حجت الاسلام ابوالقاسم احمدی راد در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در ساری، با بیان وجود جاذبه و دافعه در معصومین (ع)، اظهار داشت: جاذبه امام حسین (ع) را از شیفتگان حضرت و حضور میلیون ها زائر اربعین می توان درک کرد.
وی افزود: جاذبه حسینی (ع) همراه با دافعه است، همانانی که از امام دوری می کردند و دشمنان قسم خورده ای بودند که در ادامه ناکثین و قاسطین و مارقین بودند، همان کینه توزانی که در زیارت عاشورا نیز به آنها اشاره شده است.
حجت الاسلام احمدی راد اظهار کرد: علامه مجلسی (ره) از برخی کتب معتبره، بدون ذکر سند، از مسلم جصّاص چنین نقل می کند: «ابن زیاد مرا برای تعمیر دارالاماره کوفه خواسته بود، من در آنجا مشغول گچکاری بودم، ناگهان صدای شیون از شهر کوفه شنیده شد، از خدمتکاری که ما را پذیرایی می کرد، پرسیدم چه خبر است که در کوفه جنجال به پا است؟ گفت: سرِ یک خارجی را وارد کردند که بر یزید شوریده بود، گفتم: این شورشگر چه کسی است؟ گفت: حسین بن علی (ع).
صبر کردم تا آن خدمتکار رفت، چنان مشت بر صورتم کوبیدم که ترسیدم چشمم از کار بیفتد! دستانم را شستم، از پشت قصر بیرون رفتم تا اینکه خود را به میدان کوفه رساندم، در آنجا ایستادم، مردم در انتظار اسیران و سرها بودند که نزدیک چهل هودج بر چهل شتر بود، در میان آنها زنان و فرزندان فاطمه (س) بودند؛ ناگهان امام سجاد (ع) را مشاهده کردم که بر روی شتر برهنه و خالی از جهاز شتران سوار بود و از رگ های گردنش به دلیل زنجیری که بر گردنش بود، خون جاری بود. او می گریست و این اشعار را می خواند:
ای امت بد کردار! بر خانه هایتان باران نبارد. ای امتی که حرمت جد ما را رعایت نکردید! اگر روز قیامت ما و رسول خدا گرد آییم، شما چه پاسخی به رسول خدا دراین باره خواهید داد!؟
ما را بر شتران عریان سوار می کنید و می گردانید! گویی ما همان کسانی نیستیم که دین را در میان شما محکم ساختیم!
آیا جد ما، رسول خدا، مردم دنیا را از گمراهی نجات نداد و به راست هدایت نکرد!؟
ای حادثه کربلا! مرا اندوهگین کردی. خداوند متعال پرده از روی کار بدکاران بر خواهد داشت و آنان را رسوا خواهد کرد ...»
حجت الاسلام احمدی راد گفت: یکی از اشتباهات احقانه بنی امیه، به اسارت در آوردن اهل بیت امام حسین (ع) بعد از شهادت آن حضرت بود که موجب رسوایی بنی امیه گردید، بنی امیه می خواست با این کار و با «خارجی» خطاب کردن آن بزرگواران و گرداندنِ آنها در کوفه و شام، اینگونه القاء کند که آنها ضدّ یزید قیام کرده اند و به این سبب از دین خارج شده اند؛ در حالی که همین اسارت باعث رسوایی آنها شد و زمینه ایجاد انقلابی علیه آنها فراهم گردید.
وی تصریح کرد: یکی از مواردی که نقش محوری در ایجاد این رسوایی داشت، خطبه های حضرت زینب (س) در کوفه بود که قادر طهماسبی چه شیرین سرود: «کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود»
استاد حوزه علمیه قم خاطرنشان کرد: در بخشی از خطبه های غرّای زینب کبری (س) می خوانیم: «ستایش از آن خداست و درود بر پدرم محمد و خاندان پاک و نیکوکارش، ای مردم کوفه، ای مردمان حیله گر و خیانت کار! گریه می کنید؟ اشک چشمانتان خشک نشود و ناله هایتان آرام نگیرد. همانا که کار شما مانند آن زنی است که رشته خود را پس از محکم یافتن، یکی یکی از هم می گسست، شما نیز سوگندهای خود را در میان خویش، وسیلۀ فریب و تقلب ساخته اید.
آیا در میان شما جز وقاحت و رسوایی، سینه های آکنده از کینه، دو رویی و تملق، همچون زبان پردازی کنیزکان و ذلت و حقارت در برابر دشمنان چیز دیگری نیز یافت می شود؟
یا همچون سبزه هایی هستید که ریشه در فضولات حیوانی داشته یا همچون جنازه دفن شده ای که روی قبرش را با نقره تزیین نموده باشند؟ چه بد توشه ای برای آخرت فرستاده اید؛ توشه ای که همان خشم خدا است و در عذاب جاویدان خواهید بود، گریه میکنید؟ زار می زنید؟ آری به خدا سوگند که باید گریه کنید، پس بسیار بگریید و کمتر بخندید. چرا که دامان خود را به ننگ و عار جنایتی آلوده اید که ننگ و پلیدی آن را از دامان خود تا ابد نتوانید شست ...»
