خبرگزاری حوزه | جالب است وقتی برای تولد اهل بیت هم می‌نویسی اشک دوره‌ات می‌کند!
اشک‌هایی که اشک شیرین شوق نیست؛ بلکه اشک تلخ فراق است؛ اشک غریبی است، اشک غم است، اشک بی‌کسی‌ست. درست مثل کودک یتیمی که در زادروزِ تولد پدرش به عکس او خیره می‌شود و پنهان از چشمان ترِ مادر، اشک می‌ریزد.
حالا هزار بار برایش آیه بیاور و صدبار قسمش بده که دلبندم امروز، شاد باش رو تولد پدر است، مگر افاقه می‌کند!؟ خدا بخیر کند اگر پدرش شهید هم باشد؛ عنوانش مدافع حرم باشد و قاتلش هم داعش باشد و پیکرش هم جا مانده باشد. قانع شدید یا باز هم بگویم!؟
پس از واقعه‌یِ کربلا، دشمن دیگر خیالش از بابت آل علی آسوده شده بود و با عبور از خط قرمز تعرض به اهل بیت پیامبر(ص) کاری کرد که سایرین هم حساب دستشان بیاید که در افتادن با آل امیه هزینه دارد و گاه تا مرز نسل‌کشی پیش می‌رود؛ غافل از اینکه «چراغی را که ایزد برفروزد / هر آنکس پف کند ریشش بسوزد».
امروز ما به وضوح این ریشه‌سوزی دشمنان اهل‌بیت را حتی در مراکز حکومتشان می‌بینیم. کدام حاکم اموی یا عباسی را سراغ دارید که قبرش مزار باشد؟ بگذریم از لعن و نفرین‌هایی که نثار محوطه‌یِ قبرشان می‌شود.
نگاهی به جایگاه ممتاز تشیع در زمان حاضر و مقایسه‌یِ آن با قرون گذشته آفتابی است دلیل آفتاب. افزون بر این که سنت الهی بر تحقق این تفوق شکل گرفته‌است یادمان نرود که مجاری امور عالم به دست با کفایت امام است.
با مطالعه‌ای گذرا در تاریخ ائمه ـ صلوات‌الله‌علیهم‌اجمعین ـ خیلی زود پی می‌بریم که چگونه با وجود محدودیت‌ها و اختناق مطلق حاکم بر جامعه، با روش‌هایی ابتکاری و جهادی مثال‌زدنی، و نهراسیدن از هیمنه‌یِ دشمن و در نظر گرفتن عنصر زمان، کار را پیش بردند به گونه‌ای که هرچه ما از عاشورا فاصله می‌گیریم، شاهد رشد و تعالی نهاد شیعه هستیم و اوج این بلوغ را ما در دوران زمامت حضرت عسکری می‌بینیم؛ به گونه‌ای که آنچنان نهاد شیعه را تربیت می‌کند که زمینه عصر غیبت فراهم می‌شود عصری که شیعه باید با لحاظِ ملاک‌هایی که از سوی امام تعیین شده است زعیم خویش را پیدا کند و طبیعی است که این دستورالعمل به گونه‌ای است که اگر دقیق رعایت شوند هیچ تعارضی در تعیینِ مصداق ولی جامعه‌یِ اسلامی پیش نمی‌آید.
بنابراین ائمه متأخر به ویژه امام حسن عسکری علیه‌السلام را بایستی معمار عصر مانور انتظار دانست.
به عنوان نمونه، آنجا که امام با علم سرشار خدادادی به شکلی هنرمندانه و در لفافه‌یِ بیانِ علائم مؤمن همچون دیدبانی تیزبین، زیارت اربعین را بر می‌شمارد.
امروز آثار معنوی، اجتماعی و سیاسی این تجمع ده‌ها میلیونی بر معادلات جهان هویداست و چه شاهدی بالاتر از این که رسانه‌های بین‌المللی که جشن پرتاب گوجه‌فرنگی و جنگ خونینِ گاوها را به صورت مستقیم به تصویر می‌کشند از انعکاس این رویداد عظیم طفره می‌روند. الحمد لله علی ما انعم
سعید نصراللهی نسب
