دوشنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۴ - ۰۷:۲۴
چرا موتورسواری بانوان جایز نیست؟

حوزه/ در حالی که موتورسواری و دوچرخه‌سواری بانوان در شهرها به امری رایج تبدیل شده، پرسش‌ها در مورد حکم شرعی این فعالیت‌ها افزایش یافته است. خبرگزاری حوزه در گفت‌وگویی با کارشناس احکام، به بررسی این موضوع پرداخته است که آیا موتورسواری بانوان در معابر عمومی مجاز است؟

به گزارش خبرگزاری حوزه، با توجه به اینکه موتورسواران خانم در شهرها به وفور به چشم می‌خورند و این پدیده به یکی از مسائل اجتماعی و فرهنگی تبدیل شده است، اهمیت بررسی حکم شرعی این عمل، بیش از پیش احساس می‌شود و اینکه موتورسواری و دوچرخه‌سواری بانوان نه تنها به عنوان یک وسیله نقلیه، بلکه به عنوان نمادی از آزادی و استقلال زنان در جامعه مطرح است؛ بنابراین با توجه به حساسیت‌های فقهی و اجتماعی، لازم است که احکام شرعی مرتبط با این فعالیت‌ها به دقت بررسی شود تا از بروز مشکلات و سوءتفاهم‌ها جلوگیری شود.

حوزه‌نیوز در این راستا گفتگویی با حجت‌الاسلام والمسلمین حسین وحیدپور، از کارشناسان احکام داشته تا با دیدگاه‌های فقهی و اجتماعی در این زمینه بیشتر آشنا شده و به درک بهتری از شرایط و محدودیت‌های مرتبط با موتورسواری و دوچرخه‌سواری بانوان دست یابیم. هدف ما این است که با روشن شدن این احکام، بتوانیم تصمیمات آگاهانه‌تری اتخاذ کنیم و به ترویج فرهنگ صحیح و متناسب با ارزش‌های اسلامی بپردازیم.

باسلام و تشکر از فرصتی که در اختیار خبرگزاری حوزه قرار دادید؛ بفرمایید که:

* مطابق با نظر مراجع عظام تقلید، حکم موتورسواری یا دوچرخه برای بانوان‌ چیست؟

در مورد موتورسواری یا دوچرخه‌سواری بانوان، دو نوع حکم وجود دارد: حکم اولیه و حکم ثانویه.

از منظر حکم اولیه، نفس عمل نشستن خانم بر زین موتور یا دوچرخه، فی‌نفسه اشکالی ندارد و مشابه نشستن بر صندلی است اما از منظر حکم ثانویه، موضوع متفاوت است و به اصطلاح فقهی، عنوان ثانوی به این معناست که یک عمل، با توجه به شرایط و عوارض جانبی‌اش، ممکن است حکم دیگری پیدا کند.

دوچرخه‌سواری یا موتورسواری بانوان در معابر عمومی، به دلیل قرار گرفتن در معرض دید نامحرمان، می‌تواند عنوان ثانوی پیدا کند و به این معنا که این عمل، به دلیل احتمال ایجاد مفسده و باز شدن راه برای فسادهای آتی، می‌تواند با منع شرعی مواجه شود.

بنابراین، بر اساس حکم ثانوی، مراجع تقلید، موتورسواری و دوچرخه‌سواری بانوان در معابر عمومی را جایز نمی‌دانند.

اما می‌توان برای بانوان، فضاهای اختصاصی مانند باغ‌ها یا بوستان‌ها در نظر گرفت و در آنجا پیست‌های دوچرخه‌سواری و موتورسواری ایجاد کرد تا بانوان بتوانند در آن محیط‌ها از این امکانات استفاده کنند.

چرا موتورسواری بانوان جایز نیست؟

قرآن کریم، حتی در ساده‌ترین موارد، از جلب توجه نامشروع زنان نهی می‌کند. 

آیه‌ی شریفه «وَلا تُبَخْبِخْنَ بِأَقْدَامِهِنَّ لِیُعْلَمَ مَا یُخْفِینَ مِنْ زِینَتِهِنَّ» (احزاب/۳۲) به زنان توصیه می‌کند که با راه رفتن عشوه‌آمیز و جلب توجه، زینت‌های پنهان خود را آشکار نسازند. 

