به گزارش خبرگزاری حوزه، یازدهم تیرماه در تقویم رسمی جمهوری اسلامی ایران روز «تکریم بازنشستگان» نامگذاری شده است و به همین مناسبت به انتشار گزیده‌ای از بیانات حکیمانه مقام معظم رهبری در رابطه با مسئله بازنشستگان خواهیم پرداخت:
* بازنشستگی در اسلام و انقلاب اسلامی معنا ندارد
مسأله‌ی مستمری‌بگیرها و بازنشستگان، واقعا مسأله‌ی مهمی است.
قانون کار باید تضمین‌های لازم را برای دوران بازنشستگی و برای دوران نقص عضو و شرایط نقص عضو و امثال آن داشته باشد.
بازنشستگی در اسلام و انقلاب اسلامی معنا ندارد و در نظام جمهوری اسلامی که متکی به ایمان و اندیشه انقلابی است این فکر نمی‌تواند حاکم باشد.
دولت هم باید ان‌شاءالله کمک کند تا قشرهایی که در پوشش تأمین اجتماعی هستند - مثل بازنشستگان - هر کدام به نحوی مورد اعتنا و توجه ویژه قرار گیرند.
اگر خدای ناکرده نسبت به بازنشستگان بی‌اعتنایی، بی‌احترامی و بی‌توجهی شود و آنها دچار مشکل شوند، این آیینه‌ی فردای کارکنان امروز خواهد بود.
* الزام توجه دستگاه دولتی به مسأله‌ی بازنشستگان
بازنشستگان، نیروی فعاله‌ی کشور در اندکی پیش از این هستند که تلاش کرده‌اند، زحمت کشیده‌اند.
بسیاری از آنها شب و روز و عمر و جوانی خود را صرف کار کرده‌اند و باید کشور به این تلاش و به این زحمت‌کشی مستمر دوران عمر پاسخ گوید.
این را بدانید که وضع فعلی بازنشستگان، در واقع همیشه به صورت یک الگو در مقابل چشم کارکنان فعلی دولت قرار خواهد گرفت.
هرچه وضع بازنشستگان در کشور بهتر باشد، کارکنان فعلی دولت با دلگرمی بیشتری کار خواهند کرد؛ چون می‌دانند فردا که به آن وضع رسیدند، اوضاعشان خوب خواهد گذشت.
دستگاه دولتی باید به صورت اساسی به مسأله‌ی بازنشستگان - به خصوص کسانی که در پوشش سازمان تأمین اجتماعی و سازمان‌های دولتی، بیمه و تأمین هستند - توجه و به صورت ویژه به آنها رسیدگی کند.
* بازنشسته آیینه‌ی شاغل است، آیینه‌ی آینده‌ی شاغل است.
به وضعیت بازنشسته‌ها برسید. اگر می‌خواهید در دستگاه شما افراد خوب کار کنند، راهش این است که به بازنشسته‌ای که الان هیچ کاری برای شما نمی‌کند، خوب برسید.
امروز [باید] طوری بنا کنیم که حقیقتا آن کسی که سی سال کار کرده، و حالا پایان‌نامه‌ی کار سی ساله‌اش را می‌خواهد بگیرد احساس افتخار کند، و احساس بیکارگی و عطلت نکند.
بازنشسته از شاغل جدا نیست، بازنشسته آیینه‌ی شاغل است، آیینه‌ی آینده‌ی شاغل است.
بازنشسته یعنی آن فردایی که امروز شده؛ همه‌ی فرداها یک وقت امروز خواهد شد؛ چون قطعی است.
اگر در محیط بازنشستگی شور و امید و علاقه‌ی به کار و شوق به مفید بودن و رضایت‌مندی وجود داشته باشد، مستقیما اثر او منعکس می‌شود روی شاغل، شاغل همان بازنشسته است.
در عالم کارهای معنوی بازنشستگی وجود ندارد، خسته شدن وجود ندارد «۱۳۷۶/۰۴/۲۵».
