به گزارش خبرگزاری حوزه، جلیل سامان در طول سال های اخیر با حساسیت و نگاه خاص خود نشان داده که تبحر و مهارت ویژه ای در تولید سریال هایی با موضوع تاریخ معاصر و از جمله دهه شصت دارد، چه آن که پس از توفیق قابل توجه در ساخت سریال زیرخاکی ۱ این بار در فصل دوم این سریال، موفقیت دیگری در کارنامه حرفه ای خود به ثبت رساند.

مدت ها بود که سریالی نسبتاً قوی و حرفه ای در حوزه کمدی را در قاب تلویزیون نظاره گر نبودیم و انصافاً "زیرخاکی۲" از این حیث، جذاب و تماشایی بود.

البته از سامان انتظار می رفت که از منظر فیلمنامه ای در این فصل از سریال، کار قوی تر و پخته تری ارایه دهد اما با این وجود، مهارت و کاربلدی او ثابت کرد که با یک فیلمنامه کاملاً معمولی هم می توان اثری آبرومند برای رسانه ملی تولید کرد که بدین وسیله هم موافقت منتقدان و کارشناسان سخت پسند را برآورده سازد و هم نظر عامه مخاطب را جلب نماید.

همچنان در این فصل نیز بازی های خوبی از پژمان جمشیدی و ژاله صامتی شاهد بودیم که البته نباید از ایفای نقش جذاب دیگر بازیگران از جمله نادر فلاح در نقش اسکندر و نیز گیتی قاسمی در نقش کشور غافل شد.

یکی دیگر از شاخصه های ممتاز این سریال، صحنه آرایی و لوکیشن های خوبی است که انسان را متوجه جزییات رعایت شده در این اثر تلویزیونی مربوط به سال های دهه شصت می کند و این دقت کارگردان و عوامل سازنده البته در سریال های دیگر همچون "ارمغان تاریکی"، " پروانه" و "نفس " به درستی رعایت شده بود.

نکته حائز اهمیت دیگر، به اذعان بسیاری از کارشناسان، با وجود پخش این سریال در ایام تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری از یک سو و کوران رقابت‌های انتخابی جام جهانی فوتبال و نیز لیگ ملت های والیبال از سوی دیگر، سریال "زیرخاکی۲" به خوبی در بین مخاطبان تلویزیون دیده شد و مورد پسند آن ها قرار گرفت و این امتیازی برای رسانه ملی به شمار می رود که کار تولید چنین سریال هایی را به افراد کاربلد و امتحان پس داده بدهد.

نکته مهم دیگر است که در سال‌های اخیر  به غیر از مجموعه «نون خ» و «نوروز رنگی» سریال کمدی دندانگیری از سیمای ملی پخش نشده و در خلأ کمدی‌های عامه پسندانه، پخش زیرخاکی برای سیمای ملی در بزنگاه مهم قبل از انتخابات ضرورت دارد.

همچنین نباید از نظر دور داشت که به تعبیر برخی از منتقدان، زیرخاکی ۲ در بازسازی محتوایی نیم نگاهی به فیلم سینمایی "لیلی ‌با من است" ساخته تحسین برانگیز کمال تبریزی داشته و البته این کار را با خلاقیت و نوآوری خاصی همراه کرده که مورد توجه ویژه مخاطبان و منتقدین قرار گرفته است.

در نهایت هم این که برخلاف برخی آثار مشابه اعم از سریال یا فیلم سینمایی، در این سریال مجموعه تیم سازنده به خصوص کارگردان از لودگی های مرسوم فاصله گرفته و به مؤلفه های اثر کمدی به معنای واقعی کلمه نزدیک شده و از این منظر می تواند الگوی شاخصی برای تولید و نمایش سریال های کمدی آن هم با چاشنی نوستالوژی های دهه شصت باشد.

سید محمد مهدی موسوی