همچنین، از زنان خواسته شده است که با لحنی که جلب توجه نامحرمان را در پی داشته باشد، سخن نگویند تا بیماران دل و طمعکاران، به گناه کشیده نشوند.

 این موارد (راه رفتن، گفتار و...) بخشی از مجموعه‌ای از قوانین الهی است که برای حفظ عفاف و کرامت زنان وضع شده است. 

حکم موتورسواری بانوان نیز باید در همین چارچوب کلی و با توجه به ملاحظات شرعی مربوط به حجاب و عدم جلب توجه نامحرم بررسی شود. 

زینت و آرایش زنان مجاز است، اما این زینت نباید به نمایش عمومی و جلب توجه نامحرمان منجر شود، بلکه باید اختصاص به همسر داشته باشد؛ بنابراین، نباید با قضاوت‌های جزئی و بدون توجه به کلّیات، به مخالفت یا موافقت با احکام شرعی پرداخت.

با تأکید بر اهمیت حفظ عفاف و متانت زنان در جامعه، به عنوان خط قرمزی که باید مورد توجه قرار گیرد، می‌توان به مثال امامت جماعت زنان اشاره کرد. 

در این مورد، امام جماعت زن، در صف اول نمازگزاران قرار نمی‌گیرد، بلکه در میان آن‌ها ایستاده و امامت می‌کند. این شیوه، نشان از پیشگیری از جلب توجه و تمایز بیش از حد امام جماعت است و از بروز آسیب‌های روحی و اخلاقی در جامعه جلوگیری می‌کند. هدف، حفظ سلامت و پاکیزگی جامعه و جلوگیری از هرگونه رفتار یا حرکتی است که به عنوان عاملی برای فساد اخلاقی تلقی می‌شود.

دوچرخه‌سواری بانوان مسئله‌ای نیست که مورد بحث قرار گیرد، اما موتورسواری کمی متفاوت است. 

اگر زنی در ترک موتور همسر یا محرم خود بنشیند و همسر راکب باشد مشکلی ندارد؛ زیرا در این صورت پوشیدگی دارد و حفظ می‌شود و حرکتی از خود ندارد؛ اما اگر خودش موتور را براند، مسئله پیچیده‌تر می‌شود. رانندگی موتور، به دلیل نیاز به حرکات خاص و قرار گرفتن در معرض دید مردم، اشکالاتی را به همراه دارد.

زنان سوار بر موتورسیکلت، به ویژه در صورت رانندگی، به دلیل احتمال نمایش بیشتر بدن و در معرض دید قرار گرفتن در برابر نامحرمان، مصداق تبرج دارند و این کار جایز نیست. البته، تأکید بر لزوم فراهم آوردن فضاهای اختصاصی برای بانوان به منظور ورزش‌هایی مانند موتورسواری و دوچرخه‌سواری، بدون حضور نامحرمان، وجود دارد.

بنابراین فقهای ما سوار شدن زن بر موتورسیکلت را در مقام راننده، جایز نمی‌دانند؛ زیرا وقتی خودش پشت سر همسرش یا محرمش بنشیند، پوشش حفظ شده است؛ اما اگر خودش رانندگی کند، طبیعتاً پوشش به طور کامل رعایت نمی‌شود و تبرج و خودنمایی وجود دارد. 

حرکاتی که هنگام رانندگی دارد، با زمانی که فقط سوار است متفاوت است. 

وقتی سوار است حرکتی ندارد و ساکت و آرام است و حرکت را راننده موتور انجام می‌دهد؛ اما وقتی خودش رانندگی می‌کند، با آن حرکات، با آن تبرج، با آن خودنمایی، قسمت‌های جلویی بدن که طبیعتاً باید پوشیده باشد، با لباس معمولی پوشیده نمی‌شود.

البته، تأکید بر لزوم فراهم آوردن فضاهای اختصاصی برای بانوان به منظور ورزش‌هایی مانند موتورسواری و دوچرخه‌سواری، بدون حضور نامحرمان، وجود دارد.

