به گزارش سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری«حوزه»، استاد محسن قرائتی در ادامه سلسله مباحث تفسیری خود با موضوع تفسیر قطره ای به بیان آموزه های آیه چهل و دوم سوره بقره پرداخته است.
«وَ لا تَلْبِسُوا الْحَقَّ بِالْباطِلِ وَ تَكْتُمُوا الْحَقَّ وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ» (بقره، 42)
ترجمه: و حق را با باطل نپوشانید و حقیقت را كتمان نكنید، با آنكه مى دانید.
از خطراتى كه دانشمندانِ هر قوم و آیینى را تهدید مى كند، آن است كه حقایق را براى مردم بیان نكنند و یا آن كه باطلى را در لباس حق، آن گونه كه خود مى خواهند نشان دهند. كه در نتیجه، مردم دچار جهل و غفلت یا شك و تردید مى گردند و این بزرگ ترین ظلمى است كه بزرگان هر قومى ممكن است مرتكب شوند.
امیرمؤمنان على علیه السلام در این باره مى فرماید: اگر باطل، خالصانه مطرح شود، جاى نگرانى نیست (چون مردم باطل بودن آن را مى فهمند و خود آن را ترك مى كنند)، و اگر حق نیز خالصانه مطرح شود، زبانِ مخالف بسته مى شود و مردم آن را مى پذیرند، خطر آنجاست كه حق و باطل چنان به هم آمیخته شود كه مردم سرگردان شده و زمینه تسلّط شیطان فراهم گردد. (نهج البلاغه، كلام 49)
از این آیه مى آموزیم كه:
یكى از دلایل كفر بسیارى از مردم دنیا، كتمان حقیقت یا باطل نشان دادن حق، توسط دانشمندان ادیان دیگر است.
