یادداشت رسیده / تعاون و همکاری از نیازهای زندگی اجتماعی بشر است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه از کاشان، حجت‌الاسلام والمسلمین حبیب یوسفی، استاد مدرسه علمیه آیت‌الله یثربی در یادداشت ارسالی نوشت:

یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْناکُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ یَوْمٌ لا بَیْعٌ فِیهِ وَ لا خُلَّةٌ وَ لا شَفاعَةٌ وَ الْکافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ بقره (۲۵۴)

ای کسانی که ایمان آورده‌اید! از آنچه به شما روزی داده‌ایم، انفاق کنید! پیش از آنکه روزی فرا رسد که در آن، نه خرید و فروش است (تا بتوانید سعادت و نجات از کیفر را برای خود خریداری کنید)، و نه دوستی (و رفاقت‌های دنیائی سودی دارد)، و نه شفاعت، (زیرا شما کاری که شایسته شفاعت باشید انجام نداده اید.) و کافران، خود ستمگرند، (هم به خودشان ستم می‌کنند، هم به دیگران).

در این آیه روی سخن را به مسلمانان و مومنین کرده و به یکی از وظائفی که سبب وحدت جامعه و یکی از مهم‌ترین اسباب نجات در قیامت است اشاره می‌فرماید.

جمله" مِمَّا رَزَقْناکُمْ‌" (از آنچه به شما روزی داده‌ایم) مفهوم وسیعی دارد که هم انفاق‌های مالی واجب و مستحبّ را شامل می‌شود و هم انفاق‌های معنوی مانند علم- قدرت- عقل- آبرو را که خوب است انسان به بندگان نیازمند خدا هر نوعی که می تواند کمک نماید.

اساسا یکی از نیازهای زندگی اجتماعی بشر تعاون و همکاری و کمک به نیازمندان است.

در این رابطه قرآن کریم در آیات متعددی پیروان خود را به انفاق و بخشش به دیگران دعوت فرموده است، به عنوان نمونه در آیات اول سوره مبارکه بقره می‌فرماید:

از نشانه‌های متقین که خدا آنها را هدایت فرموده و سرانجام هم رستگار هستند، این است که ایمان به غیب دارند، نماز را به پا می‌دارند و از آن چه به آنان روزی داده‌ایم انفاق می کنند.

و نیز در همین سوره آیه ۲۶۱ می فرماید: مثل کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق می‌کنند، مانند بذری است که از آن هفت خوشه بروید و در هر خوشه‌ای یکصد دانه باشد که مجموعاً از یک دانه هفتصد دانه برداشت می کند.

و در آیه ۲۶۲ می‌فرماید: کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق می‌کنند و به دنبال آن منت نمی‌گذارند و آزاری نمی‌رسانند پاداش آنها نزد پروردگارشان محفوظ است.

و در آیه ۲۷۴ می‌فرماید: آنها که اموال خود را در شب و روز پنهان یا آشکار انفاق می‌کنند پاداششان نزد پروردگارشان محفوظ است و از آینده خود ترس و غمی ندارند، از طرفی اگر دقت کنیم انفاق و کمک به یکدیگر یک قانون عمومی در جهان آفرینش و مخصوصاً در سازمان بدن هر موجود زنده است مثلاً قلب انسان تنها برای خود کار نمی‌کند بلکه از آنچه دارد به تمام سلول‌های بدن انفاق می‌کند و مغز و ریه و سایر دستگاه‌های بدن انسان نیز همه از نتیجه کار خود به دیگر اعضا انفاق می‌کنند و بنابراین زندگی دسته جمعی بدون انفاق موفق نخواهد بود.

سعدی هم می‌فرماید: بنی آدم اعضای یک پیکرند، که در آفرینش ز یک گوهرند.

به امید آنکه بتوانیم از نعمت‌های خدادادی خود به نفع دیگر انسان‌های نیازمند انفاق داشته باشیم تا هم در دنیا صاحب زندگی سالم و موفق بوده و هم در آخرت اجر و پاداش الهی را دریافت کنیم.

انتهای پیام. /