به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» از سمنان، خدیجه گلستانی امروز در جمع طلاب خواهر حوزه علمیه فاطمیه مهدی‌شهر، با اشاره به اهمیت و جایگاه دین در اجتماع، اظهار داشت: دین تأمین‌کننده خواسته‌های بشر است و جانشین هم ندارد.

مدیر حوزه علمیه فاطمیه مهدی‌شهر با بیان اینکه زمانی خیال می‌کردند اگر تمدن پیشرفت کرد دیگر جایی برای دین نیست، تصریح کرد: امروز دیگر معلوم شده که پیشرفت علم و تمدن نیازی را که بشر به دین برای یک زندگی خوب دارد رفع نمی‌کند بشر هم از لحاظ شخصی احتیاج به دین دارد و هم از لحاظ اجتماعی نیازمند دین است.

وی افزود: همین‌قدر که ابدیت به فکر بشر می‌آید، به جهان دیگر پیوند پیدا می‌کند، این قدرت فکری و تصوری در او احساسات و تمایلات ابدیت خواهی به وجود می‌آورد.

گلستانی با بیان این که پیدایش این‌گونه تصورات وسیع و گسترده و پیدایش این‌گونه تمایلات و خواسته‌های عظیم و پهناور در انسان با ساختمان بدنی و جسمانی محدود و فانی شونده انسان به‌هیچ‌وجه جور نمی‌آید، خاطرنشان کرد: وقتی‌که ازیک‌طرف آن تصورات و تمایلات عظیم را در خود احساس می‌کند و از طرف دیگر به ساختمان محدود و فانی شونده و زودگذر مادی خود می‌نگرد می‌بیند اشتهای لقمه‌ای در او پیداشده که به‌اصطلاح برای دهانش خیلی بزرگ است، آرزوی کلاهی را پیداکرده است که نه‌تنها برای سر او بلکه، برای سر چرخ‌وفلک هم گشاد است، اینجا است که یک عدم تعادل عجیب و ناراحت‌کننده‌ای میان آرزوها و خواسته‌ها ازیک‌طرف و میان استعداد جسمانی خود از طرف دیگر می‌بیند، تصور محرومیت از ابدیت او را خرد می‌کند، غبطه می‌برد به حال حیوانات که حدود فکرشان با حدود استعداد جسمانی‌شان منطبق است، درباره بقاء و ابدیت فکر نمی‌کنند تا آرزویش در دلشان پیدا شود و از تصور رسیدن به آن آرزو و از تصور فنا و نیستی رنج ببرند.

وی افزود: راستی هم اگر بنا بشود انسان فانی شونده باشد عدم تعادل و عدم تناسب عجیبی میان افکار و تمایلات روحی‌اش ازیک‌طرف و میان استعداد و توانائی‌اش از طرف دیگر وجود دارد، این سؤال پیش می‌آید که اگر بنا است این موجود مات وفات شود این تفکرات و تصورات و تمایلات وسیع و پهناور چقدر بیهوده و موذی و خردکننده است.

این استاد حوزه علمیه خواهران تصریح کرد: بسیاری از تلاش‌های بشر برای جاوید ماندن نام و عنوان و یادگارهایش بعد از خودش، مولود همین احساس و آرزو است، ولی البته به‌صورت غیرمنطقی، خیال می‌کند اگر کاری کند که نامش، مجسمه‌اش، یادگارهایش، آثارش، سرگذشت‌هایش بعد از خودش جاوید بماند خودش جاوید مانده است و خود را از چنگال فنا و نیستی نجات داده است، بسیاری از جنایت‌ها را بشر برای رسیدن به این نوع جاودانه شدن انجام می‌دهد، اما کیست که در همان وقت نداند که این تلاش‌ها بیهوده است.

انتهای پیام/