به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری «حوزه»، طی روز های اخیر جنبش معروف به « روشنایی» در افغانستان شکل گرفته که  میلیونها نفر از مردم افغانستان بویژه شیعیان هزاره افغانستان تظاهرات مسالمت آمیزی را در جهت رسیدن به حقوق حقه خود در راستای این جنبش انجام دادند. 

در این میان تروریست های داعش با سوء استفاده از این موقعیت دست به کشتار زیادی از مردم افغانستان زدند.همچنین در روزهای اخیر گروه تروریستی دیگر ، طالبان نیز به بهانه مخالفت با حضور ناتو در افغانستان دست به انجام عملیات های گسترده در کابل زده که این کار بدون آسیب به هیچ نیروی خارجی موجب ایجاد ترس و وحشت در میان مردم شده است....

حشمت الله نظری فارغ التحصیل رشته تاریخ اسلام ازکشور افغانستان پیرامون این جنبش و تحولات اخیر افغانستان با  خبرگزاری «حوزه» به گفت و گو پرداخت.

"نظری" گفت: در ابتدا یاد و خاطره شهدای اخیر حادثه چوک دهمزنگ کابل (میدان دهمزنگ) را خدمت تمام خانواده شهدا تسلیت می گویم و از خداوند منان برایشان بهشت برین آرزومندم، و همچنین برای مجروحین این حادثه سلامتی و عافیت کامل از بارگاه ایزد منان می خواهم.

وی ادامه داد: همین طور که مطلعید در مورد  خطوط انتقال برق ترکمنستان که از ولایات میدان وردک به بامیان و از طریق بامیان به کابل منتهی می­ شود و این پروژه بنام توتاپ مشهور است و توسط بانک آسیایی تامین مالی شده از زیر بناهای اساسی در افغانستان است. این پروژه از حکومت قبلی تا فعلی از این مسیر دچار تغییر شده است و از مسیر سالنگ به کابل تغییر یافته است( که در این جا بدون توجه به منافع ملی کشور، حکومت شدیداً تبعیض قومی اعمال کرده و باعث محرومیت یک قوم خاص در افغانستان شده که بدون شک دیگر اقوام افغانستان آن را متوجه شدند). مسیر بامیان امن ترین مسیر برای این پروژه بود که توسط یک شرکت آلمانی به نام فیشنر بررسی شده و تصویب نهایی گردید. که هزینه بررسی این پروژه حدود شش میلیون دلاراست، که طی گزارشی 1000 صفحه­ی ارائه شده بود، اما اینکه حکومت قبلی و فعلی افغانستان با درخواست های مکرر خواهان تغییر این مسیر شدند و با تمام خطرات احتمالی شرکت آلمانی حاضر به این کار نشد که مسیر سالنگ را تأیید نماید. اما اخیرا شرکت با اصرار زیاد حکومت و افراد خاص به تایید این کارتن داد و البته خطرات احتمالی مسیر سالنگ را برای حکومت گوش زد کردند.

کارشناس افغانستانی گفت: از همین جا بود که جنبش روشنایی شکل گرفت و فریاد عدالت خواهی بین تمام اقشار جامعه بلند شد که چند تن از نمایندگان پارلمان و چند تن از رهبران احزاب سیاسی در این راه با مردم همراه شدند(ولی متاسفانه بعضی از رهبران سیاسی مردم را در نیمه راه فروختند و این کار باعث شد تا جنبش روشنایی اوج بیشتری بگیرد)، با توجه به این که این جنبش کاملا مدنی بوده و حتی در خارج از کشور از حمایت گسترده مردم برخوردار هست و حتی تظاهراتی در اروپا نیز انجام شده،با این همه حکومت افغانستان حق مردم در این مورد را نادیده گرفت و حادثه دلخراش دهمزنگ، که دومین راهپیمایی جنبش روشنایی از سوی مردم و جامعه مدنی بود تا دولت به فریاد حق طلبانه آنها گوش دهد، رخ داد.

وی تصریح کرد: ولی متاسفانه حکومت غیر از مسدود کردن راه تظاهرات کنندگان و چند پیشنهاد روی کاغذ هیچ کاری انجام نداده است و جواب گوی خواسته­ی مردم نبودند.  نمایندگان مردم در دولت معامله کردند،درواقع حکومت خود را به خواب زده است. ضرب المثلی هست که آدم خوابیده را می شود بیدار کرد ولی آدمی که خودش را  به خواب زده هرگز نمی شود بیدارکرد.

داعش و طالبان با حمایت غربی ها به جان مردم افغانستان افتاده اند

نظری ادامه داد:  به هرحال میدان برای نیروهای سوم(داعش و طالبان) که دشمن سرزمین افغانستان هستند مهیا شد اگر چه این بار اول نیست که این حادثه غم انگیز تکرار می شود؛ ما در سال جاری و سال گذشته شاهد گروگان گیری های متعدد در مناطق شمال شرقی و جنوبی و چندین عملیات انتحاری دیگر در مرکز و سایر نقاط افغانستان بوده­ایم که توسط داعش صورت گرفت.

