به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت‌الاسلام سید یاسر تقوی در صفحه مجازی‌اش نوشته است:

بسم الله

شاید قبلا گفته‌ام؛ اما خالی از لطف نیست. استادی داشتیم که می‌گفت: نیازی به انتظار کشیدن برای تحقق جامعه مهدوی نیست. جامعه مهدوی امری تحقق یافته است. چون قوام جامعه مهدوی به امام است و او هست و این تویی که باید خودت را به امت او ملحق کنی.

این را متذکر شدم که عرض کنم؛ ما بیش از آنکه نیاز داشته باشیم بر مفهوم «غیبت» و «انتظار» متمرکز شویم، لازم است پیش از آن نسبت خودمان را با «حیات امام» روشن کنیم. طبعا در دوران غیبت ما از «رؤیت» و «اثرگذاری و تعامل آشکار» امام در حکمرانی و اداره امت محروم خواهیم بود، اما از «وُصلت» یا «وَصلت» (پیوند) و «اثرگذاری و تعامل نهان» نه تنها محروم نیستیم که واسطه هر رزق فردی و اجتماعی و تاریخی، شخص امام علیه السلام است.

امام مهدی عزیز زنده است و حیات او حیاتی فعال و اثرگذار و تعیین‌کننده است. تأمل بر حیات امام عزیز دو فایده مهم دارد. اول آنکه از آن جهت که حیات او خالی از اثرگذاری عالمانه، حکیمانه و مدبرانه نیست؛ ما، چه به عنوان مأموم و چه به عنوان امت او، لازم است تا در مقام اثرپذیری، نسبت واقعیت فردی و اجتماعی خود را با او روشن کنیم و در این تأثیر و تأثر حضوری فعالانه و رشددهنده داشته باشیم.

و دوم: «وصلت» امری قابل تحقق در عصر غیبت است. وصلت می‌تواند دارای مراتب باشد و همه مراتب آن مستلزم رؤیت و ارتباط آشکار نیست. آنچه در پیوند با امام ضرورت دارد، کشف زبان این پیوند است. این زبان را چگونه می‌شود کشف کرد و چگونه می‌تواند به پیوند با امام رسید؟ پاسخ روشنی ندارم. اما گمان می‌کنم در وهله اول، اساس این تغییر نگاه؛ یعنی عبور از «منتظر منجی غائب» به «مأمومِ متأثر از امام حی» می‌تواند ما را وارد فرایند کشف این زبان کند.

اینجاست که زندگی نه بستری برای تحقق صرفا اراده فردی و اجتماعی که بستری خواهد بود برای تعامل میان اراده ما و اراده الهی (اثرگذاری امام) که همین امر زمینه کشف این‌ زبان پیوند را فراهم می‌آورد.

پ ن: وَ صِلِ اللَّهُمَّ بَیْنَنَا وَ بَیْنَهُ وُصْلَةً تُؤَدِّی إِلَی مُرَافَقَةِ سَلَفِهِ وَ اجْعَلْنَا مِمَّنْ یَأْخُذُ بِحُجْزَتِهِمْ وَ یَمْکُثُ فِی ظِلِّهِمْ
.