به گزارش خبرنگار خبرگزاری«حوزه»، علماء و بزرگان همواره در طول تاریخ نقش موثری در ارشاد و اصلاح نفوس و رفع اختلاف، حل و فصل دعاوی ملکی قبایل، عشایر و مبارزه با برنامه های ضد دینی رژیم ستمشاهی پهلوی اول داشتند و سبب شد تا دستگاه ظالم مراقب اجرای اهداف دین ستیزانه خود باشد.

در این راستا خبرگزاری حوزه بر آن است که به معرفی علمای انقلابی و صاحب نفوذ در استان کرمانشاه بپردازد.

عالم مجاهد آيت الله حاج شيخ فرج الله كاظمى(ره)

آيت الله حاج شيخ فرج الله كاظمى(ره) از علمای بنام غرب کشور که پس از عمری خدمت به اسلام و تشیع در کربلا از رحلت و سپس در نجف اشرف مدفون شد.

آيت الله كاظمى(زاده 1265ش؛ نورآباد)، از اهالی روستای گلباغی مرکز شهرستان نورآباد استان لرستان، در سن 18 سالگی توسط روحانی وارسته که از مسیر بازگشت از سفر عتبات عالیات میهمان خانواده ایشان شد، تشویق به تحصیل علوم دینی شد و پس از مدتی راهی نجف اشرف گردید. او حتی در راه رسیدن به عتبات عالیات به خواندن و مطالعه می پرداخت.

خودش می گوید:« آنقدر اشتیاق به تحصیل داشتم که به دنبال قافله پیاده راه می افتاده و در عین حالیکه به مطالعه کتاب جامع المقدمات و حفظ کردن درس های خود سرگرم بودم و گاهی که چند کیلومتر از قافله عقب می افتادم مرا صدا می زدند، دوان دوان خود را به قافله می رساندم و باز هم به خواندن کتاب و حفظ درس ها ادامه می دادم.

تحصیل در کربلا

آيت الله كاظمى، درکربلا ابتدا به فراگیری مقدمات و سپس دوره سطح فقه و اصول پرداخت، این در حالی بود که برای امرار معاش خود به کارگری نیز می پرداخت.

روزی از حسن اتفاق همراه استاد کارش در منزل آیت الله میرزا محمد تقی شیرازی، به کارگری مشغول بود و هنگام نماز لباس های کارگری را در آورد و با لباس طلبگی به نماز ایستاد، آیت الله میرزای شیرازی که زیر چشمی مراقب اعمالش بود، نزد او آمد و پس از آنکه متوجه شد این کارگر، از طلاب حوزه است، چند سوال علمی از او پرسید. شیخ فرج الله نیز، پاسخ های مناسب و درست داد. پس از این جریان بود که آن مرجع بزرگوار دستور داد تا نام وی را در دفتر شهریه بنویسند.

آيت الله كاظمى، افزون بر تحصیل در کربلا، در شهرهای سامرا و نجف نیز تحصیلات خود را ادامه داد. این فقيه پارسا و عالم عامل و عارف واصل در فقاهت خوشه چين خرمن علم استادانى همچون آيات عظام نايينى، سيدابوالحسن اصفهانى، ميرزا محمدتقى شيرازى و كاشف الغطاء(ره) بود و به درجه اجتهاد دست یافت و در زمره دانشمندان و فقیهان عصر خویش به شمار آمد.

آثار

از آيت الله كاظمى، آثاری به جا مانده که عبارتند از: 1- ترجمه گلچین مجموعه ورام،جزوه فقهی استدلالی پیرامون انتحاب وکلاء برای مجلس قانونگذاری که در پاسخ پرسش آیت الله کاشانی(ره) نوشته اند.، شرح استدلالی فقهی بر عروه الوثقی، قاعده ضرر،حاشیه رساله عملیه« توضیح المسائل»، منتخب الاصول والفروع»که به چاپ رسیده اند.

عارفى كامل كه آیت الله العظمی سيد على قاضى(ره) او را «صدّيق مصدّق» لقب داد و ميرزا محمدحسين نايينى(ره) درنامه اى به مردم كرمانشاه، لرستان و ايلام او را هديه و امانتى ازطرف حضرت بقية الله الأعظم(عج) معرفى كرد.

بازگشت به وطن و ارشاد مردم

حاج شیخ فرج الله پس از کسب مقامات علمی و عملی با درخواست مردم لرستان و بزرگان منطقه و با پیشنهاد آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی و میرزای نائینی به ایران بازگشت و مورد استقبال مردم و عشایر قرارگرفت و رسالت عظیم ارشاد را در غرب کشور به ویژه استانهای لرستان،کرمانشاه، همدان و ایلام آغاز کرد.

