آیا حدیث صریح و واضح درباره ولایت فقیه داریم؟

از امام صادق(ع) در مورد دو مردی از شیعیان سؤال کردم که در مورد بدهی یا ارث با هم نزاع کنند و برای قضاوت نزد سلطان و قاضیان بروند. پرسیدم: آیا چنین کاری جایز است؟
فرمود: هر که داوری پیش نزد اینان برد ـ چه در راه حق و چه در باطل ـ در واقع داوری نزد طاغوت (حاکم ستمگر) برده است و آنچه می گیرد حرام است هر چند حق مسلّم او باشد؛ زیرا با حکم طاغوت گرفته است حال آن که خداوند دستور داده است به طاغوت کفر ورزیده شود. خداوند می فرماید: میخواهند داوریِ میان خود را به سوی طاغوت ببرند ، با آنکه قطعاً فرمان یافته اند که بدان کفر ورزند.
پرسیدم: چه کنند؟
امام فرمود: سراغ کسی از خودتان (از شیعیان) بروند که حدیث ما را روایت می کند و به حلال و حرام ما می نگرد و احکام ما را تشخیص می دهد. پس در این صورت باید به داور او تن دهند زیرا من او را بر شما حاکم قرار دادم. هرگاه بر اساس حکم ما داوری کند اما از او نپذیرفتند، در حقیقت حکم خدا را خوار شمرده اند و سخن ما را رد کرده اند و هر که ما را رد کند خدا را رد کرده و این عمل در حدّ شرک به خداست.

۲. امام صادق(ع) خطاب به ابو خدیجه هنگامی که او را به سوی اصحاب خود فرستاد، فرمود:

قُلْ لَهُم: إیاکم إذا وَقَعَت بینَکم خُصومَةٌ أو تَداری بینَکم فی شی ءٍ مِن الأخذِ و العَطاءِ أن تَتحاکمُوا إلی أحَدٍ مِن هؤلاءِ الفُسّاقِ، اجعَلُوا بینَکم رجُلًا مِمَّن قد عَرَفَ حَلالَنا و حَرامَنا، فإنّی قد جَعَلتُهُ قاضیا، و إیاکم أن یخاصِمَ بَعضُکم بَعضا إلَی السُّلطانِ الجائرِ؛
به آنان بگو: مبادا هرگاه میان شما مرافعه ای پیش آمد یا درباره چیزی از قرض و طلب میانتان اختلافی شد، کار داوری را به نزد یکی از این فاسقان ببرید. [بلکه] از میان خود مردی را که با حلال و حرام ما آشناست داور قرار دهید؛ زیرا من او را داور قرار داده ام. زنهار که برای رفع دعوای خود به سلطان ستمگر مراجعه کنید.

۱. سوره نساء، آیه ۶۰.

۲. کافی، ج ۱، ص ۶۷.

۳. تهذیب الأحکام، ج ۶، ص ۳۰۳، ح ۸۴۶.