یادداشت رسیده: "سیدعلی صالحی" از بازیگران سریال"نون خ۳" اخیراً در مصاحبه ای به نکته مهمی اشاره کرده و گفته است: "سعید آقاخانی در سریال نون خ به دنبال ستاره و اسم بازیگر نبود و حال آن که متاسفانه این روزها شاهد این نوع انتخاب ها در سریال های نمایش خانگی و بعضاً تلویزیون هستیم. "
اشاره منتقدانه این بازیگر به مساله دستمزدهای نجومی و استفاده از بازیگران به قول معروف ستاره – و در اصطلاح این روزها سلبریتی- در سال های اخیر چنان بوده که به گفته ی بسیاری از تهیه کنندگان سینما، تلویزیون و به خصوص شبکه نمایش خانگی بخش مهمی از هزینه های تولید یک فیلم یا سریال مربوط به دستمزد بازیگران است و این در حالی است که برخی از آن ها به جهت کار حرفه ای و تلاش در جهت نقش آفرینی استاندارد، انصافاً صلاحیت و لیاقت دریافت چنین مبالغ رو به تصاعدی را ندارند.
در این میان و بر اساس برآیند نظر منتقدین، کارشناسان و مردم، سریال نون خ در طول این سه فصل نشان داده که بدون بهره گیری از بازیگران آن چنانی و البته به مدد داشتن قصه خوب و با محوریت خانواده و نشان دادن مشکلات زندگی روستایی آن هم به دور از تلخ اندیشی، تا حدود زیادی موفق عمل کرده و در شرایط امروز تلویزیون، نسخه مناسبی جهت سریال سازی با بودجه ای معقول به شمار می رود.
واقعیت آن است که سعید آقاخانی که خود اصلیتی کُرد دارد، به خوبی از پتانسیل های بالای فرهنگ مردمان این خطه بهره بُرده و توانسته روابطی که میان مردمان این مناطق وجود دارد را همان طور که هست به تصویر بکشد و در عین حال، "امیر وفایی"، نویسنده سریال نیز شوخی های متناسبی با حال و هوای فرهنگ کُرد برای شخصیت ها نوشته که هم بامزه است و هم این که در ذهن تماشاگر باقی می ماند.
به دیگر سخن باید گفت که سعید آقاخانی با شناخت درست از ذائقه مخاطب، توانسته به سهم و تلاش خود بخش های جذابی از خصوصیات فرهنگ کُردی را شاید برای نخستین بار در تاریخ تلویزیون، آن هم در یک سریال پر مخاطب به تصویر بکشد، به گونه ای که مخاطب عام با فضای صمیمی سریال و شوخی های آن ارتباط لازم را برقرار نماید.
کارگردان این سریال البته خود در جایی می گوید: "تمام تلاش ما این بود که کمدی یا شوخی‌هایی که در داستان و در دیالوگ کاراکترها مطرح می‌شود، همان چیزی نباشد که در فضای مجازی دیده‌ایم. نمی‌خواستیم همان شوخی‌هایی که در ارتباطات مردم در کوچه و خیابان رایج است را تبدیل به طنز سریال‌مان کنیم. "
وی البته می افزاید: "ما از شوخی‌های معمول پرهیز می‌کردیم و حتی تلاش‌مان این بود که از فضای مجازی در طرح شوخی و طنز تازه، جلوتر باشیم. فضای مجازی به نوبه خود شوخی‌های درجه یکی دارد و بامزه است، پس لزومی نداشت ما در سریال‌مان همان‌ها را تکرار کنیم و فکر می‌کنم در سریال نون. خ در این زمینه تا حدی موفق هم شدیم. "
درباره کمّ و کیف این سریال البته در آینده ای نزدیک بیشتر خواهم نوشت، اما آن چه اجمالاً قابل توجه است این که در سایه توجه بیش از پیش به ظرفیت های مغفول مانده در استان ها و مناطق مختلف کشور، می توان چشم انتظار تحولی مطلوب در زمینه سریال سازی در صدا و سیما بود و از ساخت سریال های کم مایه، سطحی و عموماً آپارتمانی اما بدون کیفیت در رسانه ملی فاصله گرفت.
* محمد مهدی عرفانیان
