به گزارش خبرگزاری حوزه، محسن بادپا، پیشکسوت قرآنی کشور دعای هفتم صحیفه سجادیه را به صورت منظوم ترجمه کرده که در ادامه از نظر مخاطبان می‌گذرد.
یَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَکَارِهِ
ای آنکه لایق نام خدایی/ گره‌های گرفتاری گشایی
وَ یَا مَنْ یُفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدَائِدِ
ای آنکه هر بلای سخت و دشوار/ شود با قدرت تو حل و هموار
وَ یَا مَنْ یُلْتَمَسُ مِنْهُ المَخْرَجُ إِلَی رَوْحِ الْفَرَجِ
ای آنکه دست‌ها سویت براهند/ گشایش، راحتی زین راه خواهند
ذَلَّتْ لِقُدْرَتِکَ الصِّعَابُ وَ تَسَبَّبَتْ بِلُطْفِکَ الْأَسْبَابُ
به دستت هر کلاف مشکلی باز/ هر آنچه لازم، آن لطفت سبب‌ساز
وَ جَرَی بِقُدْرَتِکَ الْقَضَاءُ وَ مَضَتْ عَلَی إِرَادَتِکَ الْأَشْیَاءُ
امور هستی از نیروت جاری/ همه چیز از اراده توست ساری
فَهِیَ بِمَشِیَّتِکَ دُونَ قَوْلِکَ مُؤْتَمِرَةٌ وَ بِإِرَادَتِکَ دُونَ نَهْیِکَ مُنْزَجِرَةٌ
بخواه، آن چیز فرمان برده بی‌وحی/ نخواهی، باز می‌داریش بی‌نهی
أَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمَّاتِ وَ أَنْتَ الْمَفْزَعُ فِی الْمُلِمَّاتِ
به هر امر مهم سویت دعامان/ پناهی تو، به بدبختی برامان
لا یَنْدَفِعُ مِنْهَا اِلّا مَا دَفَعْتَ وَ لا یَنْکَشِفُ مِنْهَا اِلّا مَا کَشَفْتَ
نگردانی بلا از ما، نگردد/ نسازی برطرف، کی دفع گردد
وَ قَدْ نَزَلَ بِی یَا رَبِّ مَا قَدْ تَکَادَنِی ثِقْلُهُ
به دوش افتاده یا رب باری آن دم/ ز سنگینی آن گشته کمر خم
وَ أَلَمَّ بِی مَا قَدْ بَهَظَنِی حَمْلُهُ
ندارم من تحمل زیر این بار/ شدم درمانده و بیچاره، این بار
وَ بِقُدْرَتِکَ أَوْرَدْتَهُ عَلَیَّ وَ بِسُلْطَانِکَ وَجَّهْتَهُ إِلَیَّ
ز نیروی تو بر من وارد آمد/ تویی چیره بر آنچه بر من آمد
فَلا مُصْدِرَ لِمَا أَوْرَدْتَ وَ لا صَارِفَ لِمَا وَجَّهْتَ
چو وارد شد ز تو بیرون نگردد/، چون از سوی تو آمد برنگردد
وَ لا فَاتِحَ لِمَا أَغْلَقْتَ وَ لا مُغْلِقَ لِمَا فَتَحْتَ
گشایش نیست در آنچه تو بستی/ نه بسته است ار گشاینده تو هستی
وَ لا مُیَسِّرَ لِمَا عَسَّرْتَ وَ لا نَاصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ
نه آسان گردد آنچه سخت سازی/ ندارد یاور آن که پست سازی
فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ
درودت یا رب اینک بر محمد/ درودت باد بر آل محمد
وَ افْتَحْ لِی یَا رَبِّ بَابَ الْفَرَجِ بِطَوْلِکَ
گشا یا رب در مشکل‌گشا را/ برایم، ای توانگر، ماندگارا
وَ اکْسِرْ عَنِّی سُلْطَانَ الْهَمِّ بِحَوْلِکَ
به نیروی دگرگون‌سازت، از من/ تو بدحالیِّ چیره گشته، برکَن
وَ أَنِلْنِی حُسْنَ النَّظَرِ فِیمَا شَکَوْتُ
و در آنچه شکایت دارم از آن/ مرا بر آنچه خوش بینم، تو برسان
وَ أَذِقْنِی حَلاوَةَ الصُّنْعِ فِیمَا سَأَلْتُ
خبر از کار شیرین تو، دارم/ چشان بر من از آنچه خواستارم
وَ هَبْ لِی مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً وَ فَرَجا هَنِیئا
ببخش از رحمتت بر من که دل خواست/ گشایش ده مرا زآنچه گواراست
وَ اجْعَلْ لِی مِنْ عِنْدِکَ مَخْرَجا وَحِیّا
گرفتارم تو دانی، با دعایی/ به زودی ده مرا راه رهایی
وَ لا تَشْغَلْنِی بِالاهْتِمَامِ عَنْ تَعَاهُدِ فُرُوضِکَ وَ اسْتِعْمَالِ سُنَّتِکَ
ز پر کاری نداده باشم از دست/ از آنچه واجبات و مستحب است
فَقَدْ ضِقْتُ لِمَا نَزَلَ بِی یَا رَبِّ ذَرْعا
توانم کم شد ای پروردگارم/ ز آنچه آمده بر روزگارم
وَ امْتَلَأْتُ بِحَمْلِ مَا حَدَثَ عَلَیَّ هَمّا
تحمل کرده‌ام آنچه شکنجه است/ وجودم اینک آکنده ز رنج است
وَ أَنْتَ الْقَادِرُ عَلَی کَشْفِ مَا مُنِیتُ بِهِ
تو هستی آن توانا بر زدودن/ هر آنچه بود و من خواهم نبودن
وَ دَفْعِ مَا وَقَعْتُ فِیهِ
تو هستی آن توانایی که، از من/ بسازی برطرف بدحالیِ من
فَافْعَلْ بِی ذَلِکَ وَ إِنْ لَمْ أَسْتَوْجِبْهُ مِنْکَ
پس اینک خواهشم را خود ده انجام/ اگر هم نیست حقم خوب فرجام
یَا ذَا الْعَرْشِ الْعَظِیمِ
تویی فرمانروایی که عظیمی/ ای آنکه صاحب عرش عظیمی
