به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، نشریه زن و خانواده دانشگاه ادیان و مذاهب از اساتید، پژوهشگران و دانشجویان صاحب‌قلم برای ارسال مقاله پژوهشی در موضوع فقه و حقوق خانواده دعوت کرد.
فراخوان این مقاله در 13 موضوع و محور می باشد که از جمله می توان به ؛ « رابطه حاکمیت و تقنین در حوزه خانواده»، «محدوده ضرورت جرم انگاری در قوانین خانواده»، «مسائل مستحدثه ناظر به مهریه مانند توافق بر افزایش مهر و تعهد به اعطای عضو جهت پیوند بین اعضاء»، «تغییر جنسیت و احکام مربوط به آن»، «تنفیذ و احکام طلاق صادره از سوی دادگاه‌های خارجی»، «بررسی تحلیلی مسائل مستحدثه قابل انطباق بر قواعد فقه خانواده اعم از قواعد عمومی و اختصاصی»، « نقش نهاد شرط در تشکیل و اداره خانواده»، «هریک از نوآوری‌های قانون حمایت از خانواده جدید»، «نقش زن در فقه سیاسی اسلام» اشاره کرد.
از جمله دیگر موضوعات این فراخوان؛ « زن در قانون اسلامی»، «زن و قوّامیت مرد»، « بررسی عوامل مرتبط با طلاق عاطفی»، « زن در اولویت‌های قانونی در حقوق اجتماعی» و « راهنمای تدوین و پذیرش مقالات» است.
نشریه از مقاله‌های تحقیقی اصیل که اندیشه نو دارند به ویژه مقالات برگرفته از پایان‌نامه‌ها و طرح‌های پژوهشی استقبال می‌کند و از چاپ مقالات به‌صورت ترجمه یا گردآوری معذور است.
صرفاً مقاله‌هایی پذیرفته می‌شود که در نشریه‌های داخلی یا خارجی چاپ‌نشده باشد. حق چاپ مقاله، بعد از پذیرش، برای نشریه محفوظ است و نویسنده مقاله مجاز به چاپ آن در جای دیگر نیست.
نویسندگان محترم، مشخصات ذیل را به همراه مقاله بفرستند:
نام و نام خانوادگی نویسنده؛
میزان تحصیلات، رتبه علمی، گروه آموزشی، نام دانشکده، دانشگاه، شهر محل دانشگاه نویسنده، معرفی نویسنده مسئول در صورت تعدد نویسندگان، نشانی، کد پستی، شماره تلفن نویسنده مسئول.
نویسندگان فایل الکترونیک مقاله‌های ارسالی را به همراه درخواست انتشار و مشخصات بالا از طریق wfmags@urd.ac.ir ارسال کنید. (تلفن نشریه ۰۲۵۳۲۸۰۲۶۱۰ تا ۱۶ داخلی ۲۴۸) هست.
پذیرش اولیه مقاله مشروط به رعایت نکات راهنمایی تدوین مقاله و پذیرش نهائی و چاپ مشروط به تأیید شورای داوری است. درهرصورت، نتیجه و نویسنده اعلام خواهد شد.
صفحات مقاله حداقل ۴۵۰۰ کلمه و حداکثر ۶۰۰۰ کلمه باشد. عنوان، چکیده (حداکثر ۱۵۰ کلمه) به دو زبان فارسی و انگلیسی برای همه مقالات الزامی است و متن مقاله مشتمل بر مقدمه، مباحث اصلی، نتیجه‌گیری و منابع هست. معادل خارجی اسامی خاص، اصطلاحات و واژگان در متن درون پرانتز قرار گیرد.
شیوه استناد و ارجاعات درون‌متنی مقاله به شیوه زیر باشد:
برای ارجاع به منابع، بلافاصله، پس از نقل‌قول مستقیم، نام خانوادگی نویسنده کتاب یا مقاله، سال انتشار، شماره جلد، و صفحه منبع مدنظر درون کمانک آورده شود. مثال: (حقیقی، ۱۳۶۶: ۱/۲۱۰).
برای ارجاع به منابع، بلافاصله، پس از نقل‌قول غیرمستقیم، نام خانوادگی نویسنده کتاب یا مقاله، سال انتشار و شماره جلد، و صفحه منبع مدنظر درون کمانک آورده شود. مثال: (حقیقی، ۱۳۶۶: ۱/۲۱-۲۵).
ارجاعات درون‌متنی دیگر متون (غیر از فارسی و عربی)، به شیوه قبل و به زبان اصلی آورده شود. مثال: (Nelson, 2003: 115).
