به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه از هرمزگان، حجتالاسلام محمد مهدی معقولی مبلغ دینی در یادداشتی پیرامون آتش بس و ماموریت ها پرداخت و گفت : فارغ از اینکه پذیرش این توقف توسط ایران صحیح بود یا غلط (در متن دیگری به آن خواهیم پرداخت) اما توجه به برخی موارد باعث تنظیم نظام محاسباتی خواهد بود _ان شاء الله_ تا بتوانیم بهتر صحنه را ارزیابی و وظیفهی خود را آگاه شویم.
حواسمان باشد که هنوز جنگ تمام نشده! این توقفِآتش دقیقا مثل فاصلهی بین دونیمهی بازی است، این جنگ فینال تمدنی ما است یک نبرد وجودی است.
امام خامنه ای حفظه الله در ۱۴۰۳/۳/۲ فرمودند: «شرایط کنونی منطقه به گونهای است که هم برای دشمن صهیونیستی شرایط #مرگ_و_زندگی است و #هم برای جبهه حق.»
لذا نباید به راحتی ابتکار عمل را از دست دهیم و بدانیم دشمن بنای عقب نشینی ندارد، هم ایران و هم رژیم صهیونی علی القاعده از این فرصت بازسازی و تحول استفاده خواهند نمود؛ پس در نتیجه اعلام پیروزی نهایی و یا شکست نهایی یک مغالطه است چون هنوز نبرد تمام نشده.
در این مدت که معلوم نیست چقدر طول خواهد کشید؛ باید بازسازی کرد. برخی بازسازی ها بر عهده ی مسئولین کشوری و لشگری است و خودشان بهتر واقف هستند و ما بصورت متحد و یکپارچه باید مسئولین را برای استحکام و تجدید قوا آماده و تقویت کنیم؛
اما مهمترین بازسازی که بر عهدهی همهی کنشگران عرصه ی تبیین است؛ بالا نگه داشتن عزم و اراده ی خود، اطرافیان و همه ی مخاطبین جهت بیان اینکه مبارزه تمام نشده و این توقف آتش خود یک مرحله ای از جنگ است و اصلا شبیه قطعنامه ۵۹۸ نیست و نباید احیانا فاز سرخوردگی و دلزدگی بوجود بیاید و قابل مقایسه با آن نیست؛ چرا؟ به این خاطرکه قطعنامه پایان جنگ با رژیم بعث عراق بود، اما این صرفا یک توقف است و اصلا پایان جنگ با رژیم صهیونی نیست و نخواهد بود.
مراقب باشیم دشمن برنامه دارد، پیشنهاد آتش بس از طرف دشمن آمریکایی و اسرائیلی صرفا یک فریب است بخاطر اینکه بتواند برای همیشه کار ایران را تمام کند اما غافل از آنکه باز هم دچار اشتباه محاسباتی خواهد شد ان شاء الله چون ایران اسلامی غزه، لبنان و سوریه نیست؛《 وَمَکَرُوا وَمَکَرَ اللَّهُ وَاللَّهُ خَیْرُ الْمَاکِرِینَ 》(سوره آل عمران / ۵۴)
اینکه اکنون بخواهیم انرژی مان را صرف کنیم که چرا مسئولین پذیرفتند یا کارشان درست بود یا غلط فعلا دردی را دوا نمی کند؛ مهم آن است که از سلاح خود دست بر نداریم؛《... وَدَّ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِکُمْ وَأَمْتِعَتِکُمْ فَیَمِیلُونَ عَلَیْکُم مَّیْلَةً وَاحِدَةً... 》... ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﺳﻠﺎﺡ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺎﺯ ﻭ ﺑﺮﮒ ﺟﻨﮕﻲ ﺧﻮﺩ ﻏﻔﻠﺖ ﻭﺭﺯﻳﺪ ، ﺗﺎ ﻳﻚ ﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻫﺠﻮم ﻛﻨﻨﺪ... (سوره نساء /١٠٢)
ما نیز اسلحه داریم و آن سلاح دعا است که نه یک سلاح عادی بلکه اَبَر سلاح مومن می باشد؛ این امر شعار و تعارف نیست، بلکه بالا و پایین جنگ تماما وابسته به ارتباط قلبی جبهه حق با خدای تعالی است، فکر و ادبیاتمان را الهی کنیم و به جای تواکل به آهن آلات و مسئولین و مانند آن، توکل را نیز که در حقیقت چتر همه ی فعالیت ها و تلاش های جبهه ی حق است، اصل و سر لوحه قرار داده و این یعنی برای حفاظت از آقا دعا نموده؛ صدقه دهیم و پویش قربانی به نیت پیروزی ایران اسلامی و سلامتی مولای خود راه بیندازیم و توسل به حضرت ولیعصر علیه السلام را فراموش نکنیم.
تبیین این ماموریت به ویژه در دهه محرم بسیار مغتنم است و نباید این فرصت را از دست داد.
نظر شما