خانم صفرزاده معاون پژوهش مدرسه علمیه فاطمیه محلات در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در اراک بیان کرد: امام جعفر صادق (ع) در ماه شوال سال ۱۴۸ هجری قمری، در سن ۶۵ سالگی، به سبب مسمومیت با انگوری زهرآلود که توسط منصور دوانیقی به ایشان خورانده شد، به شهادت رسیدند. اگرچه روز دقیق شهادت ایشان در منابع معتبر مشخص نشده، اما صاحب کتاب جنات الخلود، ۲۵ شوال را به عنوان روز شهادت ذکر کرده است.
وی گفت:روایتی از مشکاة الانوار نقل شده است که جمعی از اصحاب، در ایام بیماری امام صادق (ع) به دیدار ایشان رفتند و آن حضرت را بسیار لاغر و نحیف یافتند. یکی از آنان با دیدن این حال، به گریه افتاد. امام (ع) فرمودند: «چنین مکن همانا مؤمن چنان است که هر چه عارض او شود، خیر اوست. اگر بریده شود اعضای او برای او خیر است و اگر مالک شود مشرق و مغرب را برای او خیر است.»
صفر زاده اظهار داشت: شیخ طوسی از سالمه، کنیز امام صادق (ع)، روایت کرده است که در لحظات احتضار، امام (ع) به هوش آمدند و فرمودند که ۷۰ اشرفی به حسن بن علی بن علی بن الحسین بن علی بن ابیطالب (افطس) و مبالغی نیز به دیگران پرداخت شود. سالمه با تعجب پرسید: آیا به کسی عطا می‌کنید که با کارد به شما حمله کرد و قصد کشتن شما را داشت؟امام (ع) در پاسخ فرمودند: «می‌خواهی من از آن کسان نباشم که خدا مدح کرده ایشان را به صله کردن رحم و در وصف ایشان فرموده: والذین یصلون ما أمرالله به ان یوصل وَیَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَیَخَافُونَ سُوءَ الْحِسَابِ؟»
معاون پژوهش مدرسه علمیه فاطمیه محلات افزود:امام (ع) در لحظات پایانی عمر خود، به اهمیت صله رحم و دوری از آزردن والدین تأکید فرمودند و به سالمه فرمودند که خداوند بهشت را خلق کرده و بوی آن از فاصله دو هزار سال به مشام می‌رسد، اما عاق والدین و قطع کننده رحم، این بو را استشمام نخواهند کرد.
وی اضافه کرد: شیخ صدوق از ابوبصیر روایت کرده است که پس از شهادت امام صادق (ع)، به خدمت ام حمیده، همسر ایشان، رسید و برای عرض تسلیت گریست. ام حمیده فرمود: «ای ابومحمد! اگر امام صادق (ع) را در وقت موت می‌دیدی، امر عجیبی مشاهده می‌کردی؛ چشمان خود را گشود و فرمود: جمع کنید نزد من هر کسی که ما بین من و او قرابت و خویشی ست. پس نگذاشتیم احدی را از خویشان او، مگر آنکه نزد او آوردیم پس آن جناب نظری افکند سوی ایشان و فرمود: «إن شفاعتنا لا تنال مُستخفاً بالصلاة»؛ همانا شفاعت ما نخواهد رسید به کسی که استخفاف کند به نماز.»
نظر شما