به گزارش خبرگزاری «حوزه» از مشهد، در آستانه فرارسیدن سالروز شهادت امام هفتم شیعیان، حضرت امام موسی‌بن‌جعفر(ع) بازخوانی بر شخصیت، سیره و سبک زندگی اسلامی امام کاظم(ع) صورت گرفت و بخشی از بیانات رهبر معظم انقلاب از یک سو و روایات از سوی دیگر در باب اقدامات ایشان مورد تحلیل قرار گرفته، چرا که تبیین این سیره در جوامع امروز، می تواند سرآغاز روشن و مشعل درخشان برای سیر حرکت ملت ها باشد.
در ابتدای امر نگاهی به سلوک امام موسی کاظم(ع) و آن اهدافی می شود که حضرت برنامه مبارزاتی و تلاش بلند مدت خود را در راستای تاسیس حکومت اسلامی بر این مبنا تنظیم و جهت دهی کرده بودند.
دقت و واکاوی در این سیره مبارزاتی مبین آن است که در طول تاریخ چه مجاهدت هایی صورت گرفته و چه نفوس طیبه‌ای قربانی شدند تا تعالیم اسلام به ثمر بنشیند و این امر آن درس و پندی است که تلاش سی‌وپنج ساله‌ی امام موسی‌بن جعفر(ع) به ما می آموزد.
شخصیت روشنگر امام موسی کاظم(ع) برای همه ملت ها
رهبر معظم انقلاب در 23 فروردین 1364 شخصیت موسی بن جعفر(ع) را حتی در داخل اسارت و زندان نیز شخصیت روشنگری برای همه امت می دانند که همچون مشعل تمام نما، مردم اعصار و قرون را از گمراهی و ضلالت نجات می دهند. در توصیف این امام همام ایشان چنین می فرمایند: «شخصیت موسی بن جعفر(ع) در داخل زندان هم همان شخصیت مشعل روشنگری است که تمام اطراف خودش را روشن می کند، ببینید حق این است. حرکت فکر اسلامی و جهاد متکی به قرآن یک چنین حرکتی است، هیچ وقت متوقف نمی‌ماند، حتی در سخت‌ترین شرایط.»
تجلی سیره مبارزاتی و قرآنی در زندگی حضرت
از سوی دیگر، واکاوی بر زندگی امام موسی کاظم(ع) نمایانگر آن است که ایشان حیات حیرت انگیزی داشته اند آنطور که هیچ کس از نزدیکان آن حضرت و خواص اصحاب آن حضرت نبود که نداند موسی‌بن جعفر در راستای چه هدفی تلاش می کنند. رهبر معظم انقلاب در این خصوص می گویند: «راوی که از نزدیکان امام هست، میگوید من وارد شدم، دیدم در اتاق موسی‌بن جعفر سه چیز است: یکی یک لباس خشن، یک لباسی که از وضع معمولی مرفه عادی دور هست، یعنی به تعبیر امروز ما میشود فهمید و می شود گفت لباس جنگ، این لباس را موسی‌بن جعفر آنجا گذاشتند، نپوشیدند، به صورت یک چیز سمبولیک، بعد «و سیف معلق»؛ شمشیری را آویختند، معلق کرده‌اند، یا از سقف یا از دیوار. «و مصحف»؛ و یک قرآن. ببینید چه چیز سمبلیک و چه نشانه‌ی زیبائی است، در اتاق خصوصی حضرت که جز اصحاب خاص آن حضرت کسی به آن اتاق دسترسی ندارد، نشانه‌های یک آدم جنگی مکتبی مشاهده میشود. شمشیری هست که نشان میدهد که هدف جهاد است. لباس خشنی هست که نشان میدهد وسیله، زندگی خشونت بار رزمی و انقلابی است و قرآنی هست که نشان میدهد هدف این است؛ میخواهیم به زندگی قرآنی برسیم با این وسائل.»
پیگیری این مسائل و روایات در زندگی این امام همام مبین زندگی پرشور و هیجان ایشان بوده است که لحظه ای از بصیرت بخشی به امت خود غافل نیستند؛ آنطور که واکاوی عمیق بر نکات ریز و روشن در زندگی ایشان گواه بر این مدعاست؛ در حقیقت موسی‌بن جعفر یقیناً یک دورانی را در خفا زندگی میکرده اند. رهبر معظم انقلاب در این باره می فرمایند:«حتی در یک روایتی من دیدم که موسی‌بن جعفر(ع) در حال فرار و در حال اختفا در دهات شام می‌گشته: «وقع موسی‌بن جعفر فی بعض قری الشّام هاربا متنکرا فوقع فی غار»که توی حدیث هست، روایت هست، که موسی‌بن جعفر مدتی اصلاً در مدینه نبوده است؛ در روستاهای شام تحت تعقیب دستگاه‌های حاکم وقت و مورد تجسس جاسوس‌ها، از این ده به آن ده، از آن ده به آن ده، با لباس مبدل و ناشناس که حضرت به یک غاری میرسند و در آن غار وارد میشوند و یک فرد نصرانی در آنجاست، حضرت با او بحث میکنند و در همان وقت هم از وظیفه و تکلیف الهی خودشان که تبیین حقیقت هست، غافل نیستند؛ با آن نصرانی صحبت میکنند و نصرانی را مسلمان می کند.»
