به گزارش خبرگزاری «حوزه»، آیت الله مصباح یزدی در درس اخلاق ماه مبارک رمضان در دفتر مقام معظم رهبری در قم، گفت: سیره بزرگان دین باعث می شود که پیروان این بزرگان به آنها تاسی جویند و آنها نیز نسبت به دنیا بی رغبت شوند.
ایشان افزود: امام علی(ع) زمانی که از جنگ صفین باز می گشتند در سفارش خود به امام حسن(ع) مباحث ارزشمندی را بیان کردند که در بخشی از این نامه الهی آمده است، مبادا گمان کنی عقلای عالم که این چنین دنیا را دوست دارند و به خاطر آن جنگ ها می کنند و کشته ها می دهند، واقعا دنیا چیز خاصی است و مبادا تو نیز گمان کنی که دنیا ارزشی دارد.
استاد حوزه خاطرنشان کرد: در ادامه این نامه بیان شده است که هم خدا به تو خبرداده است که این دنیا ارزشی ندارد و خود این دنیا نیز خبر داده است که من در حال مرگ هستم زیرا هرچیزی که به کمال می رسد سریعا رو به زوال می رود.
آیت الله مصباح یزدی اظهارکرد: امام(ع) در ادامه بیان می دارند دنیا عیوب خود را کاملا شفاف بیان کرده است و چیز پنهانی نیست؛ زیرا خود دنیا عیوب خود را عیان کرده ؛ اهل دنیا و کسانی که خود را به دنیا فروخته اند، حیوانات درنده ای هستند که حمله می کنند و طعمه های خود را می درند.
این استاد حوزه تصریح کرد: در این نامه آمده است که کسانی که در دنیا عزیز و قوی هستند ضعفا را می درند و بزرگتر ها کوچکترها را تحقیر می کنند و به آنها تسلط پیدا می کنند؛ همچنین اهل دنیا دو دسته هستند، یک دسته چون چارپایانی که به آنها افسارزده اند و دوم چهارپایانی که رها هستند و افساری ندارند؛ این گروه چارپایان عقلی ندارند و نمی دانند به کدام سمت می روند و به سوی آفت ها و بلاها رها شده اند.
ایشان افزود: امام فرمود، دنیا اهلش را به راه کوری هدایت کرده است یعنی کسانی که خود را به دنیا سپرده اند دیگر حقیقت را نمی بینند؛ یک دسته در حیرت و سرگردانی رها شدند و یک عده نیز غرق نعمت هستند و مشغول چریدن در این صحرا هستند؛ در ادامه کار این اهل دنیا به جایی می رسد که دنیا به رب و معبود آنها مبدل می شود ولی معبودی که هم با اهلش بازی می کند و هم اهلش با این دنیا بازی می کنند.
رئیس موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) خاطرنشان کرد: در ادامه این نامه آمده؛ اهل دنیا به قدری مشغول بازی با در دنیا شده اند که ماورای این دنیا را فراموش کرده اند؛ امام در فرمایشی دیگر بیان می کنند که کالای دنیا، علف های خشک که وباخیز است و خوردن آنها مضر است و انسان را مبتلا می کند و به همین دلیل باید از چنین چراگاهی پرهیز کنید؛ دل کندن از دنیا نافع تر از این است که به دنبال دل ببندید و در کنار آن آرام بگیرید.
آیت الله مصباح یزدی اظهارکرد: امام علی(ع) بیان می کنند که کسانی که مشغول تماشای زیورهای دنیا می شود، به این زیورها دل می بندند، ولی نتیجه این تماشاکردن ها، کوری است و باعث می شود که از دیدن حقایق چشم خود را ببندند؛ کسانی که عاشق و دلباخته دنیا می شوند، فضای قلب آنها، فضای رقص حزن ها و هم و غم ها می شود و این وضع ادامه می یابد تا اینکه این هم و غم ها او را خفه کنند.
این استاد حوزه تصریح کرد: امام متقین بیان می کنند، مردم باید از دنیا قوتی به اندازه ضرورت بردارند؛ البته این مساله به این معنی نیست که مردم، کار و زحمت را کنار بگذارند و به گوشه ای بنشینند ولی کار برای رفع نیازها و رفع نیازهای مردم و خدمت به جامعه کاری عبادی است منتها مشکل این است که برخی این همه مسایل نیک را کنار می گذارند و دنیا برای آنها مساله اصلی می شود.
ایشان افزود: نامه امام علی(ع) برای عثمان بن حنیف، نماینده حضرت در بصره از نامه های بسیار جالب و آموزنده است زیرا ثروتمندان بصره این فرد را به مهمانی دعوت کرده بودند و عثمان نیز در این مهمانی شرکت داشته بود و حضرت در این نامه بیان می کنند؛چرا به فکر فقرا نبودی و دراین میهمانی که فقرا حاضر نبودند شرکت کردی.
رئیس موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) خاطرنشان کرد: در فرازی از این نامه آمده است که ای عثمان هر مامومی را امامی است و رفتار او را الگو قرار می دهد و به همین دلیل تو باید مرا الگوی خود قرار می دادی؛ در حالی که من هیچگاه در چنین مجالسی شرکت نمی کنم؛ امام شما از این دنیا به دو لباس کهنه بسنده کرده است و از خوراکی های دنیا دو قرص نان جو تناول می کنم، ولی من توقع ندارم که شما نیز مثل من رفتار کنید، ولی باید یک نوع شباهتی با امام خود داشته باشید.
آیت الله مصباح یزدی اظهارکرد: امام در ادامه به عثمان می فرماید که با ورع و تقوا از امتحانات سخت گذر کنید؛ در ادامه بیان کردند که کسی نباید فکر کند که وقتی من حاکم این حکومت و این سرزمین ها هستم ذره ای طلا برای خود برداشته ام و از جنگ ها سهمی مجزا برای خود انتخاب کرده ام؛ حتی برای این لباس کهنه خود نیز جایگزینی فراهم نکرده ام؛ از زمین این نیز مالک یک وجب از آن هم نیستم و این دنیا با این همه عظمت برای شما، از یک دانه تلخ بلوط نیز بی ارزش تر است.
این استاد حوزه تصریح کرد: امام می فرمایند که اگر می خواستم می توانستم بهترین عسل و مغز گندم را برای خود تهیه کنم و از بافتنی های ابریشمی بهره ببرم ولی هیهات از اینکه هوای نفس بر من غالب شود و مرا به این سمت بکشد؛ شاید در سرزمینی که تحت حکومت من است چه بسا افرادی باشند که به همان قرص نان جو نیز دسترسی نداشته باشند.
ایشان افزود: امام(ع) بیان می کنند که برای مرض داشتن انسان همین نشانی کافی است که او شب را راحت بخوابد و دیگران در رنج و گرسنگی باشند و او نسبت به آنها بی خیال باشد؛ در ادامه بیان می کنند که علی(ع) کسی نیست که در این دنیا به فکر شکم خود باشد و از این مساله غافل باشد که وظیفه او در دنیا چیست!
