به گزارش خبرگزاری حوزه، استاد شهید مرتضی مطهری در یکی از یادداشت های خود اینگونه نوشته اند:
مردم در عین اینکه باید در یک صراط مستقیم و یک شاهراه حرکت کنند، هر کدام راهی از وجود خودشان مخصوص به خودشان دارند و به قول آقای طباطبایی در تفسیر سوره حمد: صراط یکی است اما سبیل، مختلف و متفاوت است.
شرط هادی و راهبر، سعه صدر و قدرت تحمل است که در عین اینکه همه مردم را می‌خواهد به یک شاهراه هدایت کند، توجه داشته باشد که «الطرق الی الله بعدد انفاس الخلائق»، توجه داشته باشد که سبیل متفاوت است.
همچو شخصی بهتر می‌تواند مردم را هدایت کند، برخلاف اشخاص تنگ نظر و ضیق المشرب که حتی در جزئیات زندگی مردم نیز می‌خواهند دخالت کنند و تضییق به عمل آورند.
از همین جا می‌توان فهمید که خوبی یک آیین به این نیست که حتی در جزئیات بخواهد بر مردم تضییق کند و همه را در راه فرعی واحد ببرد.
خوبی به این است که راه های فرعی و تعدد آنها را به رسمیت بشناسد، یعنی در حقیقت اختلافات لایتناهی فردی و اختلافات و تفاوت های اقلیمی و منطقه ای قومی و حتی اختلافات زمانی و عهدی را به رسمیت بشناسد، در عین اینکه همه بشر را به یک شاهراه هدایت می‌کند.
یادداشت‌های استاد مطهری، ج ۲، ص ۸۳
