به گزارش خبرگزاری حوزه ا ز تهران، در نهمین روز از جشنواره فیلم فجر، سه فیلم «شاهنقش» شاهد احمدلو، «۱۹۶۸» امیر مهدی وزیری و «فریاد» محمدرضا اردلان شب گذشته ۲۰ بهمن روی پرده سینما رسانه در برج میلاد رفتند.
«شاهنقش»؛ برداشتی سطحی از سینما
داستان «شاه نقش» حول محور شهاب و ناصر میچرخد؛ دو شخصیت که در انتخابات انجمن هنروران سینما کاندیدا میشوند. رقابت بین این دو شخصیت، ماجراهایی جذاب و پیچیده را رقم میزند که نگاهی انتقادی به روابط صنفی و اجتماعی در سینما دارد. کارگردانی این اثر بر عهده شاهد احمدلو است؛ فیلمسازی که همواره با نگاه طنز به موضوعات اجتماعی و فرهنگی پرداخته و این بار نیز با اثری متفاوت به دنیای سینماگران قدیمی نگاه میکند.
فیلم «شاه نقش» اثری است که در آن پیامهای ارزشمند وجود دارد اما ساختار و فرمی که انتخاب شده کیفیت لازم را ندارد. در حقیقت باید گفت معنا قربانی ساختار میشود. در تجربه جدید شاهد احمدلو کیفیت چندان قابل توجهی در کارگردانی، بازی و فیلمنامه شاهد نیستیم. این فیلم صرفاً خواسته ادای دینی به هنروران و مسعود کیمیایی داشته باشد. در فیلم بسیاری از دیالوگهای، برگرفته از فیلمهای مسعود کیمیایی است.
درباره آموزههای اخلاقی فیلم، مهمترین اتفاق موضوع غرور است. فیلم به مخاطب میگوید ایستادگی در مقابل نفس اماره زمانی ارزش پیدا میکند که قدرت سو استفاده از منابع مالی را داشته باشیم. در این فیلم قهرمان خود را مدافع حقوق هنروران که قشر آسیب پذیر سینما هستند، میداند اما همین فرد به محض اینکه به قدرت میرسد روشی دیگر را در زندگی برمیگزید. نکته دیگری که فیلم در پی بیان آن است به ارزش خانواده برمیگردد. فیلم میگوید نه تنها سینما بلکه هیچ موضوع دیگری به آن اندازه ارزش ندارد که خانواده را قربانی آن کنیم اما در بیان این مفهوم هم موفقیتی کسب نمیکند.
فیلم «شاه نقش» در نهایت خوشبینی میتواند یک اثر متوسط رو به پایین باشد که مطمئناً در گیشه نیز حضوری موفق نخواهد داشت. همچنین احتمال دریافت سیمرغ یا کاندیدا شدن در بخشهای مختلف را برای این فیلم نمیتوان تصور کرد. در پایان میبایست از هیئت داوران جشنواره سوال کرد چگونه برخی آثار متوسط و ضعیف در جشنواره حضور پیدا کردهاند و همچنین آیا بالا بردن تعداد فیلمهای حاضر در جشنواره به بهای از بین بردن کیفیت میارزد؟
«۱۹۶۸»؛ سرشار از شعار
فیلم «۱۹۶۸» اولین ساخته امیرمهدی پوروزیری است که به مسابقه تاریخی فوتبال ایران و رژیم اشغالگر قدس که قبل از انقلاب برگزار شد، میپردازد. امیر نوروزی، امیر احمد قزوینی، لیندا کیانی و پادینا کیانی در این فیلم بازی دارند. فیلم ۱۹۶۸ از جمله تولیدات بسیار ضعیف جشنواره این دوره است فیلمی که این سوال را پیش میآورد چگونه با چنین کیفیتی کار به جشنواره راه یافته است؟ این فیلم در تمامی بخشهای فنی اثری ضعیف و خنثی است. فیلمنامه به شدت سطحی و شعاری بوده و هیچ حرفی برای گفتن ندارد. بازیها هم نظیر فیلمنامه بسیار ضعیف بوده و به دل نمیشینند چراکه شخصیت پردازی در فیلمنامه مناسب نیست.
کارگردانی فیلم «۱۹۶۸» نیز نمره منفی به خود اختصاص داده است. فیلم دکوپاژ و میزان سنی ضعیف دارد و هدایت کارگردان نسبت به تمام صحنهها ناقص است. همچنین نهتنها قابها در فیلمبرداری نامتجانس است بلکه حتی صدابرداری و صداگذاری هم ضعیف عمل میکند. درباره ضعفهای فیلم نکات بسیاری وجود دارد که جای آن در این مقال نیست اما همین اندازه میتوان گفت که حتی بازسازی فوتبال ایران و رژیم صهیونیستی نیز شکلی ناشیانه دارد. این فیلم سینمایی به گونهای بود که مخاطبان فیلم حتی تحمل تماشای آن را تا انتها نداشتند و برخی از اهالی رسانه سالن نمایش را اواسط فیلم ترک گفتند!
بحث معنایی فیلم نیز چندان مطلوب نظر نیست این کار خواسته به نوعی به هویت رژیم غاصب صهیونیستی نیز بپردازد اما در بیان این امر الکن مانده زیرا فیلمنامه خنثی و سطحی نتوانسته پیام را به بیننده منتقل کند. در نهایت این فیلم کاری خواهد بود که در آینده نامی از آن باقی نمیماند.
«فریاد»؛ بدون استانداردهای سینما
«فریاد» اولین فیلم محمدرضا اردلان در مقام کارگردان است. بهزاد دورانی، مهرداد ضیایی، علیرضا مهران، یاسین طلوعی، امیر کبوتریان و حمید ابراهیمی بازیگران این فیلم هستند.
فیلم «فریاد» داستان هاوار، یک نوجوان است که برای کار و زندگی وارد یک مرغداری میشود. در همان شبهای نخستین اقامتش در این مکان، متوجه میشود که شرایط این مرغداری چندان عادی نیست. پس از گذشت زمان کوتاهی، هاوار درگیر حادثهای خونین و پیچیده میشود که جان او را به خطر میاندازد.
«فریاد» همانند دو فیلم قبلی جشنواره اثری درخور توجه نیست و حتی به آن نمره ضعیفتر از فیلم «۱۹۶۸» میتوان داد. این تولیدات نشان میدهد یا هیئت انتخاب جشنواره آثار را تماشا نکرده یا اینکه تنها در پی بالا بردن تعداد فیلمها بوده است. شرط حضور در جشنواره فیلم فجر داشتن استانداردهای لازم سینمایی است اما آیا چنین فیلمی را میتوان لایق حضور در جشنواره دانست؟ این سوال را باید هیئت انتخاب پاسخ دهد. درباره پیام و محتوای فیلم نیز بهتر است سخنی گفته نشود چون هر آنچه مد نظر کارگردان بوده در فیلم نمود عینی نداشته و سبب فرار مخاطب از سالن رسانه در برج میلاد شده است.
نظر شما