به گزارش خبرگزاری حوزه، صفحه مجازی مرحوم استاد علی صفایی حائری(ع.ص) فیلمی از سخنان آن مرحوم منتشر کرده است. وی در این سخنان می‌گوید:

بالاتر از عشق

اینجا راه راهی است که با معرفت نمی‌شود رفت.

راهی است که با عشق نمی‌شود رفت.

راهی است که با عمل نمی‌شود رفت خوب دقت کنید
تقوا خیر الزاد است
ولی باز کافی نیست.

توشه علم
و توشه عشق
و توشه عمل
کافی نیست.

اسلام و ایمان و تقوا هر سه کم هستند.

خیر الزاد تقوا است ولی تقوای نهایی یک مرحله بالاترش را می‌خواهد.
تا به عجز نرسی سلوکت به جایی نخواهد رسید.

تا سالک از پا نیفتد تا از خودش فارغ نشود به جایی نخواهد رسید.

تو به اندازه خودت سلوک می‌کنی.
علم من به اندازه من است.
عشق من به اندازه من است.
عمل من به اندازه من است.

وَ مَا عَسَی أَنْ یَبْلُغَ مِقْدَارِی
در این تعبیر هست با کم و زیادش می‌گویم.
من مگر چقدر هستم.
حتی من به این اندازه نیستم که جایگاه تقدیس تو بشوم.

از بزرگترین نعمت‌های تو بر من این است که به من اجازه داده‌ای اسم تو را روی زبان خودم بیاورم.

مَا عَسَی أَنْ یَبْلُغَ مِقْدَارِی حَتَّی أُجْعَلَ مَحَلا لِتَقْدِیسِکَ

تو به من اجازه دادی که گفتی اذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ
و الا من کجا
خاکم بر سر که زبان آلوده من از تو حرف بزند.
دل آلوده‌ی من تو در آن خطور کنی.
اصلاً این اجازه را من ندارم که در حریم آن وارد شود.

مایی که به بچه مون اجازه نمی‌دهیم بی حساب از در بیاد داخل!
ما به دوست‌مون اجازه نمی‌دهیم بی‌حساب داخل شود، تو حریم ما وارد بشود.
چطور به خودمون اجازه دادیم تو حرمات خدا کله معلق بزنیم و باک‌مان نشود.
خیلی، خیلی.. بیچاره‌ایم سلوک ما جز در سقر! نبوده.