به گزارش خبرگزاری حوزه، به راستی که می توان به ظاهر گمنام بود، اما در عین گمنامی، راهنمایِ بسیار افرادی بود که به ظاهر هر چند مدعی نام و نشان هستند، اما به نظر می رسد که حقیقت و راه حقیقی سعادت را گم کرده اند و حقیقتاً که شهدا این گونه بودند خاصه آنان که به تاسی از بانوی بی نشان صدیقه اطهر(س) به وادی عظیم شهادت مفتخر شدند و کیست که نداند اینان نام آوران حقیقی جهان هستند.
امام راحل چه زیبا در وصف شهیدان و تربت پاکشان فرمود :"همین تربت پاک شهیدان است که تا قیامت مزار عاشفان و عارفان و دلسوختگان و دارالشفای آزادگان خواهد بود."
روز گذشته هشت تن از شهدای گمنام در شهر کریمه اهل بیت (ع) تشییع شده و پیکر مطهر سه تن از آن ها در مدرسه علمیه معصومیه(س) به خاک سپرده شد تا مزار این عاشقان مرام و مکتب حضرت روح الله (ره) برای همیشه ملجا و پناه شیفتگان حق و حقیقت به خصوص طلاب اهل علم و سربازان حضرت ولی عصر(عج) باشد.
شب قبل از تشییع و البته شام تشییع نیز مراسم بسیار باشکوه و پر از عطر معنوی در مدرسه علمیه معصومیه برگزار شد تا مردم قدردان و طلاب عزیز نشان دهند که گرچه این شهدا گمنام هستند اما بیشترین تجلیل و تکریم از آن ها در چنین مکان مقدسی به عمل می آید.
حضور گسترده مردم در مراسم تشییع پیکر مطهر شهدا به خصوص شهدای گمنام همواره رنگ و بوی خاصی داشته و دارد، کما این که از هر طیف و سن و سالی خود را به پای تابوت ها می رسانند تا بر دوش خود، جسم دنیایی این شهیدان والامقام را به روح ملکوتی و بهشتی شان برسانند.
آری! شهدا با لبیک به مولای خویش امام حسین(ع) نشان دادند که زندگی و مماتشان بوی حسینی دارد و رنگ و جلای خدایی.
این که در زیارت عاشورای سیدالشهدا(ع) زمزمه می کنیم "أللهم اجعَل مَـحیایَ مَحیا مُحمدٍ و آلِ محمـد و مَماتی مَماتَ محمـدٍ و آلِ مـحمد" ؛ کیست که نداند شهدا بهترین کسانی هستند که ثابت کردند سبک زندگی شان به واقع و دور از هر گونه شعار و تظاهری این گونه بوده و الحق و الانصاف نیز پرگشودنشان نیز به همان میزان.
به راستی که شهید قلب تاریخ و شمع همیشه فروزان آن است که با خون مقدس خود، گواهی داده که نصرت نهایی با مظلومان و مستضعفان است و حق آمدنی است و باطل رفتنی.
مظلومیت شهدای گمنام، به واقع مظلومیتی عجیب است اما اگر نیک بنگریم آن ها در عین مظلومیت عزیزند و سرافراز که اگر این گونه نبود به مقام والای«... احیاء عند ربهم یرزقون» نمی رسیدند.
سید شهیدان قلم، آقا سید مرتضی آوینی چه زیبا می گفت و می نوشت « پندار ما این است که شهدا رفته اند و ما مانده ایم و حقیقت آن است که شهدا مانده اند و زمان ما را با خود برده است «...
و اینک این ماییم و میراث گرانقدر آن شهیدان عزیز که در لحظه لحظه زندگی ، ناظر ما هستند.
به راستی آیا هیچ باخود فکر کرده ایم، آمدن هر شهید آن هم از گمنامان بی پلاک، بعد از بیست سال یا حتی سی سال تلنگری بر ما نیست که به یادمان بیاید روزگاری مردانی از جنس خدا بودند و برای حفظ خوبی ها و بر پا نگه داشتن پرچم حق در دنیای پر از زر و زور تزویر ، از جان شیرین خویش گذشتند و مزدی چون وصال معشوق و معبود دریافت کردند.
این روزها چه خوب است نگاهی به وصایای شهدا بیندازیم که برای همیشه چراغ راه ما هستند. به واقع آگاهی از دغدغه و تاکید آن یاران سفرکرده چندان هم دشوار نیست، اگر اندک همتی داشته باشیم!
سید محمد مهدی موسوی
