به گزارش خبرگزاری حوزه، ماه مبارک رمضان سال ۱۳۹۲، سریال "مادرانه" به کارگردانی جواد افشار از شبکه سوم سیما به روی آنتن رفت؛ سریالی که گرچه ضعف های قابل توجهی به خصوص از ناحیه شخصیت پردازی و فیلمنامه داشت، اما به هر حال مورد توجه مخاطبان عام تلویزیون قرار گرفت.
البته قصه مادرانه انصافاً قصه به اصطلاح مخاطب جذاب کنی است؛ اما با این حال و برخلاف اسم و عنوان سریال، "مادرانه" روایتگر زندگی پدری است که در نبود همسرش می‌خواهد برای فرزندانش علاوه بر نقش پدری، مادری کند اما نمی‌تواند و داستان حول محور همین خواستن و نتوانستن و چرایی آن حرکت می کند.
داستان از این قرار است که اردلان با بازی خوب مهدی سلطانی، پدرسالاری است که در جوانی نامزد خود را رها کرده و برای رسیدن به پول با دختر مرد پولداری ازدواج کرده، این ازدواج منجر به شکست شده و همسرش، او و دو فرزندش را رها کرده است.
یکی از ویژگی های جذاب این سریال گذشته از نویسندگی و به ویژه دیالوگ های خاص سعید نعمت الله که پیشتر درباره شاخصه های آن در مطالب قبلی صحبت شده، ریتم مناسب آن است؛ مساله ای که متأسفانه در سال های اخیر چندان در بسیاری از سریال های تلویزیونی رعایت نمی شود و مخاطب شاهد ریتم کند و کسل کننده آثار رسانه ملی است.
البته یکی از ایرادات برخی سریال های تولید شده از سوی جواد افشار، اُفتادن در ورطه شعارزدگی آن هم به شکل گل درشت آن است که اگر روی این نقطه ضعف و اصلاح آن کار کند، قطعاً دامنه ی مخاطبان سریال هایش و به خصوص میزان رضایتمندی آن ها از کیفیت کار، افزایش محسوسی پیدا می کند.
تیم سازنده به خصوص تلاش داشته تا در این سریال، تلنگرهای اخلاقی به مخاطبان خود بزند و آن ها را نسبت به آثار و عواقب کارها و رفتارهایشان در زندگی حساس کند که به نظر می رسد تا حدودی در این زمینه موفق بوده و بازخوردهای سریال از این حیث قابل توجه است.
در بُعد بازی ها نیز همان طور که اشاره شد مهدی سلطانی به عنوان شخصیت اصلی داستان، بازی خوبی از خود ایفا می کند، ضمن آن که هستی مهدوی فر و عباس غزالی و تا حدی لعیا زنگنه نیز در این امر موفق هستند اما برخی از بازیگران نتوانسته اند آن گونه که باید و شاید از این آزمون، نمره قبولی را دریافت کنند.