حجت الاسلام احمدی راد اظهار کرد: خطبه های غرّاء حضرت زیب (س)، امام سجاد (ع)، و فاطمه صغری (س) در حالتی بود که لباس اسارت بر تن داشتند و با این وجود موجب رسوایی بنی امیه گردیدند.
وی خاطرنشان کرد: بیان از عملکرد دشمنان سیدالشهداء (ع)، دافعه های راه سیدالشهداء (ع) را مبیّن می کند، وقتی به حکومت سه ساله یزید می نگریم، می بینیم که سه فاجعه در این سه سال به وقوع پیوسته است؛ «عاشورا»، «حرّه» و «به آتش کشیدن بیت الله الحرام و کعبه».
واقعه حره
استاد حوزه علمیه قم تصریح کرد: واقعه حرّه همان واقعه معروفی است که فرزند حنظله غسیل الملائکه، یعنی عبدالله علمداری آن را بر عهده گرفت؛ مردم مدینه به زیر علم او گرد آمدند و فرماندار مدینه، عثمان بن محمد را از شهر بیرون راندند، یزید نیز لشکری انبوه، به فرماندهی مسلم بن عقبه را راهی آن دیار نمودند.
وی ادامه داد: ابن اثیر، در بیان از وقایع مهم سال ۶۳ هجری قمری به خوبی به این واقعه می پردازد؛ او در صفحه ۱۱۷ از جلد چهارم کتاب الکامل فی التاریخ بیان می کند که مدینه را سه روز بر لشکریانش مباح ساختند و لشکریان، هر غلطی که خواستند، انجام می دادند.
حجت الاسلام احمدی راد یادآور شد: ابن قتیبه در کتاب «الامامة و السیاسة» صحنه ای عجیب را به تصویر می کشاند، آنجا که می گوید: یکی از سربازان شامی به منزل زنی وارد شد که کودکی شیرخوار داشت. سرباز از آن زن اموالی را طلب کرد؛ زن گفت هرچه که در خانه بود، همه را به غارت بردند. این سرباز سنگدل یزیدی، کودک را از سینه مادر جدا کرد و در برابر چشمان مادرش به دیوار کوباند، به گونه ای که مغز این نوزاد شیرخوار متلاشی شد. این موارد، همگی حاکی از خون خواری یزیدیان است.
وی گفت: جلال الدین سیوطی هم نقل میکند که حسن بصری از این فاجعه اینچنین یاد کرده است: به خدا سوگند هیچ کس از آن حادثه نجات نیافت، یا کشته شد یا زخمی گردید.
آتش کشیدن کعبه
حجت الاسلام احمدی راد اظهار کرد: یکی دیگر از کارهای لشکر یزید، به آتش کشیدن خانه خدا بوده است، مسلم بن عقبه بعد از کشتار و غارت مدینة النبی به عزم نبرد با آل زبیر، راهی مکه گردید و البته در بین راه به علت بیماری، به هلاکت رسید و با سفارش یزید، حصین بن نمیر به فرماندهی لشکر انتخاب شد و هم او بود که لشکریان شام به فرماندهی او، حرم امن الهی را آتشباران کردند.
استاد حوزه علمیه قم بیان کرد: با این کارنامه یزید، حتی دادِ دانشمندان اهل سنت، مانند ذهبی متعصب و شاگرد ابن تیمیه بلند شد، او درباره یزید می نویسد: «و کان ناصبیا، فظا، غلیظا، جـلفا. یـتناول المـسکر، و یفعل المنکر. افتتح دولته بمقتل الشهید الحـسین، و اخـتتمها بـواقعة الحـرة، فـمقته النـاس. و لم یبارک فی عمره. و خرج علیه غیر واحد بعد الحسین.» (سیر أعلام النبلاء، ج ۴، ص ۳۷)
وی افزود: هر سال میلیون ها نفر از شیفتگان اباعبدالله الحسین (ع) به کربلا می روند. اینها کسانی هستند که حبّ حسین (ع) را در دل دارند و در عین حال، کینه یزیدیان را باید در دل داشته باشند؛ چرا که جاذبه حسین(ع)، این جمعیت فراوان را به کربلا می کشاند و همان حسین (ع) نسبت به دشمنان، دافعه داشته اند و ما نیز باید نسبت به دشمنان اهل بیت (ع) اینچنین بوده باشیم.
انتهای پیام. /
نظر شما