خبرگزاری«حوزه»/ آیت الله سیدمحمد تقی علوی طباطبایی بروجردی (ره) ملقب به سلطان العلماء معروف به «ثقۀ الاسلام» فرزند مرحوم آیت الله سید محمدحسین علوی طباطبایی بروجردی در سال 1288ق در بروجرد متولد شد.

وی علوم حوزوی را در حوزه علمیه بروجرد آغاز کرد و پس از آموختن دروس مقدمات همراه پسرعموی خود مرحوم آیت الله حسین طباطبایی بروجردی برای ادامه تحصیل به اصفهان رفت و هفت سال در حوزه علمیه این شهر به فراگیری علوم اسلامی پرداخت.

مرحوم بروجردی سپس برای ادامه تحصیل به نجف اشرف رهسپار شد و پس از کسب درجه اجتهاد به بروجرد بازگشت و به تدریس دروس سطح عالی و خارج در حوزه علمیه بروجرد پرداخت.

* استادان

آیت الله سیدمحمد حسین علوی طباطبایی بروجردی، آیت الله سیدمحمدباقر درچه ای اصفهانی، آیت الله میرزا جهانگیرخان قشقایی، آیت الله آخوند ملامحمدکاظم خراسانی، آیت الله سیدمحمدکاظم طباطبایی بروجردی، آیت الله شیخ الشریعه اصفهانی.

* ورود به مجلس

سلطان العلماء از سوی مردم بروجرد به عنوان نماینده آنان در مجلس شورای ملی در دوره های ششم، هفتم، هشتم، نهم و دهم انتخاب شد.

آیت الله سیدمحمدحسین علوی بروجردی، دربارۀ عموی خود در کتاب «خاطرات آیت الله بروجردی» می نویسد:

مرحوم آیت الله جدّ بزرگوارم آقامیرزا محمدحسن که شخصیت علمی اش هنوز هم در بروجرد زبانزد خاص و عام است و به علت ریاست روحانی و ریاست شهری که داشتند به ذو ریاستین لقب گرفته بودند، دارای شش فرزند بود بزرگ تر از همه مرحوم آیت الله سیدمحمدتقی ثقۀ الاسلام، مردی عالم، فاضل، دانشمند، مجتهد، خوش محاوره و سخنور بودند و سال های متمادی به همراه عموی بزرگوار خود آیت الله حاج سیدحسن شریعتمدار در نجف اشرف و اصفهان مدارج بزرگ علمی را طی کرده و در بروجرد هم چه در زمان والدش و چه پس از رحلت ایشان، دارای حوزه بسیار مفصل و از علماء و بزرگان بنام شهر بود، به واسطۀ جود، سخاوت و حُسن خلقی که داشتند، مرجع همۀ امور شده بودند.

وی در جای دیگر آورده است:

رژیم پهلوی در زمانی که آیت الله العظمی حاج آقا حسین بروجردی (ره) در بروجرد بود، یک بار ایشان را به طور مخفی به تهران احضار می کند، در این زمان آیت الله سید محمد تقی بروجردی نماینده مردم بروجرد در مجلس بود و از این قضیه اطلاعی نداشت. حاج مخبرالسلطنه هدایت رئیس الوزراء تلفنی به وی اطلاع می دهند که آقا می خواهند به خانه شما بیایند.

نویسنده کتاب به نقل از آیت الله سید محمد تقی نوشته است: من با عجله خود را به ارکان حزب رساندم و وقتی به اتاق وارد شدم. حاج مخبرالسلطنه هدایت رئیس الوزراء، حاج محتشم السلطنه اسفندیاری، رئیس کل شهربانی، وزیر دربار و چند تن دیگر از شخصیت های مملکتی حضور داشتند.

همه ما ثقۀ الاسلام بروجردی را احترام می کردیم. چون آن صفات حمیده و خصوصیات اخلاقی در هر کسی باشد، بالطبع مورد علاقه و مهر مردم است. ولی صحنه ای که آن روز به دست ثقۀ الاسلام انجام شد، باورنکردنی بود؛ اگر چه وقوع این واقعه عظمت وی را در نظر ما چند برابر نمود و من هنوز اثری را که دیدن آن صحنه در خاطرم باقی گذارده است، نمی توانم فراموش کنم و آن این که، به مجرد ورود آیت الله بروجردی، ثقۀ الاسلام از جای خود برخاست و سراسیمه و مضطربانه قدم برمی داشت؛ خیلی با عجله جلو رفت و در حالی که عبایش به روی زمین کشیده می شد، مقابل آقا رسید و خود را به قدم های آقا انداخت.

به وجود آمدن این منظره که دو طرفش مردان باعظمت و بزرگی بودند، به قدری برای ما غیرمنتظره بود که بی اختیار حرکت کرده و جلو رفتیم و در حالی که زیر بازوی مرحوم ثقۀ الاسلام را گرفته بودیم و خود آیت الله بروجردی هم که این همه عظمت روح و صفای خاطر این عموزاده بزرگوارش بسیار تحت تأثیرش قرار داده بود و مجذوبش ساخته بود، به ما کمک می کرد ، مرحوم سید محمد تقی را که هنوز دانه های اشک از چشمانش به روی گونه ها و محاسنش جاری بود، از زمین بلند کرده، در حالی که آن ها را به طرف بالای اتاق هدایت می کردیم، همگی در جای خود قرار گرفتیم، این دو عموزاده در کنار یکدیگر نشستند.

مرحوم ثقۀ الاسلام بعدها گفته بودند، من، با توجه به اینکه مرتکب این عمل شدم تا حدّ و اندازه شخصیت آقا را که شاید بعضی از جالسین بر آن به خوبی واقف نبودند، به آن ها نشان دهم.

بعد از واقعه آیت الله العظمی بروجردی به همراه مرحوم آیت الله سید محمد تقی بروجردی در حالی که نخست وزیر، وزیر دربار وقت و دیگر رجال، آن ها را تا جلوی اتومبیل بدرقه می کردند، به منزل ثقۀ الاسلام حرکت کردند.

در کتاب «تربت پاکان قم» آمده است:

سیدمحمد تقی فرزند علامه سیدمحمد حسین و نوۀ سید ابوتراب طباطبایی علوی بروجردی ملقب به «ثقۀ الاسلام» یکی از مدرسان بزرگ حوزه علمیه مرحوم آیت الله بروجردی بوده است.

آیت الله سیدمحمد تقی طباطبایی علوی بروجردی در سال 1354ق (1314ش) در سن 66 سالگی بر اثر سکته قلبی در تهران رحلت کرد. پیکر مطهر وی را به قم منتقل کردند و پس از تشییع باشکوه در صحن مطهر حضرت فاطمه معصومه (س) به خاک سپرده شد.

منبع: ستارگان حرم، ج 29.