به گزارش خبرگزاری «حوزه»، به بهانه 27 اردیبهشت ماه، روز ملی ارتباطات و روابط عمومی با دکتر رفیع الدین اسماعیلی، مسئول انجمن سواد رسانه ای طلاب و نیز استاد دانشگاه جامع امام حسین(ع) در خصوص اهمیت، ضرورت و اقتضائات و بایسته های فعالیت های مرتبط با روابط عمومی در مراکز حوزوی، به گفتگو پرداخته ایم که مشروح آن در ادامه می آید؛

برای شروع بحث بفرمایید که اساساً روابط عمومی در دنیای امروز دارای چه اهمیت و ضرورتی است؟!

قبل از هر چیز لازم می دانیم این روز را به همه فعالان و دست‌اندرکاران روابط عمومی در کشورمان به خصوص در مراکز و نهادهای حوزوی و دانشگاهی تبریک بگویم.

ببینید در دنیای کنونی به خصوص، نقش روابط عمومی ها یک نقش بسیار مهم و سازنده است از این حیث که آن ها در کمک به تصمیم گیری های مدیریتی یک سازمان و حتی گاه تصمیمات استراتژیک نقشی مهمی ایفا می کنند.

در واقع نقش روابط عمومی یکی از ابزار مهم مدیریتی در راستای فعالیت های حرفه ای و علمی است که به خصوص در عصری که به نام عصر ارتباطات نامیده شده از ظرفیت فضای مجازی و بستر الکترونیکی می بایست نهایت استفاده را در راستای اهداف مقرر کرد.

از این منظر مسلم است که با توجه به اهمیت و جایگاه روابط عمومی در چنین دوره و زمانه ای، بخش مهمی از میزان توفیق سازمان‌ها، ادارات و شرکت‌ها و دوامشان در عرصه‌ها و فعالیت های تخصصی به عملکرد روابط عمومی‌هایشان وابسته است.

در این میان، روابط عمومی و به طور کلی پرداختن به مساله ارتباطات و اولویت دادن به آن تا چه میزان در حوزه های علمیه و به خصوص فعالیت نهادها و مراکز حوزوی ، امری لازم و ضروری به شمار می رود؟

به هر حال حوزه های علمیه با توجه به این که رسالت مهم و کلیدی هدایت دینی و اجتماعی و فرهنگی مردم را برعهده دارند، و از سویی به نوعی متولی دین محسوب می شوند، لذا اهمیت دارد که با همه سازمان های فرهنگی، اجتماعی کشور و حتی فراتر از آن، در دنیای شیعه و جهان اسلام، ارتباط بگیرند.

این مساله به خصوص در ساختار حاکمیت دینی و نظام جمهوری اسلامی ایران که یکی از اهداف مهمش ناظر به مباحث دینی و فرهنگی است، اهمیت مضاعفی دارد.

نکته حایز اهمیت دیگر این که به هر حال حوزه و روحانیت باید برای انجام رسالت تبلیغی و ذاتی خود با نهادهای اجتماعی و فرهنگی یک ارتباط خوب و مناسبی بگیرد و خدمات مشاوره ای در این زمینه بسیار به کمک آن می آید.

این که در ماه مبارک رمضان صرفاً طلاب و فضلا به تبلیغ بروند و در بخش های مردمی یا سازمان ها و نهادها مشغول شوند، کافی نیست، بلکه ما نیاز به ایجاد و تقویت ارتباطات سازمانی میان حوزه با نهادها و ارگان های دیگر داریم.

شما به شخصه ضرورت برقراری این ارتباطات را در کدام قسمت ها و بخش ها بیشتر می دانید؟!

ما خیلی از جاها که صحبت می کنیم افرادی از عدم ارتباط مناسب میان حوزه با سازمان ها گلایه دارند و بر این مساله تاکید دارند که باید این خلا و مشکل رفع شود.

در پاسخ به سوال شما باید عرض کنم که امروز به ویژه در عرصه های سینمایی و رسانه ای ، نیاز است که حوزه به عنوان متولی دین نقش خود را در این ارتباط گیری فعالانه ایفا کند. البته مشاهده می کنیم که گاهی چند نفر طلبه و روحانی به عنوان سخنران یا مستمع به همایش ها و برنامه هایی از این جنس دعوت می شوند اما آنچه ضرورت دارد این که باید یک ارتباط مستمر و منسجم در این باره شکل بگیرد تا بتوانیم به اهداف حداکثری خود نائل شویم.