* آیا می‌شود برای همه احکام دین دلایل عقلی آورد تا افراد بهتر بتوانند جایز بودن یا حرام بودن آن را بپذیرند؟

بنده معتقدم دیدگاه‌ها باید اصلاح شود و جلب افراد به دین از طریق ارائه تفاسیر مادی‌گرایانه از احکام، مورد قبول نیست؛ زیرا هدف اصلی از احکام الهی، تربیت انسان‌ها در مسیر عبودیت و بندگی است.

احکام، نقشه راه بندگی و سعادت هستند. عبد باید آنچه را که مولا می‌گوید، بپذیرد.

ما اصطلاحاً چیزی به نام فلسفه احکام نداریم، مثلا این که نویسنده‌ای بگوید نماز یک ورزش سوئدی است و از این طریق جوانان را جذب کنیم، قابل قبول نیست.

اگر ورزش سوئدی مطلوب است، پس می‌توان به ورزش پرداخت. نماز، تعبد است.

رسیدن به پاسخ سوال هایی چون: چرا نماز صبح دو رکعت است؟ چرا نماز ظهر چهار رکعت؟ چرا نماز صبح بلند خوانده می‌شود و نماز ظهر و عصر آهسته؟ این‌ها اموری تعبدی هستند که حتی اگر صد سال تلاش کنیم، نمی‌توانیم حکمت و چرایی این احکام را به طور کامل درک کنیم.

ما بحثی مفصل به نام «مبانی احکام» داریم که در گذشته در رسانه‌ها نیز مطرح شده است در این زمینه گفته شده است که احکام، امتحانی برای عبودیت هستند.

زمانی که خداوند به ابلیس امر کرد که بر آدم سجده کند، ابلیس پرسید: «چرا باید سجده کنم؟ فلسفه این کار چیست؟». او به دنبال فلسفه می‌گشت. من از آتش هستم و آتش از خاک برتر است.

اگر بخواهیم برای خودمان فلسفه بافی کنیم، دائماً در مقابل خداوند گارد خواهیم گرفت پس نکته مهم‌تر اینکه عقل، در احکام داور نیست و درک جزئیات احکام، فراتر از توانایی عقل بشری است.

بنابراین، تلاش برای یافتن توجیهات عقلی و علمی برای احکام شرعی، تلاشی بی‌فایده است و بهتر است احکام را بر اساس اصل تعبد و بدون تلاش برای ارائه دلایل علمی بپذیریم. همچنین، نگرانی از این موضوع وجود دارد که ارائه توجیهات علمی برای احکام، ممکن است در آینده با پیشرفت علم رد شده و موجب تزلزل اعتقادات شود.

در این راستا، پیشنهاد می‌شود که از ارائه دلایل غیرقطعی و احتمالی برای احکام خودداری شود و به جای آن، بر اصل تعبد و اطاعت از دستورات شرعی تاکید گردد.

همچنین، توصیه می‌شود که از بیان استدلال‌هایی که ممکن است در آینده توسط علم رد شوند، پرهیز شود تا از ایجاد تناقض بین دین و علم جلوگیری شود.

در نهایت، تاکید می‌شود که یافتن دلایل قطعی و یقینی عقلی و علمی برای احکام شرعی، امری غیرممکن تلقی می‌شود و نباید وقت خود را صرف این تلاش نمود.

