به گزارش خبرگزاری «حوزه» از شیراز، بعضی علاقه‌مند هستند در هر صورتی شیراز را به عنوان پایتخت فرهنگی کشور معرفی کنند اما توجه ای به شاخص های پایتخت فرهنگی ندارند!

اگر به دنبال معرفی واقعی شیراز به عنوان پایتخت فرهنگی کشور هستیم باید به این موارد توجه داشته باشیم:

۱. استفاده از مدیران بومی (مدیران شیرازی اصیلِ شایسته). همانطور که قابل مشاهده است می بینید که قریب به اکثر مدیران در شیراز غیربومی بوده و کار به دست اشخاصی است که شناخت کافی از فرهنگ و آداب مردم شریف شیراز ندارند و گاهی به همین دلیل عدم شناخت دچار خطا و اتخاذ تصمیم اشتباه در این کلانشهر می شوند.

۲. عدم توجه به تخصیص بودجه فرهنگی در کلان شهر شیراز! آقایان متاسفانه آنقدر که به درآمدزایی و صرف بودجه در مسائل غیرفرهنگی توجه دارند، به بودجه فرهنگی توجه کافی ندارند و گاهی از بودجه های تخصیص یافته فرهنگی در مسائل غیر، استفاده می کنند. تا زمانی که معتقد باشیم بودجه فرهنگی شهر در اولویت آخر قرار دارد، با دست خالی فعالان فرهنگ کار پیش نمی رود.

۳. جایگاه شورای فرهنگ عمومی استان کجاست؟ چند جلسه ی کارشناسی شده و اثرگذار که خروجی اش مشخص باشد برگزار شده است؟ چند درصد از مدیران و فعالان فرهنگی که در حال حاضر عضو حقوقی این شورا نیستند، در این شورا به عنوان عضو حقیقی حضور دارند؟ ضمانت اجرایی مصوبات این شورا کجاست؟ ما معتقدیم از صرف وقت در جلسات بی اثر باید پرهیز شود!

۴. باید به سومین حرم اهل بیت علیهم السلام توجه شود نه در بنرها و زیرنویس های تلویزیونی و تابلوهای شهری! سومین حرم اهل بیت علیهم السلام باید یک تفاوتی با شهرهای دیگر که حرم شاخصی ندارند، داشته باشد. نگاه فرهنگی به سومین حرم اهل بیت علیهم السلام باید متفاوت باشد.

ما نیاز به یک تحول جدی در حوزه فرهنگ داریم.

فرهاد جابر، مشاور اجتماعی فرهنگی مدیر حوزه علمیه استان فارس