اگر از نویسنده‌ای در یک سال بیش از یک اثر منتشر شده باشد، با درج حروف الف، ب، ج، د، و …، در زبان فارسی و عربی، و حروف a،b، و …، در زبان‌های غیر از فارسی و عربی، پس از سال انتشار، آثار از هم متمایز شوند.
در ارجاعات درون‌متنی به فرهنگ یا دانش‌نامه‌ای که مقالات آن‌ها نویسنده مستقل دارد، نام نویسنده مقاله، سال انتشار، شماره جلد و صفحه و نیز نام مدخل آورده شود. مثال: (انواری، ۱۳۷۳: ۶/ ذیل «ابومحمد صالح»).
در ارجاعات درون‌متنی به فرهنگ یا دانش‌نامه‌ای که مقالات آن نویسنده مستقل ندارد، نام فرهنگ / دانش‌نامه، سال انتشار، شماره جلد، و نام مدخل مدنظر (در گیومه) آورده شود. مثال: (دایره المعارف فارسی، ۱۳۸۰: ذیل «ابن‌سینا»).
در ارجاعات درون‌متنی، هرگاه دو بار پیاپی یا بیشتر از یک منبع استفاده شود، به‌جای تکرار منبع، از واژه «همان» (و در منابع انگلیسی: Ibid.) استفاده می‌کنیم و درصورتی‌که دو اثر از نویسنده‌ای واحد به‌صورت پیاپی بیاید، به‌جای تکرار نام نویسنده، از واژه «همو» (و در منابع انگلیسی: Ibid.) استفاده می‌کنیم.
اگر اثری کمتر از سه نویسنده داشته باشد در ارجاع درون‌متنی نام هر سه ذکر می‌شود، اما اگر بیش از سه نویسنده داشته باشد، نام نویسنده اصلی بر اساس شناسنامه کتاب ذکر می‌شود و به سایر نویسندگان با تعبیر «و دیگران» اشاره می‌کنیم.
ارجاعات پایان‌متنی مقاله یا همان فهرست منابع به شیوه زیر تنظیم شود:
ارجاعات تکراری کامل آورده شود و از ترسیم خط به‌جای نام مؤلف خودداری گردد.
ابتدا منابع فارسی و عربی، و سپس منابع دیگر زبان‌ها، بر اساس نام خانوادگی نویسنده، به ترتیب حروف الفبا و به‌صورت زیر آورده شود:
کتاب: نام خانوادگی نویسنده/ نویسندگان، نام نویسنده/ نویسندگان (تاریخ انتشار). نام کتاب به‌صورت ایتالیک (ایرانیک)، نام سایر اشخاص دخیل (مترجم، مصحح، گردآورنده و …)، محل انتشار: نام ناشر، نوبت چاپ، شماره جلد.
مقاله: نام خانوادگی نویسنده، نام نویسنده (تاریخ انتشار). «عنوان مقاله»، نام مترجم، نام نشریه به‌صورت ایتالیک (ایرانیک)، سال یا دوره نشریه، شماره نشریه و شماره صفحات ابتدا و انتهای مقاله.
منابع اینترنتی: نام خانوادگی نویسنده، نام نویسنده (تاریخ دسترسی). عنوان مطلب، مقاله یا کتاب، نام وب‌سایت (یا عنوان نشریه الکترونیکی، جلد، سال، و شماره)، صفحه، و آدرس اینترنتی.
در ارجاع اگر سال نشر، محل نشر یا ناشر مشخص نباشد، به‌ترتیب در جای خود بی‌تا، بی‌جا و بی‌نا درج می‌شود.
ارجاع به قرآن: (نام سوره: شماره آیه) مانند (نساء: ۱۶). اگر در ترجمه آیات از ترجمه خاصی استفاده‌شده باشد مشخصات کتاب‌شناختی آن ترجمه باید در کتاب‌نامه بیاید.
ارجاع به کتاب‌های مقدس: (نام کتاب، باب: آیه) مانند (متی، ۲: ۱۲) یا (یسنا، ۳: ۱۴(.
ارجاع به کتب مشهور یا کتاب‌هایی که نویسنده آن‌ها معلوم نیست: (نام کتاب: جلد/ ص) یا (نام کتاب: بخش) مانند (نهج‌البلاغه: خطبه ۲۷).
اگر ارجاع نقل به مضمون یا برای مطالعه و تحقیق بیشتر باشد: (نک: نام نویسنده، سال: صفحه یا فصلی از کتاب).
قلم ارجاعات، دو سایز کوچک‌تر از قلم متن باشد.
معادل اسامی خاص، اصطلاحات و واژگان تخصصی در مقابل آن کلمه، به زبان اصلی، داخل کمانک و دو سایز کوچک‌تر از قلم متن ذکر شود.
انتهای پیام 313/17
