به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در استان کردستان، محمد نظریانی از فعالان فرهنگی شهرستان بیجار در یادداشتی به مناسبت اجتماع بزرگ بسیجیان در ورزشگاه آزادی و حضور مقام معظم رهبری در جمع آنان، آورده است: روز پنج شنبه همه در تکاپو بودند، گویا قرار بود دوباره آمریکا سیلی بخورد. اما این بار نه تنها از رزمندگان سال شصت، بلکه از فرزندان دهه سوم انقلاب از همان آن هایی که آقا آنان را، راه حل عبور مشکلات کشور خواند.
گویا آن روز، روز جوان بود هرچند نوجوانان و پیران هم آمده بودند. اما آقا ماموریت را به جوانان داد و پیران کاربلد و سرزنده را به همراهی و راهنمایی جوانان حماسه ساز و بن بست شکن فرا خواند. نوجوانان هم خوب به صحنه آمده بودند،چه نوجوانانی؟
در گیت بازرسی یکی از آنها را دیدم که شاید سنی کمتر از قاسم بن الحسن(ع) داشت، به او خوش آمد گفتم چهره ای معصوم اما پر از امید داشت، خواست از گیت بازرسی عبور کند کف دستش را مقابل من گرفت که جمله(جانم فدای رهبر) را با خودکار بر روی دستان پاک و زیبایش نوشته بود. با دیدن این جمله معنای «فاستبقوالخیرات» برایم معنا شد، سبقت گرفتن از جان نثار کردن برای امام خود، و این را به ما گوشزد کرد که اگر جانتان را فدا نکنید جانمان را فدا می کنیم.
سراسیمه و دوان دوان به سمت داخل ورزشگاه که رزمگاه فرزندان روح الله شده بود، راهی شدم و در اولین نگاه آقا را دیدم که همچون نگینی بر رکابی محکم تر از فولاد می درخشید و صدای بسیجیان بی ادعای دهه چهارم انقلاب با صدای بر جامانده از رزمندگان دهه ۶۰ در همین ورزشگاه در هم آمیخته بود وندای(ما اهل کوفه نیستیم علی تنها بماند) آسمان آزادی و استقلال ایران راعطرآگین کرده بود. و آقا نیز این گونه پیام را جواب داد که تا زنده ام به توفیق الهی و همراهی شما علم انقلاب را بر زمین نخواهم گذاشت.
باید یک بار دیگر آمریکا سیلی بخورد، ما آن سیلی را خواهیم زد، اما نه با هر دستی، بلکه با همان دستانی که برروی آنها نوشته است «جانم فدای سید علی الحسینی خامنه ای».
پس مواظب باشید که از قافله عشاق جا نمانید، چرا که حسین در زمان معنا می شود و کربلا در مکان، آخرین نفرات که رفتند درها بسته شد دیگر کسی را راه ندادند.