به خصوص همان طور که گفتم در زمینه رسانه ها و فضای مجازی و سینما باید متولیان دین ، دیدگاه های خود را برای ارگان ها و نهادها و سازمان ها چه از جنس دولتی و حاکمیتی و چه مردمی و خصوصی به صورت اقناعی بیان کنند

امروز واقعیت آن است که ما حتی در ساخت یک فیلم نیز که حوزه علمیه در آن نقش فعال ایفا کند و ارتباط مناسبی داشته باشد، با مشکل روبرو هستیم، البته تلاش های ارزنده ای در سال های اخیر در همین خصوص شروع شده که باید تداوم داشته باشد اما به این میزان هم نباید اکتفا کرد.

در لابلای صحبتتان اشاره داشتید به اهمیت فعالیت روابط عمومی با نگاه حوزوی در عرصه بین الملل به خصوص در دنیای شیعه و اسلام؛ بفرمایید که در این خصوص باید حوزه و روحانیت چه کار کند که موفق باشد؟

قبل از پاسخ به این سوال ، توجه به یک نکته را لازم می دانم و آن هم این که حوزه علمیه قبل از هر چیز باید ضمن شناسایی توان همه طلاب و فضلای خود ، یک سازماندهی مطلوبی نسبت به آن ها داشته باشد تا بعد بتواند بر اساس این ظرفیت  و توان دست به ارتباط گیری مناسب با نهادها و سازمان ها بزند؛ یعنی این اشرافیت کمک می کند که در نهایت ما خروجی مطلوب از ظرفیت های موجود و بالقوه داشته باشیم.

و اما در پاسخ به سوال شما مسلم است که وظیفه حوزه فقط این نیست که درون سازمانی و درون صنفی عمل کند بلکه می بایست برون سازمانی و در سطح کشور و حتی به خصوص با نگاه و رویکرد بین المللی رفتار کند.

ما در علم ارتباطات، یک بحث سازمانی داریم و یک بحث میان فرهنگی داریم به این معنا که چگونه با ابزار ارتباطات می توان میان یک فرهنگ با فرهنگ دیگر ارتباط برقرار کرد و از رهگذر این ارتباط، نتایج مورد نظر را کسب نمود.

اقتضائات و شرایط دنیای امروز می طلبد که حوزه و روحانیت ارتباطات خود را در عرصه بین الملل و در راستای انجام وظیفه ذاتی خود تقویت و توسعه بخشد.

امروزه بسیاری از مسلمانان و شیعیان جهان ، حقیقتاً دغدغه دین دارند و بسیاری از کشورها خود را مدیون انقلاب اسلامی می دانند و حتی جزیی از انقلاب می دانند و الگویشان انقلاب اسلامی ایران است و لذا ما باید از این زمینه و شرایطی که به برکت نهضت امام راحل و خون مطهر شهدا و هدایت های حکیمانه مقام معظم رهبری فراهم شده ، نهایت استفاده را ببریم.

این مهم نیاز به روابط عمومی قوی و قدرتمند دارد که اگر این صورت گیرد بسیاری از مشکلات در حوزه های فرهنگی و اجتماعی در حد توان از سوی حوزه قابل رفع است.

گاهی اوقات با ارتباط گیری می توان مشکل را تا حدی شناسایی و رفع کرد و لذا ما نباید در این خصوص کم کاری کنیم.

تشکیل شورای روابط عمومی مراکز حوزوی در سال های اخیر را تا چه حد در تحقق همان اهدافی که از آن صحبت کردید، موثر و مفید می دانید؟

به نظرم این اقدام حرکتی بایسته و بسیار خوب است ، هر چند که بنده از جزییات آن چندان اطلاعی ندارم و لذا لازم است که دستاوردهای آن نیز در رسانه ها تبیین شود

ببینید روابط عمومی پایه اصلی اش قدرت اجرایی و ارتباط گیری اش است و باید در دل کار قوت خود را نشان دهد و این که با نهادها و سازمان ها چگونه ارتباط می گیرد و آن را توسعه می بخشد.

به هر حال خیلی از سازمان ها و نهادها در دنیای امروز نیاز به ارتباط با حوزه دارند و طبعاً اگر بهای لازم به این کار داده شود ما شاهد توفیق بیشتر حوزه و روحانیت و نهادهای دینی و حوزوی خواهیم بود.

الان در عراق و سوریه و لبنان و حتی برخی کشورهای آفریقایی ، فراتر از اعزام مبلغ ما می توانیم ارتباطات میان فرهنگی داشته باشیم و به انتقال تجارب بپردازیم و نباید در این عرصه ها خدای ناکرده غفلت و یا کم کاری داشته باشیم چرا که دشمنان اسلام و اهل بیت(ع) در عرصه بین الملل به شدت فعال هستند و علیه ما کار می کنند.

گفتگو از: سید محمد مهدی موسوی