اخبار مرتبط

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

نظرات

  • نکته IR ۰۹:۴۶ - ۱۴۰۴/۰۲/۲۲
    در طول تاریخ، بانوان اسب‌سواری می‌کردند؛ موتور سواری فعلی چه فرق ماهوی یا شکلی با آن دارد؟ ضمناً همین حالا هم خانم‌ها همراه با بستگان، ترک موتور سوار می‌شوند، اگر بنا به «حرمت قرارگرفتن در معرض دید نامحرمان» باشد، ترک موتور با یک‌وجب جلوتر چه تفاوتی می‌کند؟ هیکل‌شان دیده نمی‌شود؟!!! به همین سادگی نباید حکم به حرمت مسائلی داد که در عمل مردم را دچار محدودیت‌ و بخشی از جامعه را وادار به قانون‌شکنی می‌کند. در نهایت هم بعد از چندسال همین موضوع آزاد می‌شود و یادآوری جروبحث‌های فعلی در آن‌زمان سوهان روح خواهد بود. فتأمل!
    • عمادی IR ۱۸:۰۴ - ۱۴۰۴/۰۲/۲۲
      سلام. این که یک کاری را در طول تاریخ انجام میدادند یا نمیدادند، دلیل بر جواز و عدم جواز نیست. ضمنا، منظور از موتور سواری بانوان، «ترک نشینی خانمها» نیست. سوارکاری مستقل خانمها منظور است. علاوه بر این، منظور از «در معرض دید قرار گرفتن» (که نقد شما هم تا حدی وارد است) این نیست که توسط نامحرم دیده بشود. اینطوری که، هر خانمی در ملأ عام هم توسط نامحرم دیده میشود. منظور از این جمله «در معرض دید قرار گرفتن بدن یک بانو به نوعی که مفسده آور باشد» هستش. اگر نشستن یک بانو جوری باشه که مفسده داره، حتی اگه در «ترک همراه با بستگان» هم بشینه، باز، در معرض دید نامحرم به صورت مفسده آمیز تلقّی میشه و جایز نیست. پس، لطفا منظور رو همون حالت مفسده آمیز بدونید که معمولا در ترک نشینی کمتر هستش و لذا، منظور رو اینجا هم از موضوع برداشت کنید که منظور موتور سواری خانم به طور مستقل هستش که معمولا شکل مفسده انگیزی دارد. ضمنا، نکته گذار محترم توجه داشته باشند که مطمئن کسی که کار حرام انجام میده، مجبور به انجامش نیست؛ چون اصلا بحث شرائط اضطرار نیست که بگید مردم در وضعیت اضطراری مجبور به انجام حرام شدند. (بخش اول)
    • عمادی IR ۱۸:۱۳ - ۱۴۰۴/۰۲/۲۲
      (بخش دوم) هیچ کسی در شرائط عادی، مجبور به موتور سواری نیست! در همه قوانین و احکام هم محدودیت وجود داره؛ این که نشد دلیل که بگید چون فلان حکم محدودیت میاره، پس نباید گفته بشه! و این هم نشد دلیل که بگید با این حکم بخشی از جامعه رو وادار به قانون شکنی می کنید! چون درباره هر احکام دیگه هم ممکنه افراد قانون شکنی و حکم شکنی کنند؛ این که نشد اشکال. علاوه بر این، این که یک کاری یه روزی در آینده آزاد میشه، که نمیشه دلیلی بر این که امروز احکام الاهی گفته نشه. فراموش نکنید که برای یه چنین موضوعاتی، راه حلهایی وجود داشته و داره و یکیش رو مصاحبه کننده محترم، اشاره کردند. پس به جای این که احکام الاهی و بیانش رو زیر سئوال ببرید، کمی در نقد کلام دیگران «تأمّل» کنید. بله؛ باید در بیان احکام دقت کرد که کمی در این مصاحبه، این دقت کم بود.
    • به عمادی/1 IR ۱۳:۲۱ - ۱۴۰۴/۰۲/۲۳
