی است که جامعه امروز برای خروج از الگوهای وارداتی و اتکا به مدل بومی «زن تراز اسلام» احساس می‌کند. الگوی «رهبری خاموش فاطمی» دعوتی است به اثرگذاری عمیق، صبورانه و اصیل؛ اثری که از کانون خانواده آغاز می‌شود، اما امواج آن تاریخ و تمدن را متحول می‌سازد.

مرضیه سادات هاشمی راد

انتهای پیام.

اخبار مرتبط

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha