به گزارش گروه ترجمه خبرگزاری حوزه، همزمان با شدت یافتن محاصره در غزه و کشتار خاموش مردم شاهد سرکوبگری مردم در کشورهای خلیج فارس به دلیل حمایت از مردم غزه هستیم. حاکمان کشورهای خلیج فارس در این ایام نه تنها برای شکستن محاصره ظالمانه نوار غزه و نجات دو میلیون مسلمان اعم از زن، مرد، کودک، سالمند، بیمار و مجروح کاری نمیکنند بلکه اندک صدای اعتراض و یا حمایت از آرمان فلسطین را در کشورهای عربی و به اصطلاح اسلامی خاموش می کنند.
در همین راستا، « اصیل علی البجلی» نویسنده یمنی یادداشتی را در المسیره با عنوان « سرکوبگری صدای حامیان فلسطین در کشورهای خلیجی و قحطی غزه: همدستی آشکار یا مشارکت در نسلکشی؟» نوشته است:
همچنان که کودکان غزه از گرسنگی از حال میروند و بیمارستانها به ویرانهای تبدیل شدند که تنها گواهی فوت ارائه میدهند، حقایق دردناکی درباره چهره دیگری از این فاجعه آشکار میشود.
همزمان با عمیقتر شدن فاجعه انسانی در نوار غزه تحت محاصره، سرکوبگری مردم در چندین پایتخت خلیج فارس تشدید میشود و هر صدایی که جرات ابراز همبستگی با غزه را داشته باشد، هدف قرار میگیرد.
این تصادف و همزمانی مشکوک، یک سوال اساسی را مطرح میکند: آیا این صرفاً یک تبانی و هم دستی خاموش است، یا یک مشارکت واقعی در محاصره و نسلکشی؟ دیگر بر کسی پوشیده نیست که نقش آمریکا و اسرائیل در نابودی آرمان فلسطین به شدت به پیشبرد برنامههایشان از طریق عادیسازی روابط و اتحادهای منطقهای وابسته است.
آنچه دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، در مورد «طرحی برای نابودی مقاومت» در غزه، با مشارکت کشورهای خلیج فارس، فاش کرد، برای بسیاری تعجبآور نبود. این طرح که با هدف سوءاستفاده از اسیران اسرائیلی به عنوان بهانهای برای تشدید درگیریهای نظامی گستردهتر، به جای توقف خصومتها، طراحی شده بود، به وضوح نشان میدهد که برخی از پایتختهای خلیج فارس روی تصویب این توافق تحت فشار قحطی و محاصره شرطبندی کرده بودند.
در پرتو این افشاگری، حوادث همچنان تردیدها را تأیید میکنند. در عربستان سعودی، دستگیری یک زائر مصری که علناً در مسجد الحرام در مکه خواستار «رفع رنج مردم غزه» شده بود، نمونه از این موارد سرکوبگری است که نمی توان به آن توجهی نکرد. سرنوشت نامعلوم او پیام روشنی است برای هر کسی که به فکر عبور از «خطوط قرمز» است. در بحرین، چهار شهروند به دلیل اعتراض مسالمتآمیز در مقابل سفارت اسرائیل در همبستگی با غیرنظامیان در نوار غزه دستگیر شدند.
این اقدامات سرکوبگرانه، که همزمان با افزایش تعداد قربانیان قحطی و فروپاشی بخش بهداشت در غزه است، به وضوح منعکس کننده سیاستی برای خفه کردن صداهای آزاد و جلوگیری از هرگونه ابراز مخالفت مردمی در تبانی با دشمن است.
این شیوهها را نمیتوان از یک زمینه وسیعتر که با هدف رام کردن وجدان اعراب و مطیع کردن آنها برای خدمت به پروژه صهیونیستی انجام میشود، جدا کرد.
در حالی که غزه در تاریکی محاصره دست و پا میزند و کودکان از گرسنگی میمیرند، رژیمهای عربی، به ویژه کشورهای حوزه خلیج فارس، یا به عنوان تماشاگران خاموش یا شرکای همدست، ایستادهاند. این همدستی تاریخی که در هر مقطع حساسی از تاریخ آرمان فلسطین مشهود است، امروز در پی تکرار سناریوی «توافقات و معاملات واهی» است که زندانیان اسرائیلی را بدون ارائه هیچ تضمینی برای آتشبس یا ورود کمکها آزاد میکند.
آنچه در غزه اتفاق میافتد و سرکوبهای همراه آن در پایتختهای خلیج فارس، گواه قاطعی است که آینده فلسطین نه با دیپلماسی یا به اصطلاح «میانجیگری»، بلکه با قلمهای کشتار و محاصره و با مشارکت ضمنی و آشکار قدرتهای منطقهای مدعی بیطرفی تعیین میشود.
وقت آن رسیده است که این رژیمها از این نقش شرمآور دست بردارند و بدانند که ملتهای عرب در قبال این همدستی که تاریخ و سابقه آنها را لکهدار میکند و آرمان آنها را می فروشد، مدت زیادی ساکت نخواهند ماند.
انتهای پیام/
نظر شما