به گزارش سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه»، استاد محسن قرائتی در ادامه سلسله مباحث تفسیری خود با موضوع تفسیر قطره ای به بیان آموزه های آیه بیست و نهم سوره بقره پرداخته است.
«هُوَ الَّذي خَلَقَ لَكُمْ ما فِي الْأَرْضِ جَميعاً ثُمَّ اسْتَوى إِلَى السَّماءِ فَسَوَّاهُنَّ سَبْعَ سَماواتٍ وَ هُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَليمٌ» (بقره، 29)
ترجمه: اوست آن كه آنچه را در زمین است، همه را براى شما آفرید، آنگاه به آفرینش آسمان ها پرداخت و آنها را به صورت هفت آسمان، استوار و برقرار نمود و او بر هر چیزى آگاه است.
خداوندى كه ما را آفرید، اسباب رفاه و آسایش ما را نیز فراهم ساخت. زمین و آسمان را براى بشر و در اختیار او قرار داد. زیرا انسان برترین موجودى بود كه خداوند آفرید و باید همه چیز از جماد و نبات و حیوان، و زمین و آسمان، در خدمت او در مى آمد.
در این آیه مى فرماید: «آنچه را در زمین است براى شما آفریده» و در آیه 13 سوره جاثیه مى فرماید: «سَخَّرَ لَكُمْ ما فِى السَّمواتِ وَ اْلاَرْض» یعنى نه فقط زمین، بلكه آنچه را در آسمان هاست خداوند مسخّر شما قرار داد.
یكى از دلایل توحید، نظام بسیار پیچیده، امّا پر از تدبیر آسمان هاست كه دانشمندان، به عجز خود از شناخت آن اقرار كرده اند. كره زمین كه مایه حیات و انواع نعمت ها براى ما گردیده، سیاره اى كوچك بیش نیست، كه قرآن از آن با واژه مفردِ «الارض» تعبیر مى كند، امّا درباره آسمان در آیات بسیارى، از جمله این آیه مى فرماید: «سَبْعَ سَمَواتٍ» یعنى خداوند هفت آسمان را بر اساس تدبیر و قدرت خود برافراشت. و آنچه را بشر از آسمان مشاهده مى كند، تنها آسمانِ دنیاست، كه پایین ترین طبقه آن است و شش آسمان دیگر از دسترس بشر بیرون است.
از این آیه مى آموزیم كه:
* هستى براى بشر آفریده شده است، پس انسان، برتر از همه موجودات، و هدف نهایى آفرینش است.
* اكنون كه خداوند هستى را براى ما قرار داده، پس ما نیز تنها براى خدا باشیم.
* هیچ آفریده اى در طبیعت، بیهوده نیست، بلكه براى خدمتى به بشر آفریده شده، هر چند، ما تاكنون راه بهره گیرى از آن را ندانیم.
* دنیا وسیله است نه هدف.
* هرگونه بهره بردارى از مواهب طبیعت، براى انسان مباح و حلال است، مگر آنكه دلیل مخصوصى از عقل یا شرع آن را نهى كند.