      سلام علیکم. هموطن گرامی، جناب عمادی بزرگوار، از دقت نظر و نقد محترمانه شما بسیار سپاس‌گزارم و در عین حال، توجه جناب‌عالی و خوانندگان ارجمند این مطلب را به نکات و توضیحات تکمیلی جلب می‌نمایم: 1. با «این‌که یک کاری را در طول تاریخ انجام می‌دادند یا نمی‌دادند، دلیل بر جواز و عدم جواز نیست» موافقم؛ اما یادآوری می‌کنم که در این موضوع، صرف روی‌داد تاریخی مدنظر نیست، بلکه انجام آن در معرض و مرآی علما و فقهای عظام و عدم تقبیح یا تحریم آن توسط ایشان (رضوان‌الله‌تعالی‌علیهم) نشان می‌دهد که: استفاده از مرکب –اعم از اسب و استر دیروزی یا موتور و ماشین امروزی_ حسن و قبح ذاتی ندارد، بلکه نحوه بهره‌برداری از آن می‌تواند متضمن عمل حرام یا مباح باشد. به‌عنوان مثال: خانم محترمی با پوشش کامل و تیپ و شخصیت متین و با وقار را سوار بر موتور، مقایسه کنید با بانوی دیگری سوار بر ماشین ولی ظاهر نه‌چندان متناسب با شخصیت زن مسلمان؛ کدام‌یک مرتکب فعل حرام شده است؟ ... ادامه دارد
  • به عمادی/2 IR ۱۳:۲۵ - ۱۴۰۴/۰۲/۲۳
    ... 2. با مقدم پیش‌گفته، به عرض می‌رسد، موتورسواری تلازمی با فعل حرام ندارد و می‌توان با حفظ حجاب شرعی از این وسیله نقلیه استفاده نمود. بدیهی است که عدم رعایت شئونات و احکام دینی توسط برخی افراد در بهره‌گیری از این وسیله، نمی‌تواند مبنای تحریم آن قرار گیرد؛ چراکه در این‌‌صورت با توجه به واقعیات جامعه امروز، باید حکم به تحریم بسیاری از وسایل و ابزاری داد که به شکل نامناسبی مورد استفاده قرار می‌گیرند. در این‌جا هم‌چون سایر احکام دینی، وظیفه شرعی فرد مکلف است که به حدود پای‌بند بوده و از آلات مشترکه (که قابلیت استفاده حلال یا حرام دارند) به نحو شایسته‌ای استفاده کند. ... ادامه دارد
  • به عمادی/3 IR ۱۳:۲۷ - ۱۴۰۴/۰۲/۲۳
    ... 3. حقیر سراپا تقصیر در بیان بحث «ترک‌نشینی» یا «رانندگی» موتور توسط بانوان محترم، به تفاوت این‌دو توجه داشته و از همین‌رو خواستم یادآوری کنم که وقتی در تبیین حکم شرعی دقت کافی صورت‌نگرفته و صرف «در معرض دید قرار گرفتن» به عنوان یکی از ادله مهم بیان می‌شود، طبعاً باید جواب قانع‌کننده‌ای به مومنین داد که تفاوت صور مختلف این مسئله دقیقاً در چیست؟ خانم محترمی که بر ترک موتور همراه با همسر یا بستگان خود نشسته است، تقریباً با همان شکل و شمایل راننده موتور در معرض دید مردم قرار دارد و کمی کمتر یا بیشتر مفسده‌آمیز بودن، تفاوت بیّن در اصل موضوع ایجاد نمی‌کند. اگر مفسده قطعی و غیرقابل اجتناب دارد و خانم‌ها واقعاً نمی‌توانند با حفظ شئونات بر موتور سوار شوند، خب! ترک موتور یا رانندگی آن، و کم یا زیاد بودن مفسده، چه فرقی در جواز یا عدم جواز فعل دارد؟ ... ادامه دارد
  • به عمادی/4 IR ۱۳:۴۵ - ۱۴۰۴/۰۲/۲۳
    ... 4. منظور از پرهیز از ایجاد محدودیت اجتماعی که در نقد کلی و مختصر اولیه به‌صورت موجز اصل و سرفصل آن مورد اشاره قرار گرفت، محدودیت‌های غیر ضرور و غیرقابل اجراست که عملاً در سیر تحولات جامعه کنار زده می‌شوند. تذکر جناب‌عالی را در «پرهیز از زیر سؤال بردن احکام الهی» به گوش جان شنیده و بر چشم می‌گذارم؛ اما عزیز دل! بحث بر سر حکم الهی نیست. سخن در مصداق بوده و تفاوت برداشت‌ها نیز در همین نکته نهفته است. احکام شارع مقدس که الی یوم‌القیامه بر مبنای شریعت محمدی (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) جاری و ساری است. داریم بحث می‌کنیم که موتورسواری خانم‌ها ذیل کدام حکم قرار می‌گیرد و چرا! بازهم از حسن توجه جناب‌عالی تشکر می‌کنم و از ذات احدیت (جلت‌عظمته) برایتان آرزوی سلامتی و توفیقات روزافزون دارم. موفق باشید.
