به گزارش خبرگزاری «حوزه»، حضرت آیت الله سبحانی شامگاه شنبه در بیست و ششمین برنامه چشمه معرفت که از شبکه اول سیما پخش شد، در پاسخ به شبهه ای مبنی بر اینکه «اعتقاد به شفاعت سبب افزایش گناه گناهکاران می شود اما اگر چنین عقیده ای نباشد کمتر گناه می کنند؛ اظهار داشتند: باید مفهوم شفاعت را تبیین کرد تا مشخص شود آیا این موضوع سبب جرات برای گناه کردن می شود یا زمینه کاهش گناه را فراهم می کند.

ایشان با تاکید بر اینکه ناامیدی یکی از عوامل انحطاط بشر است، تصریح کردند: انسان مایوس، نمی تواند قدمی به پیش بردارد چرا که اگر انسان از رحمت الهی مایوس باشد و بداند خداوند او را نخواهد بخشید، گناه بیشتری می کند.

معظم له افزودند: ناامیدی از رحمت الهی سبب می شود که فرد گناهکار بگوید من که در آتش خواهم سوخت، چرا دیگر از لذت های دنیوی خود را محروم کنم و بر این اساس هر نوع گناهی را مرتکب می شود؛ اما اگر امیدوار به رحمت حق باشد و بداند که بعضی از گناهان سبب می شود رحمت خدا به او نرسد، کمتر گناه می کند.

این مرجع تقلید با اشاره به روایتی از رسول خدا مبنی بر اینکه «امید برای امت من رحمت است»، تصریح کردند: بنابراین یاس از رحمت الهی مایه گناه است اما امید به رحمت خدا سبب کنترل انسان می شود.

*تبیین شفاعت از منظر مشرکان

حضرت آیت الله سبحانی در ادامه با اشاره به اینکه دونوع شفاعت مطرح است، ابراز داشتند: مشرکان و حتی برخی از اهل کتاب معتقد بودند بت ها مالکان مقام شفاعت هستند و در صورتی که پرستش شوند، در حق بشر شفاعت می کنند.

ایشان افزودند: چنین شفاعت بی قید و شرطی مایه جرات است چرا که اگر انسان بداند در تمام حالات، شفاعت کننده در حق او شفاعت می کند، هرگناهی را به امید شفاعت مرکتب می شود؛ قرآن در ردّ عقیده این افراد می فرماید «هیچ فردی نمی تواند در پیشگاه خدا شفاعت کند مگر اینکه به اذن خدا باشد و بت ها کوچکترین اذنی ندارند».

*شفاعت مشروط از منظر اسلام

معظم له با بیان اینکه شفاعت در اسلام مشروط به دو مورد است، ابراز داشتند: شرط نخست آن است که رابطه ایمانی انسان با خداوند قطع نشود، یعنی مومن به خدا باشد و مشرک نباشد؛ در صورتی که رابطه ایمانی او با خدا قطع شد، کوچکترین شفاعتی در حق این فرد انجام نمی گیرد.

این مرجع تقلید تصریح کردند: شرط دوم شفاعت این است که رابطه روحی فرد با پیامبر(ص) و امام معصوم(ع) قطع نشود؛ اما اگر به قدری غرق در گناه است که کوچکترین شباهت با پیامبر(ص) و امام(ع) ندارد، مشمول شفاعت نمی شود.

*شفاعت قطعی نیست!

حضرت آیت الله سبحانی افزودند: خداوند به چنین افراد متوسطی که دارای دو شرط مذکور باشند، امید به شفاعت می دهد نه شفاعت قطعی؛ چنین شفاعتی سبب می شود انسان به کنترل اعمال خود بپردازد و از مرزهای اخلاقی و دینی عبور نکند، چرا که می داند در غیر این صورت از شفاعت اولیای الهی محروم خواهد شد.

*آیا شفاعت اولیای الهی پارتی بازی است؟  

ایشان همچنین در ادامه در پاسخ به شبهه ای مبنی بر اینکه شفاعت انبیاء و اولیای الهی همانند پارتی بازی در دنیا است و انسان همانند دنیا، متوسل به اصحاب قدرت می شود تا آنها اعمال قدرت کنند، ابراز داشتند: شفاعت در اسلام با پارتی بازی در دنیا از زمین تا آسمان تفاوت دارد؛ در پارتی بازی دنیا، گناهکار سراغ شفیع می رود در حالی که در زمینه شفاعت آخرت، خداوند به پیامبر(ص) و اولیای الهی گفته است اگر در حق این گروهی که دارای چنین شرایطی هستند دعا کنید من دعای شما را استجابت می کنم.

معظم له با بیان اینکه شفاعت دنیا از گناهکار شروع می شود اما شفاعت آخرت از خدا آغاز می شود، گفتند: شفاعت محدود و مشروط، یکی از امیدهایی است که خداوند برای بشر قرار داده است.

این مرجع تقلید درپایان با اشاره به اینکه شفاعت همانند توبه، امید به رحمت الهی است، خاطرنشان کردند: توبه مایه امید بشر است چرا که اگر باب توبه بسته بود، گناهان بیشتر می شد.

انتهای پیام/313/33