به گزارش خبرگزاری حوزه، یکی از دانش پژوهان مؤسسه آموزشی-پژوهشی امام خمینی (ره) در خاطره ای آورده است:

 بعد از رحلت آیت الله مصباح یزدی، دوستان زیادی یکی از تصاویری که طلاب با ایشان داشتند و بنده هم در آن بودم را برایم می فرستادند که باعث تجدید خاطره ی شیرینی از تواضع و اخلاق ایشان شد که در همان لحظات رقم خورده بود که شاید برای هر یک از دوستان مؤسسه امام خمینی (ره) اتفاق افتاده باشد و خواندن آن برای شما هم خالی از لطف نیست.

در کلاس بودیم که وقت نماز شد و کلاس تعطیل شد. همه به طرف آسانسور رفتیم تا به نمازخانه برویم. یک آسانسور پر شد و ما منتظر ماندیم دومین آسانسور آمد. وقتی که وارد شدیم، آیت الله مصباح یزدی در آسانسور بودند. به دوستان اشاره کردیم افراد کمتری داخل شوند تا ایشان اذیت نشوند؛ اما ایشان به رفقا گفتند ظرفیت هست، تشریف بیاورید.

 بعد از سلام و احوالپرسی، بنده اجازه گرفتم عکسی بگیریم.

 ایشان گفتند: مگه شما تو خونتون حوض دارید؟

همه دوستان خندیدند و فکر کردند ایشان همینطور بدون علت مزاح کردند ...

 با تعجب گفتم: خیر

 آقا گفتند پس برا چی میخواید عکس مارو!؟

گفتم چه عرض کنم آقا؛ برا یادگاری.

گفتند بگیرید.

خلاصه با همان لبخند جمعی عکسی گرفتیم.

اما هیچ کدام ما باورمان نمی شد بعد از یک سال و اندی از ایشان فقط خاطراتشان همراه ما باشد.

بعد از چند هفته فرزندشان شیخ علی آقا را در پیاده روی نجف تا کربلا دیدم و دلیل صحبت ایشان را پرسیدم و آنجا بود که بیشتر به فروتنی و بزرگواری ایشان پی بردم.