    • عمادی IR ۲۱:۴۲ - ۱۴۰۴/۰۲/۲۳
      به نکته پرداز محترم، (2) فرمودید «به‌عنوان مثال: خانم محترمی با پوشش کامل و تیپ و شخصیت متین و با وقار را سوار بر موتور، مقایسه کنید با بانوی دیگری سوار بر ماشین ولی ظاهر نه‌چندان متناسب با شخصیت زن مسلمان؛ کدام‌یک مرتکب فعل حرام شده است؟» این مثال شما، قیاس مع الفارق است. اون خانمی که با وضع نه چندان مناسب ظاهر میشه، چه در ماشین چه در پیاده رو و چه سوار بر موتور یا هر جا و چیز دیگر، مشمول یک حکم اولی است و کارش هم بر اساس یه حکم اولی، نادرست است. اما در اینجا، بحث خانم موتورسوار، حکم ثانوی است. دوما، عالم امروز با در نظر گرفتن همه شرائط و ابعاد این قضیه، یک عنوان ثانوی را تشخیص میده؛ یعنی اینطوری نیست که همینطوری یه نظر داده. و ضمنا شرائط عام رو در نظر میگیره نه یک مورد خاص یا موارد مقایسه ای رو.
    • عمادی IR ۲۲:۲۸ - ۱۴۰۴/۰۲/۲۳
      به نکته پرداز محترم (4) فرمودید «حقیر ... «ترک‌نشینی» یا «رانندگی» موتور توسط بانوان محترم، به تفاوت این‌دو توجه داشته و از همین‌رو خواستم یادآوری کنم که وقتی در تبیین حکم شرعی دقت کافی صورت‌نگرفته و صرف «در معرض دید قرار گرفتن» به عنوان یکی از ادله مهم بیان می‌شود، طبعاً باید جواب...» (رجوع شود به عمادی4) باز هم جنابعالی دچار یک خلط موضوع شدید (مهمترین دلیلش، بیان مبهم احکام گو هستش.) موضوع حکمی که داده شده «موتور سوار شدن» نیست و نبود. ضمنا «در معرض دید نامحرمان» شائبه دلیل ایجاد کرد. خود احکامگوی محترم گفتند که دلیل احکام رو قطعی نمیدونیم. «در معرض دید بودن» بخشی از خود مصداقه، نه دلیل. «بیحجابی» موضوع مستقل دیگه هستش. وقتی میگه «موتورسواری بانوان» فقط به پوشیده بودن یا نبودن بدن خانم، ناظر نیستش. شما با این حرفها دارید راه حل برای خارج شدن زن موتورسوار از ممنوعیت شرعی ارائه میکنید که یکی از اینگونه راه حلها رو احکامگوی محترم هم ارائه کردند. علاوه بر اینها، خیلی از این چیزهایی که الان شما در این نظر اشاره کردید، مثل تشخیص مصداق، بخشی از تشخیص موضوع توسط مجتهد هستش.
    • عمادی IR ۲۲:۴۰ - ۱۴۰۴/۰۲/۲۳
      به نکته پرداز محترم (5) فرمودید «منظور از پرهیز از ایجاد محدودیت اجتماعی که...» (به عمادی4) مسلما از خوبان هستید؛ این مباحث صرفا همفکری هستش. در خصوص نکته ای که فرموید باید توجه داشت که اولا، استخراج احکام بر اساس شریعت پیامبر صلوات الله علیه و آله، یک امر تخصصی هستش و در اختیار مجتهد. بله، یک مجتهد ممکنه ملاحظاتی رو در نظر بگیره در تشخیص موضوع که مجتهد دیگر نظر سختگیرانه تری در باره اونها داشته باشه یا حتی تفاوت مبنا داشته باشه و بر اساس مبنای اصولی و فقهی خودش مسئله رو بررسی کنه و مصداق و عرف و غیره رو احراز کنه. دوما، «ابعاد ضروری و غیر ضروری» یک مصداق هم بخشی از آن تشخیص اجتهادی هستش. متخصصان همفکریهایی ارائه می کنند و نکات استطرادی و استحسانی مطرح میکنند. ولی در نهایت، این مجتهد هستش که ابعاد موضوع و حکم رو ارائه می کنه. در صورت نیاز به تشخیص مصلحت باز موضوع به فرایند دیگه ای میره. منظور اینه که خیلی از چیزهایی که در بدو نظر برای ما واضح، یا دلیل، یا ... به نظر میان، برای مجتهد که تفقّه عقلایی میکنه، اموری تحقیقی و مبنامحور و مسئولیت آور و ... هستند که اونها رو در نظر میگیره.
