به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در اهواز، یکی از مبلغان جهادی حوزه علمیه خوزستان، با ارسال خاطره ای به خبرگزاری «حوزه»، گفت: می دانستم محرم امسالِ روستا با سال های قبل خیلی فرق داد و شاید کرونا اجازه ندهد مثل سال های گذشته همه مردم در حسینیه جمع شوند و عزاداری کنند.
دم دم های غروب بود رسیدم روستا، ۲ روز مانده بود به محرم، از همان ساعاتِ اول حضورم در روستا متوجه سنگینی ویروس کرونا و نوع برخورد مردم در روستا شدم.
به دنبال چاره بودم که در روستا چه می شود کرد.
در گروه مبلغان عاشورایی که مسئله را طرح کردم متوجه شدم که چند روستای دیگر هم همین مسئله را دارند، با همفکری قرار شد طرحی روی برگه ها آماده شود و در خانه های مردم پخش شود که هر خانه ای که تمایل دارد روضه در خانه اش برگزار شود به مبلغ روستا اطلاع دهد.
روضه های خانگی با جمع بچه ها و نوه ها، هر کدام ربع تا نیم ساعت.
دفترچه ای گذاشتم و ساعت خانه های داوطلب و آدرسشان را نوشتم.
شب ها کامل وقتم پر شد و بعضی وقت ها هم صبح ها هم به خانه این و آن می رفتم.
بعضی از مردم که نمی توانستند میزبانی کنند، می آمدند جلوی خانه همسایه هایی که روضه بودند می نشستند و اشک می ریختند.
انتهای پیام./
