حجتالاسلام ناصریمقدم استاد حوزه علمیه خراسان، در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در مشهد، با اشاره به روند تاریخی شکلگیری و تکامل علم اصول فقه، اظهار داشت: از عصر شیخ طوسی تا امروز، علم اصول همواره یکی از محورهای اصلی اندیشه فقهی شیعه بوده و این دانش، بهویژه پس از نوآوریهای شیخ انصاری در «فرائدالاصول»، وارد مرحلهای نوین شد.
وی افزود: پس از شیخ اعظم، بزرگانی چون آخوند خراسانی، میرزای نائینی، آقا ضیا عراقی و میرزای اصفهانی نقش تعیینکنندهای در گسترش و تعمیق مباحث اصولی ایفا کردند و آیتالله میلانی نیز از این میراث علمی تأثیر پذیرفت و آن را با ابتکارات خاص خود ادامه داد.
استاد حوزه علمیه خراسان با اشاره به یافتههای پژوهشی خود تصریح کرد: اصول فقه صرفاً مجموعهای از قواعد کاربردی برای استنباط نیست، بلکه دانشی با «معرفت درجه دوم» است که درباره چگونگی تولید، اعتبارسنجی و ساماندهی معرفت دینی بحث میکند.
وی تأکید کرد: از همین رو، مباحث روششناسی در علم اصول باید در چارچوب فلسفه علم تحلیل شود تا بتوان جایگاه واقعی آن را در نظام معرفت دینی بهدرستی تبیین کرد.
روش ترکیبی آیتالله میلانی در تفقه اصولی
حجتالاسلام ناصریمقدم با اشاره به بررسی تحلیلی آثار علمی آیتالله میلانی گفت: در پژوهشی که درباره میراث مکتوب ایشان انجام دادهام، به این نتیجه رسیدم که روش اصولی وی نه یکسویه عقلگرایانه است و نه صرفاً متکی بر نقل؛ بلکه روشی تلفیقی و متوازن میان عقل و نص را دنبال میکند.
وی ابراز کرد: همین رویکرد ترکیبی، به آثار آیتالله میلانی استحکام برهانی از یکسو و پیوند عمیق با متون وحیانی از سوی دیگر بخشیده و آنها را به الگویی قابل تأمل در پژوهشهای اصولی معاصر تبدیل کرده است.
استاد حوزه علمیه، با تأکید بر ضرورت نگاه تمدنی به میراث علما خاطرنشان کرد: بزرگداشت شخصیتهای علمی نباید به بازخوانی تاریخی محدود شود، بلکه باید افقگشا باشد. امروز نمیتوان به همان چارچوبهای گذشته بسنده کرد، بلکه تحول در علم اصول ـ در مبانی، روشها و کارکردها ـ یک ضرورت جدی برای پاسخگویی به نیازهای روز جامعه اسلامی و حرکت بهسوی تمدن نوین اسلامی است.
انتهای پیام. /
نظر شما