حجتالاسلام والمسلمین سید علیاصغر امینی از شاگردان آیتالله میلانی در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در مشهد، با اشاره به نوع تعامل آیتالله میلانی با شاگردان، اظهار کرد: رابطه ما با ایشان صرفاً در چارچوبهای رسمیِ درس و بحث تعریف نمیشد، بلکه نوعی پیوند عاطفی و تربیتی شبیه رابطه پدر و فرزند میان ما برقرار بود.
وی افزود: فاصله طبیعی میان یک مرجع تقلید با جامعه گسترده مقلدان از یکسو و یک طلبه جوان از سوی دیگر، بسیار قابل توجه است، اما آیتالله میلانی با وجود جایگاه ممتاز علمی، با دقت و حوصله به پرسشها و اشکالات طلاب گوش میدادند و اگر نقدی را صحیح میدانستند، نهتنها آن را میپذیرفتند، بلکه صاحب آن نظر را مورد تکریم قرار میدادند و گاهی حتی به همکاری علمی دعوت میکردند.
این استاد حوزه، با ذکر خاطرهای از دوران طلبگی خود، یکی از جلوههای برجسته اخلاق علمی آیتالله میلانی را انصاف در نقد مخالفان دانست و گفت: در جوانی جزوهای در پاسخ به مطالب توهینآمیز یکی از مخالفان تشیع نوشتم و عنوان تندی برای آن انتخاب کردم. وقتی متن را برای آیتالله میلانی خواندم، ایشان با قاطعیت اما مهربانی فرمودند: «جواب باید متین و استوار باشد، نه احساسی و تند.»
وی تصریح کرد: این تذکر کوتاه، برای من درسی ماندگار شد و نشان داد که از نگاه آیتالله میلانی، دفاع از حقیقت هرگز نباید با بیانصافی و خروج از اخلاق همراه باشد، حتی اگر طرف مقابل از چارچوب انصاف عبور کرده باشد.
عقلانیت شیعی و بازگشت به جهانبینی قرآنی
حجتالاسلام والمسلمین امینی با اشاره به نگاه آیتالله میلانی به مسئله عقل و حکمت، تأکید کرد: از منظر ایشان، قرآن کریم دارای یک جهانبینی عمیق و فراگیر است که ظرفیت پاسخگویی به نیازهای معرفتی بشر، حتی در حوزههایی مانند فلسفه حقوق را دارد.
وی بیان کرد: در مکتب تشیع، عقل جایگاه بنیادین دارد؛ چنانکه مرحوم کلینی کتاب «کافی» را با «کتابالعقل» آغاز میکند، با این حال، راهی که انبیا ترسیم کردهاند، هرچند عقلانی و استدلالی است، اما از نوری برخوردار است که از جنس وحی بوده و با مسیر صرفاً فلسفی تفاوت ماهوی دارد.
استاد حوزه خاطرنشان کرد: آیتالله میلانی معتقد بودند که حکمت حقیقی باید مستقیماً از چشمه زلال قرآن استخراج شود؛ چرا که جهانبینی قرآنی، افقهایی فراتر از مکاتب فلسفی بشری را پیش روی انسان میگشاید.
انتهای پیام. /
نظر شما