همه این جریانات و روایات به وضوح مبین آن است که امام موسی کاظم (ع) در طول حیات، درگیر با یک مبارزه‌ی طولانی، تشکیلاتی، سازمان یافته، اصولی و هدفمند، با داشتن افراد زیاد در سرتاسر آفاق اسلامی بودند که این رسالت خود را نیز به صورت مستمر، خستگی ناپذیر و مجاهدانه در راه حق حتی در خفا ادامه می دادند.
بند و اسارت؛ سرآغاز درخشش شخصیت امام موسی کاظم(ع) در شرائط اختناق
اندیشه اسلامی و جهاد متکی به قرآن چنین شخصیت مبارزی می سازد که حتی در بندهای اسارت، حصارهای زندان و اختناق شدید رژیم نیز ساکت و آرام نمی نشینند؛ بلکه بر می خیزند و آن روحیه آگاهی افزایی درونشان ایشان را به بیداری امت فرا می خواند. رهبر معظم انقلاب(حفظه الله تعالی) بارها در سخنان خود در این باره از شخصیت امام موسی کاظم(ع) به عنووان آن فردی یاد می کنند که نه تنها نمی‌شکستند، بلکه دشمنشان را نیز می‌شکستند و نه فقط تحت تأثیر قرار نمی‌گرفتند، بلکه زندان‌بانها را تحت تأثیر قرار میدادند و این همان اثرگذاری این ستاره پرفروغ بود.
شهادت تلخ موسی بن جعفر(ع)
سرانجام امر موسی‌بن جعفر(ع) را در زندان مسموم کردند و این مسموم سازی به عنوان یکی از تلخی‌های تاریخ زندگی ائمه شناخته می شود؛ امام بزرگوار و مظلوم و عزیز در زندان روحش به ملکوت اعلی پیوست و به شهادت رسید. رژیم مستبد دوران حتی از جنازه حضرت نیز واهمه داشتندآنطور که رهبر معظم انقلاب در این باره می فرمایند: «از جنازه‌ی امام موسی‌بن جعفر هم میترسیدند، از قبر موسی‌بن جعفر هم میترسیدند. این بود که وقتی که جنازه‌ی موسی‌بن جعفر را از زندان بیرون آوردند و شعار میدادند به عنوان اینکه این کسی است که علیه دستگاه حکومت قیام کرده بوده، این حرف ها را می‌گفتند تا اینکه شخصیت موسی‌بن جعفر را تحت‌الشعاع قرار بدهند؛ آنقدر جوّ بغداد برای دستگاه جوّ نامطمئنی بود که یکی از عناصر خود دستگاه که سلیمان‌بن جعفر باشد - سلیمان‌بن جعفربن منصور عباسی، یعنی پسر عموی هارون که یکی از اشراف بنی‌عباس بود - دید به این وضعیت ممکن است که مشکل برایشان درست بشود، یک نقش دیگری را او به عهده گرفت و جنازه‌ی موسی‌بن جعفر را آورد؛ کفن قیمتی برجنازه‌ی آن حضرت پوشاند، آن حضرت را با احترام بردند در مقابر قریش، آنجائی که امروز به عنوان کاظمیین معروف هست و مرقد مطهر موسی‌بن جعفر(ع) را در نزدیکی بغداد، دفن کردند و موسی‌بن جعفر (ع) زندگی سراپا مجاهدت خودشان را به این ترتیب به پایان رساندند.»
خبرگزاری حوزه ضمن تسلیت به مناسبت فرارسیدن سالروز اندوهناک شهادت هفتمین ستاره آسمان ولایت و امامت، حضرت امام موسی کاظم (ع) به همه مسلمانان و شیعیان جهان، امیدوار است امت اسلامی با تأسی به سیره مبارزاتی ایشان و تعمق و تفکر در زوایای مختلف زندگی امام موسی کاظم(ع) رهرو راه آن بزرگوار باشند و در مسیر و طریق حیات این خورشید تابناک امامت که به نشر و تبیین علوم و معارف اسلامی و مبارزه خستگی ناپذیر با دستگاه جور و ستم عباسی گذشت بیاندیشند و تعمق کنند تا در زمره پیروان راستین حضرت قرار گیرند. ان شاءالله
انتهای پیام 313/49
