به گزارش خبرگزاری حوزه، کارهای بزرگ ترسناک هستند؟ تسلیم نشو! با “تکه تکه” کردنشون، قدرت خودتو نشون بده!
گاهی از کارهای بزرگ و سخت اجتناب می‌کنیم و از انجام آن طفره می‌رویم. این اجتناب یک آرامش موقت ایجاد می‌کند، اما چیزی را حل نمی‌کند؛ بلکه اضطراب و نگرانی را مزمن و عمیق‌تر می‌گرداند. پس با کار سخت مواجه شوید اما ابتدا آن را تکه‌تکه کنید تا به کارهای کوچکتر و آسان‌تر تبدیل شود؛ مثلا به جای اینکه بگویید: «می‌خواهم پایان‌نامه بنویسم»، بگویید: «می‌خواهم دو صفحه پیشینه بنویسم و مقالاتی که از سال ۹۰ تا ۹۸ در این زمینه انجام شده است را گزارش کنم».
علاوه بر تعیین گام‌های کوچک در هدف‌گذاری، لازم است کارهایی که در دست اقدام داریم را به لحاظ کمیت و کیفیت برش بزنیم.
برش زدن کار از لحاظ کیفیت یعنی برای انجام یک کار بالاترین کیفیت در همه ابعاد لازم نیست. دست از کامل‌گرایی بردارید؛ به عنوان مثال، برای نوشتن مقاله نخواهید تمامی ابعاد علمیّت، نگارش علمی، استناددهی، ویراستاری و ... را به طور همزمان رعایت کنید. بلکه هر دفعه یک بُعد را لحاظ کنید، مثلا یک بار بر بُعد محتوای علمی تمرکز کنید، سپس در دور بعدی بر استناددهی و در دور بعدی بر نگارش علمی تمرکز کنید.
از لحاظ کمیت نیز می‌توان کارها را برش زد؛ به عنوان نمونه، در هنگام مقاله نوشتن، کار را برش بزنید و پنج مقاله پنج مقاله بخوانید و بنویسید. اگر ابتدا ۵۰ مقاله را بخوانید و بعد شروع به نوشتن کنید، هنگام شروع نوشتن سردرگم می‌شوید.
می‌خواهیم طوری بنویسیم که تمام نقاط قوت مقالات قبلی را بیاوریم و نقاط ضعف آنها را نداشته باشیم. فاصله علم و عمل ما زیاد شده و در این شرایط، نوشتن مشکل است. پس بهتر است کار را برش بزنیم و ابتدا ۵ مقاله را بخوانیم و با وام گرفتن از مطالب آن، چهارچوب اصلی مقاله را شکل دهید. بعد دو تا مقاله جدید بخوانیم و مطالب آنها را اضافه کنیم. ممکن است دسته‌بندی ما تغییر کند و مجبور شویم برخی مطالب را پاک کنیم یا اصلاح کنیم، اما این طبیعی است و اشکال ندارد.
این تکنیک می‌تواند شما را به سوی احساس توانمندی رهنمون گردد.
منبع: کتاب رهایی از اهمال کاری، ص ۵۰
نظر شما