  • سینا IR ۱۳:۵۲ - ۱۴۰۴/۰۲/۲۳
    با توجه به ابنکه دوچرخه سواری افراد موجب پاکی محیط زیست و کم شدن الایندگی هوا می شود که به سلامتی انسان کمک کرده و با توجه به اینکه حفظ جان اولی بر دیگر مسائل است لذا می توان انرا تایید کرد
    • عمادی IR ۲۱:۲۶ - ۱۴۰۴/۰۲/۲۳
      سلام اولا، اصلا بحث «دوچرخه سواری افراد» نیست. دوما، بحث منافع و ضررهایی که ما تشخیص میدیم، یه سری استحسانات خوبی هستند و شما درست هم میگید؛ اما موضوع اینه که ما تشخیص حکم نمیدیم. ممکنه یه چیزی دارای یه سری منافعی باشه اما شارع به دلایل و حکمتهایی اونرو منع و ممنوع کنه.
  • عمادی IR ۲۱:۳۴ - ۱۴۰۴/۰۲/۲۳
    به نکته پرداز محترم،(1) فرمودید «اما یادآوری می‌کنم که در این موضوع، صرف روی‌داد تاریخی مدنظر نیست، بلکه انجام آن در معرض و مرآی علما و فقهای عظام و عدم تقبیح یا تحریم آن توسط ایشان (رضوان‌الله‌تعالی‌علیهم) نشان می‌دهد که: استفاده از مرکب –اعم از اسب و استر دیروزی یا موتور و ماشین امروزی_ حسن و قبح ذاتی ندارد، بلکه نحوه بهره‌برداری از آن می‌تواند متضمن عمل حرام یا مباح باشد.» اولا، خود احکامگوی محترم گفتند که حکم وارده در این موضوع حکم اولی (یعنی ناظر به قبح ذاتی و منع اولی شارع) نیست و حکم ثانویه است؛ ثانیا، گاهی اقتضائات و تغییرات زمان یک امر مباح در گذشته را به یک مصداق ثانویه تبدیل میکنه برای منع. پس نظر مراجع فعلی مهمّه. اونهاهم به مسئله ای که اشاره کردید، واقفند؛ منتها، به روشهایی که در فرایند استنباط احکام معتبرند، تنقیح موضوع می کنند و ممکن است یک مصداقی در مرأی و منظر اونها یک ویژگی ای پیدا کنه که قبلا نداشت.
  • عمادی IR ۲۲:۱۴ - ۱۴۰۴/۰۲/۲۳
    به نکته پرداز محترم (3) فرمودید «موتورسواری تلازمی با فعل حرام ندارد و می‌توان با حفظ حجاب شرعی از این وسیله نقلیه استفاده نمود. .... وظیفه شرعی فرد مکلف است که به حدود پای‌بند بوده و از آلات مشترکه (که قابلیت استفاده حلال یا حرام دارند) به نحو شایسته‌ای استفاده کند.» (ببخشید که به خاطر محدودیت، برخی عبارات رو حذف کردم. رجوع کنید به نظر «به عمادی2) اولا، موضوع حکم «موتورسواری» نیست؛ «موتورسواری خانم» در ملأ عام هستش. دوما، وقتی موضوع اینه، یعنی مجتهد داره بررسی میکنه که «موتورسواری خانم» در ملأ عام، تلازمی با امور ممنوعه داره یا نه؛ پس شما پیشاپیش حکم ندید. سوما، وقتی این امر رو بررسی میکنن با همه جوانب عرفی اش بررسی میکنند. مثلا ممکنه بگید الان موتور ساخته شده که دور و برش بسته هستش و اصلا کسی راکب رو نمیبینه، مخصوصا به اون وضعی که خانمها ممکنه معلوم باشند؛ و دهها مورد دیگر. فقیه، اولا بر اساس مبنا، ثانیا تنقیح موضوع و ثالثا، تشخیص اجتهادی یک مصداق عرفی، نظر میده. شما یک مصداق مشخص می سازید و درباره اش حکم میدید. ضمنا، باز هم تکرار میکنم موضوع «موتور» نیست که الات مشترک باشه!!