به گزارش خبرگزاری حوزه، «آیات و نکات»، پرونده رمضانی رسانه رسمی حوزه برای ماه مبارک رمضان است که حجت‌الاسلام امین اسدپور از پژوهشگران قرآنی در سی شماره به بیان سی آیه از قرآن کریم پرداخته که به صورت روزانه تقدیم شما خوبان خواهد شد.
بسم الله الرحمن الرحیم
آیات منتخب از جزء بیست و سوم قرآن کریم، آیه ۲۴ سوره مبارکه زمر است.
حضرت حق در این آیه می‌فرماید: «قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَیٰ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ/ (ای رسول رحمت) بدان بندگانم که (به عصیان) اسراف بر نفس خود کردند بگو: هرگز از رحمت (نامنتهای) خدا نا امید مباشید، البته خدا همه گناهان را (چون توبه کنید) خواهد بخشید، که او خدایی بسیار آمرزنده و مهربان است».
این آیه شریفه از غُرر آیات امیدبخش قرآن است که به همه بندگانی که به هر حال دچار خطا و معصیت شده‌اند و به خودشان ضرر رسانده‌اند، در آنها نوید و امید مغفرت را ایجاد می کند و دستور می دهد که «لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّه» از رحمت پروردگار ناامید نشوید.
یأس از رحمت پروردگار و ناامیدی نسبت به آینده یکی از گناهان سخت و سنگین در برابر پروردگار عالمیان است و اینکه ما مأیوس از رحمت و مغفرت الهی نشویم، می تواند انسان سالک را بسیار حرکت بخش کند و او را از خمود، کسلی و تنبلی خارج کند و به تعبیری امید حرکت زا و حرکت آفرین را در یکایک انسان ها ایجاد کند ولو اینکه دچار خبط، خطا، معصیت و اشتباهاتی شده باشند.
لذا در این آیه شریفه این طور وعده داده شده که «إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا» ولو اینکه گناهان بزرگی باشند، ولو اینکه گناهان غیرقابل بخششی به شمار بیاید خداوند متعال می بخشد. این آیه به شکل عام «إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا»، مفید عموم است. یعنی تمام این گناهان را دوباره تاکید کرده‌اند که «جمیعا»، یعنی باز همه گناهان را خدا می بخشد و می آمرزد و خدا خودش را به غفور و رحیم توصیف کرده است .
منتها نکته ای که در روایات معمولا در تفصیل این آیه شریفه بیان شده این است که این شمول مغفرت به این شکل عام و کلی مربوط به کسانیست که واقعا توبه و شرایط پشیمانی از کار را داشته باشند و البته به هنگام، این توبه را انجام داده باشند نه در زمانی که دیگر کاملا پایان مسیر است و در آن لحظات آخر انسان بخواهد مثلا فرض کنید توبه بکند یا از مسیری که سال ها در آن حرکت کرده و آینده و ابدیت خودش را به آن شکل ویرانه ساخته و تعیّن بخشیده، بخواهد اظهار ندامت و پشیمانی بکند.
اگر این پشیمانی و توبه به‌هنگام باشد و واقعا اعراض از آن مسیر گذشته حقیقتا اتفاق بیفتد، این وعده و این امید وجود دارد و باید وجود داشته باشد تا خداوند متعال همه مسیر، اعمال و رفتار را پاک کند و ببخشد، مانند کسی که روز اول تازه از مادر متولد شده است. این صفحه و ضمیر نفس انسانی به این صورت می تواند به همان میزان پاک و طاهر و سفید شود.
ان‌شاءالله که از توبه کنندگان حقیقی و به‌هنگام از گناهان و معاصی خودمان باشیم.