وی افزود: این عملیات ها موجب به شهادت رسیدن گروگان ها ، کشتار افراد غیر نظامی و نظامی، ایجاد ترس در بین جامعه شده است. با این همه گروه داعش خود مسؤلیت این کار را به عهده گرفته است که نشان گر این است که متعصب ترین و خون آشام ترین گروه تروریستی در جهان است که با حمایت کشورهای غربی، پول نفت کشورهای عربی، ایدئولوژی وهابیت و تربیت مدارس دینی پاکستان  به جان ملت مظلوم افغانستان افتاده اند.

نظری گفت: با توجه به سیاست­های جنگ طلبانه داعش در سراسر جهان می توان گفت که در حادثه اخیر کابل توانستند یک بار دیگربه طور احسن سوء استفاده کنند و چهره خونخوار خود را برای ملت مظلوم و ستم کشیده افغانستان نشان دهند؛ البته در حادثه اخیر نهادهای امنیتی افغانستان نیز مسئول هستند.

وی در این باره تصریح کرد:  با توجه به ازدحام مردم هیچ گونه تدابیر امنیتی به صورت کامل انجام نشده و صرفا راه های منتهی به کاخ ریاست جمهوری و قصر سپیدار را مسدود کرده بودند که این خود نشانه ترس صاحبان قدرت در افغانستان است.

کارشناس افغانستانی گفت: با تمام اینها مردم افغانستان بر این باورهستند که ستون پنجم دشمن در حکومت سخت در تلاش هست تا مردم را از حکومت فعلی دور کنند که این نشانگر ضعف رهبری در حکومت است که قادر به شناخت دشمنان و خائنان نیستند.

وی گفت: اقوام در افغانستان توانستند خود را به سطح بالایی از شعور سیاسی برسانند و ظلم قدیمی که از سوی یک قوم خاص(پشتونها) بر دیگر اقوام( تاجیک، هزاره، ازبک و.....) تحمیل می شد را نپذیرند که می توان به نمونه­ی بارز آن، جنبش روشنایی اشاره کرد.

مردم خواهان ریشه کن شدنِ بی عدالتی و ظلم هستند

نظری افزود: مردم می خواهند ریشه بی عدالتی، ظلم، تبعیض و نژاد پرستی را در افغانستان ریشه کن کنند.

وی با اشاره به برخی  تبعیض ها در مناطق مرکزی افغانستان ومحرومیت مردم مناطق مرکز این کشور گفت: طی یک قرن اخیردر افغانستان مناطق مرکزی محروم ترین بخش افغانستان هستند. که بعد از سقوط رژیم طالبان و حکومت آقای کرزی میلیارد­ها دلار کمک جهانی صورت گرفت اما متاسفانه می توان گفت که یک درصد در مناطق مرکزی سرمایه گذاری نشد .هیچ سرمایه گذاری برای ساخت بیمارستان، دانشگاه، مدرسه و پروژه زیر بنایی در این مناطق انجام نشده و مردم از ظلم به ستوه آمده­­اند.

وی ادامه داد: کسانی در این حادثه کشته شده­اند که دارای تحصیلات دروه­های تکمیلی بوده­اند. باید بدون هیچ سمت گرایی و قوم گرایی و نژاد پرستی به این موضوع نگاه شود. چرا کسی که دکترا دارد در شهر کابل رانندگی می کند، چرا کسی که ارشد فیزیک و یا مهندسی دارد درافغانستانی که نیاز به چنین اشخاص هست در روز تظاهرات در صف اول و در روز بعد میان قربانیان حادثه هستند.

نظری اظهار داشت: درحال حاضر بیش از 80 خانواده در سوگ عزیزانشان نشسته­اند و سران وحدت ملی با شعارهای توخالی به دلداری مادران، خواهران، پدران و برادارن وفرزندان قربانیان حادثه اخیر می پردازند. مردم این را درک کرده­اند که این حکومت نمی تواند خواسته های مردم را تأمین کند.

ملت افغانستان قربانی اهداف استعمارگران شده است

 وی افزود:  یکی از سیاست­های فعلی پوشش ندادن جنبش روشنایی از سوی رسانه­های داخلی و خارجی است. این سیاست­ها نشانگر این است که در افغانستان هنوز استعمار و استثمار در جای جای افغانستان چه در دولت چه در نهادهای زیرمجموعه حکومت وجود دارد. به وضوح قابل درک است هیچ رسانه­ ای حاضر به پوشش کامل این راهپیمایی ها از اول نبود. منابع مالی بیشتر رسانه ها در افغانستان از سوی اشخاص خارجی و یا افرادی که نفوذ گسترده در دستگاه حکومتی دارند تامین می شود.

وی در پایان گفت: درد یک افغان این است که انسانی که در افغانستان زندگی می کند ارزشش به اندازه یک گنجشک نیست. ملت افغانستان قربانی اهداف کشورهای استعمارگر اند، درد ما درد عدالت خواهی است، درد ما درد مبارزه علیه نژاد پرستی و تبعیض هست. حقوق بشرو سازمان­های بین المللی کجاهستند که ببینند مردم به خاطر حقوق شهروندی خویش قربانی می دهند.

گفت و گو از وجیهه سادات حسینی