در طول 40 سال تبلیغ و ارشاد، هزاران نفر از شیعیان مخلص که دارای اعتقادات عمیق به اهل بیت(ع) بوده، اما از احکام شرعی و باورهای درست کم اطلاع بودند را در شهرستانهای دلفان، الشتر، کوهدشت، کرمانشاه، ایلام و همدان با معارف و احکام اسلام آشنا کرد.

ارشاد پیروان غلّات در کرمانشاه و لرستان و هدایت بسیاری از آنان و نیز رفع اختلاف و حل و فصل دعاوی ملکی قبایل و عشایر این مناطق که گهگاه به قتل و غارت و نا امنی ها منجر می شد، از جمله اقدامات او بود.

درهنگام فقر و قحطى درب منزلش به روى مردم باز بود و با دستان خود به فقرا و درماندگان نان و غذا می داد و با خواندن نماز استسقاء طلب باران نمود و خداى متعال به دعاى اين مرد بزرگوار و مردم با سخاوت هرسين باران رحمتش را در خشكسالى به آن ديار نازل كرد.

فعالیت های سیاسی

آيت الله كاظمى، از مخالفان رژیم رضاخان بود که افزون بر روشنگری و افشاگری برنامه های ضد دینی او، با مبارزان و شخصیت های سیاسی مانند: آیت الله مدرس(ره) دیدار کرد و آمادگی خود و مردم غرب کشور را برای قیام مسلحانه با رژیم ستمشاهی رضاخان پهلوی اعلام می کرد.

در مبارزات سیاسی عليه طاغوت همگام بزرگانى چون امام راحل ، مدرس و كاشانى و شهيد نواب صفوى بود. منزل ایشان، برای شهید نواب صفوی و فدائیان اسلام به عنوان یک ملجأ و پناه محسوب می شد. شهید نواب برای ترتیب یک حرکت مسلحانه و قیام عشایری بارها به شهرستانهای هرسین، نورآباد، الشتر، مسافرت کرد و با آیت الله کاظمی و نیروهای مسلحی که به فرمان ایشان بودندتماس و مذاکره داشتند.

همسویی با نهضت امام خمینی(ره)

 آیت الله کاظمی، پس از بهبود نسبی از کسالتی که عارض شده بود، از تهران به قم سفر کرد و در مدت چند روزی که در آنجا اقامت داشت، امام خمینی(ره)، به عیادت او آمد و با هم درباره برخی مسائل سیاسی و اوضاع  کشور به گفتگو پرداختند.

دیدگاه حضرت امام(ره)، برآن بود که لازم است عالمان شهرستانها نیز همسو با علمای قم علیه رژیم ستمشاهی اقدام کنند. پس از این دیدار آیت الله کاظمی با ارسال تلگراف به علمای بلاد، پشتیبانی خود را از امام(ره) و نهضت اسلامی ایشان اعلام نمود.

رحلت و مدفن:

بیماری عالم ربانی آیت الله کاظمی، در سال 1341 ش، شدت یافت. بنا بر پیشنهاد پزشکان معالج قرار شد برای مداوا به خارج از کشور سفر کند که به همین جهت اقدام به تهیه گذرنامه کرد، اما سفر به کربلا و عتبات عالیات را ترجیح دادند و گفت: من به شفاخانه اهل بیت(ع) می روم، اگر مصلحت در شفا یافتن من باشد که شفا می گیرم و اگر عمرم تمام شده باشد، همانجا در پناه بارگاه ملکوتی امیرالمومنین(ع) خواهم آرمید. از این رو به کربلا مشرف شد و در همان سال برابر با 24 اسفند 1341 ش، در کربلای معلی به ملکوت اعلی پیوست. او را با آب فرات غسل داده، پس از تشییع جنازه با شکوه در حرم مطهر حضرت اباعبدالله الحسین(ع)، به نجف اشرف منتقل کرده و پس از تشییع در جوار حرم مطهر مولای متقیان علی(ع) در وادی السلام نجف اشرف نزدیک مقام امام صادق(ع) مدفون گردید.

منابع: کتاب مفاخرکرمانشاه،تربت پاکان قم،ج 2،ص 1259 و آثارالحجه، ج2،ص59 و گنجینه دانشمندان، ج6، ص371 و برگرفته از شایت شخصی زنده یاد حجت الاسلام المسلمین شیخ علی آل کاظمی(ره)