به گزارش خبرگزاری حوزه، 14 قرن پیش در آن شبِ مالامال از غم و مصیبت، وقتی اول مظلوم عالم، پیکر مطهر و نحیف همسر مظلومه اش را تشییع و به خاک سپرد، جمعیت تشییع کننده به گواه تاریخ به تعداد انگشتان یک دست هم نمی رسید، اما سالیانی است که در سالروز شهادت ام ابیها(س) در سرتاسر بلاد شیعی خاصه شهر مقدس قم ، سوم جمادی الثانی به  دهم محرم الحرام دیگری تبدیل شده است.

امروز در سالروز شهادت بی بی دوعالم فاطمه زهرا(س) به سبک و سیاق سنوات قبل، مراسم عظیم دسته عزاداری با حضور دو تن از مراجع معظم تقلید آیات عظام وحید خراسانی و صافی گلپایگانی از بیوت این بزرگواران به سمت حرم کریمه اهل بیت(ع) برگزار شد و آن چه از دریچه دوربین های فیلمبرداری و لنز عکاسان ثبت و ضبط و انتشار یافت، ابهت جمعیت شیفتگان و ارادتمندان به ساحت قدسی زهرای اطهر(س) بود؛ خاصه بانوان محجبه ای که بیش از هر چیز با عفاف و حجاب خود آمده بودند تا نشان دهند که در زمانه پرفریب این روزگار بیش از هر زمانی یاریگر زهرای مجروح و مضروب هستند.

گرچه در واپسین روزهای اسفند، تا حدی گرمای هوا، حال و هوای اردیبهشتی به دیار قم بخشیده بود ، اما حضور جمعیت شیعه و محب حضرات معصومین(س) از هر طیف و سن و لباس و پوششی قابل توجه بود؛ به ویژه حضور طلاب و فضلا و علما به عنوان شاگردان مکتب امام صادق(ع) که مشهودتر از سایرین جلوه می کرد.

آن ها آمده بودند تا با سینه زنی و اشک های خود در طول مسیر ، مرهمی باشند تسلاگونه بر قلب نازنین حضرت بقیه الله الاعظم (عج) که صاحب عزای اصلی مادرشان هستند.

اهتزاز پرچم ها و علم ها یادآور عاشورا و تاسوعا بود در خیابان های مرکزی قم که منتهی می شد که حرم مطهر فاطمه معصومه(س) و چه زیبا این عاشقان صدیقه کبری(س) تسلیت گویان به حرم دخت مطهرش فاطمه معصومه (س) آمده بودند تا در مسیر تعظیم شعائر اهل بیتی گام بردارند و نام خود را در جریده عزاداران شفیعه روز جزا ثبت و ضبط نمایند.

مداح وقتی می خواند" کاش قلبم به قبرش راه داشت ، کاش زهرا(س) هم زیارتگاه داشت" بی اختیار این نم نم قطرات اشک بود که بر صورت محبان و دلدادگان جاری می شد و در طول مسیر سوز روضه مظلومیت بی بی (س) جلابخش دل ها بود.

حضور معنادار مرجعیت شیعه و علمای به نام دوشادوش عزاداران جلوه دیگری است از عظمت و اقتدار تشیع که راز و رمز آن را باید در محبت به زهرا(س) و اولاد مطهرش جستجو کرد.

محبتی که در بزنگاه های تاریخی غوغایی به راه انداخته و بساط ظالمان و مستکبران را برچیده است و به راستی امروز چه زیبا تقارن یافت این عزاداری خیره کننده با تشییع پیکر مطهر پنج تن از شهدای گمنام که به مادر سادات اقتدا کرده و نام و نشانی از خود در این دنیای فانی به یادگار نگذاشتند؛ شهیدانی که بسیاری از آن ها این جمله معروف در پشت پیراهن های خاکی شان نقش بسته بود؛ " می روم تا انتقام سیلی مادر بگیرم"