به گزارش خبرگزاری «حوزه»، جنایات گسترده ای که از سوی دولت میانمار با چراغ سبز دولت های استکباری انجام می شود و سکوت این دولت ها در برابر این جنایت ها و فروش تجهیزات نظامی صهیونیستی به دولت میانمار مدتی است که بلای جان مسلمانان میانمار شده و در این میان تنها معدود کشورهایی از جمله جمهوری اسلامی ایران به دنبال راهکارهایی برای توقف این وحشی گری ها علیه مسلمانان روهینگیا هستند.

در همین راستا با محمد رضا مرادی کارشناس مسائل بین الملل و آسیا به گفت‌و گو پرداختیم.

لطفا در خصوص تاریخچه جنایت علیه مردم مسلمان روهنگیا در طول تاریخ این کشور توضیح بفرمایید.

در 8 دهه اخیر ظلم و ستم علیه مردم روهینگیا در جریان بوده است به طوری که در سال 1942 حدود ۱۵۰ هزار نفر از مسلمانان کشته شدند. در دهه 60 میلادی نیز بیش از 20 هزار نفر از مسلمانان به دنبال جنایت های ارتش میانمار کشته شدند. پس از این جنایت ها در سال 1992م، نیز 200 هزار نفر از مسلمانان میانمار به بنگلادش پناهنده شدند.

دور جدید حملات نیز از سال 2011 م شروع شده است و از مهرماه گذشته شدت گرفته است. در دو هفته اخیر نیز ارتش میانمار جنایت های خود را به اوج رسانده است.

در حال حاضر وضعیت مسلمانان روهینگیا در داخل میانمار و مرزهای این کشور چگونه است ؟

مسلمانان میانمار یک زبان محلی به نام "روهینگیا" دارند که در واقع مسلمانان میانمار را با این نام می شناسند. ارتش و بوداییان افراطی از اوایل شهریور ماه دور جدید سرکوب های خود علیه مسلمانان این کشور را شروع کرده اند که در نتیجه تاکنون 3500 نفر کشته و بیش از 370 هزار نفر به کشورهای همسایه به ویژه بنگلادش گریخته اند. این مسئله باعث خلق یک تراژدی در میانمار شده است؛ چرا که انتشار تصاویر این جنایت نشان دهنده آن است که مسلمانان به شدیدترین وجه ممکن کشته می شوند. در واقع مسلمانان میانمار اکنون بین یک مثلث شوم یعنی مرگ، تجاوز و یا فرار گرفتار شده اند. نکته جالب این است که این کشتار در سرزمینی اتفاق می افتد که رهبر عملی آن خانم آنگ سان سوچی برنده جایزه صلح نوبل است. سوچی که بین سال های 1989 تا 2010 یعنی بیش از 21 سال در حصر به سر برده است و پس از آزادی با شعار دفاع از اقلیت ها و آزادی توانست به پیروزی برسد، اکنون به یکی از چهره های حامی ظلم تبدیل شده است. سوچی حتی تاکنون اقرار به وجود این جنایت در میانمار نکرده و از اساس آن را منکر شده است.

واکنش های بین المللی نسبت به جنایات میانمار در چه حدی بوده و چه مقدار تاثیر گذار است؟

 تاکنون کشورهای مختلف در برابر این جنایت تنها به صدور بیانیه ایی اکتفا کرده اند و شورای امنیت سازمان ملل که مهمترین رکن برای بررسی این مسئله است اعلام کرده که نشستی در این زمینه برگزار خواهد کرد. البته نباید چندان به آن امیدوار بود؛ چرا که ماه گذشته نیز نشستی مشابه برگزار شد، اما هیچ بیانه ای در محکومیتی دولت میانمار صادر نشد.

در این میان کشورهای اسلامی نیز تنها به محکوم کردن این جنایت بسنده کرده اند. در حالی که ظرفیت های بسیاری برای کمک به مسلمانان میانمار وجود دارد.

 جنایت علیه مسلمانان روهینگیا با چه بهانه و هدفی انجام می شود؟

ریشه های بحران میانمار به مسائل مختلفی بر می گردد. اما به نظر می رسد  دولت میانمار از زمان استقلال این کشور، یک سیاست حذفی را در قبال مسلمانان به کار گرفته و در این زمینه سایر مذاهب و گروه‌های قومی یا مجبور به همسان شدن با بودائیان شده‌اند و یا آنکه به اجبار دست به مهاجرت زده‌اند. این سیاست با هدف کاهش نفوذ گروه‌های مختلف دینی در میانمار انجام شده است. در این راستا مسلمانان میانمار از هیچ گونه حقوق شهروندی برخوردار نیستند و اخیرا نیز که جان آن ها نیز در خطر قرار گرفته است.

در سال ۱۹۸۲ قانون حقوق شهروندی به تصویب رسید که به واسطه این قانون از میان ۱۴۴ اقلیت موجود در میانمار ۱۳۵ اقلیت حق شهروندی دریافت کردند و ۹ دسته از اقوام اقلیت از حق شهروندی محروم شدند که بزرگ‌ترین این اقلیت‌ها، قوم روهینگیا است. مسلمانان روهینگیایی 4 درصد جمعیت میانمار را تشکیل می‌دهند و بیشتر در ایالت راخین در سواحل غربی میانمار ساکن هستند. بر اساس این قانون، مسلمانان را غیربومی و بدون تابعیت میانماری محسوب کردند و خود این مسئله بحران ساز شد.

با توجه به فرمایشات رهبر معظم انقلاب مبنی بر ضرورت توقف جنایت علیه مسلمانان میانمار چه راهکار های عملی را در این زمینه وجود دارد؟

جمهوری اسلامی ایران می تواند از چند طریق به کمک مسلمانان میانمار بشتابد؛ در درجه اول ظرفیت سازمان همکاری اسلامی که بیش از 50 کشور عضو دارد باید به کار گرفته شود. ایران می تواند با درخواست برگزاری نشست فوق العاده در این مورد به اتخاذ تصمیمی واحد در جهان اسلام برای کمک به مردم میانمار اقدام کند.

طبیعی است از طریق این سازمان می توان با پشتوانه قوی تری در سازمان ملل این بحث را پیگیری کرد. در درجه دوم باید ظرفیت های حقوقی در عرصه بین المللی فعال شوند. در واقع طرح این جنایت و نسل کشی در مجامع حقوقی بین المللی می تواند باعث قرار گرفتن دولت میانمار در یک تنگنای سیاسی- حقوقی شود.  کشتار مسلمانان روهینگیا، مصداق بند (1)، ماده (۲) کنوانسیون ۱۹۴۸ مصداق نسل کشی و نسل زدایی است. در واقع عنصر مادی جنایت نسل زدایی در این موضوع دقیقاً محقق شده است، این مسئله می تواند بهترین سند برای محکومیت دولت میانمار باشد.

گفت و گو از وجیهه سادات حسینی