به گزارش خبرگزاری «حوزه» از اصفهان، حجت الاسلام براتعلی حق شناس، در نشست برخط تفسیر عددی آیات ۱۵۲ و ۱۲۱سوره مبارکه بقره با موضوع «انس با قرآن کریم و شرایط آن همراه با ذکر یاد خدا» در جمع طلاب مدرسه علمیه حضرت نرجس خاتون دولت آباد با اشاره به تفسیر آیه ۱۲۱ سوره بقره «الَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ یَتْلُونَهُ حَقَّ تِلَاوَتِهِ أُولَٰئِکَ یُؤْمِنُونَ بِهِ ۗ وَمَنْ یَکْفُرْ بِهِ فَأُولَٰئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ» گفت: در این آیه چهار ضمیر آمده است، اول ضمیر در یتلونه، دوم ضمیر در حق تلاوته، سوم ضمیر یومنون به و چهارم ضمیر یکفربه، که تمام ضمائر چهار گانه به کتاب برمی گردد یعنی به قرآن کریم در حقیقیت ایمان به رسول خدا و کفر به رسول خدا معیارش ایمان به کتاب و کفر به کتاب است و این امر بیانگر اهمیت قرآن کریم است.
وی ادامه داد: بحث روی کلمه "حق تلاوته" است خداوند متعال ایمان به قرآن را متوقف کرده به تلاوت قرآن به حق تلاوت، وقتی ایمان به کتاب هست که تلاوت حق تلاوت شود و فرق بین قرائت و تلاوت عبارت است از قرائت از قرء می آید به معنای خواندن و تلاوت از تلو یعنی تبعیت از قرآن کریم است.
حجت الاسلام حق شناس اظهار کرد: تلاوت و قرائت در لغت گاهی اوقات به جای یکدیگر استعمال می شود اما از لحاظ تفسیری کاملا متفاوت است، قاری یعنی خواننده قرآن، تالی قرآن یعنی تابع قرآن. به کسی می گویند که از دستورات قرآت تبعیت کند قران را بری فهم و تدبر و برای عمل کردن بخواند. و الا قرائت(خواندن )زمینه می شود برای تلاوت و تلاوت قران مقدمه می شود برای تعلیم حکمت و تعلیم حکمت مقدمه می شود، برای تزکیه و تزکیه نفس می شود هدف،هدف شروعش از قرائت است ولی قرائت باید در کنار تلاوت باشد.
انتهای پیام
