به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری حوزه، به نقل از «براثا» پس از اتفاقات سال 2003 و ورود شهید محراب به عراق، از همان لحظه‌ای که این شهید در بصره بر عراق گام نهاد، اعلام کرد که عراق باید توسط ملت عراق اداره شود و خواستار خروج اشغالگران از عراق شد، تا این که جنگ "اثبات الوجود" آغاز شد، احزاب و گروه های سیاسی تشکیل شد و شاید اکنون کسی که اتفاقات را پیگیری کند متوجه ائتلاف میان جریان صدر و مجلس اعلا برای ورود به انتخابات پارلمان آینده شده باشد و البته روشن است که ورود به تمام کارهای سیاسی مشترک باید زیر چتر ائتلاف صورت بپذیرد. این در حالی است که قطعا از همان روز آغاز حرکت و زمان سقوط نظام سابق، اختلافاتی میان این دو گروه وجود داشته و جریان صدری به جریان های سیاسی نشات گرفته از خارج عراق روی خوشی نشان نمیداد و این دیدگاه از جریان صدر خیلی دور از انتظار نبود به ویژه اگر بدانیم که آن‌ها در مبارزه با نظام بعثی خود را سزاوارتر از همه میدانستند و نمیپذیرفتند که جریان دیگری در این سیاست با آن‌ها شریک و سهیم باشد. در عین حال ما شاهد این بودیم که اختلافاتی که با آغاز فعالیت سیاسی مجلس اعلا همراه بود اختلافاتی جزئی و پیش پا افتاده بود که نمیتوانست مبنای بنای یک حکومت باشد زیرا بیش از آنکه متکی به حقایق و واقعیت ها باشد تحت تاثیر انتقام جویی بود و این در حالی بود که مردم پس از تغییر بزرگ ترین نظام دیکتاتوری عراق امیدوار بودند که حکومتی بر پایه روح حقیقت و سازندگی در این کشور تشکیل شود.

نزدیک شدن مجلس اعلا و جریان صدر در شوراهای استان ها به منزله آزمونی برای دو جریان و بررسی امکان کار مشترک میان آنها بود و البته باید گفت که برخی نشانه ها از تقویت نشدن این ائتلاف دارد؛ موضوعی که باید به عنوان زنگ خطر مورد توجه سیاسیون قرار بگیرد و نسبت به این مساله تدبیر نمایند.

مجلس اعلا و جریان صدر امروز در کنار هم برای بنای ائتلاف ملی بر اساس اصول صحیح ملی و بر پایه مؤسسات دولتی تلاش می‌کنند و این همان مسیر حرکت ائتلاف جدید است که در حال حاضر به اجبار در حال حرکت است و باید برای اداره دولت در چهار سال آینده تلاش بیشتری کند؛ چرا که راه پیش روی این ائتلاف راه ساده ای نیست و از سویی دست یابی به این ائتلاف نیز امر محالی نمی‌باشد به شرط آن که این ائتلاف در پی تحقق تغییرات جدی در صحنه سیاسی اجتماعی و اقتصادی عراق باشد.