به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، زهرا شریف در نشست «وقایع روز در بستر آیندهنگری» که با موضوع تحلیل خانوادهمحور برگزار شد، عنوان کرد: برای اینکه جایگاه مسئله را از چهارچوب خانوادهمحوری مورد تحلیل و بررسی قرار دهیم و سهم خانوادهها را از این جریان بسنجیم باید بدانیم در بازه زمانی جنگ ۱۲ روزه و قبل و بعد از آن چه اتفاقی رخ داده است.
وی گفت: آنچه که اتفاق افتاد، علاوه بر اینکه ابعاد متعددی داشت یک جنبه بسیار مهمی داشت که نباید مغفول بماند آن هم ایمان به مثابه یک عمل استراتژیک دفاعی و جنگی بود، یعنی ما در رخداد ۱۲ روزه بعینه دیدیم که جبهه مقاومت، ایمان را به عنوان یک عمل استراتژیک بکار میگرفت و ما توانستیم با این نیروی معرفتی و عملی با سبک و سیاق اعتقادی مسیر را منتهی به پیروزی نماییم.
عضو هیئت علمی پژوهشکده زن و خانواده ادامه داد: شاهد مثال این عمل استراتژیک، رفتار و منش زینبی (سلاماللهعلیها) بود که از خانواده هایی که عزیزانشان را در این جنگ از دست دادند، دیده شد. این رفتار آنان از ایمان قلبی و اعتقاد راسخ آنها نشئت میگرفت. این اعتقاد الهی و عمل ایمانی نه تنها به عنوان یک پدافند بلکه به عنوان یک آفند نظامی و جهادی عمل کرد
شریف با اشاره به آیه «قوا انفسکم و اهلیکم» اظهار کرد: همسران و مادران شهدا در مکتب زینب (س) رشد یافتهاند و عملی غیر ازین هم انتظار نمیرفت.
وی اضافه کرد: این نشان میدهد ایمان صرفاً یک عملِ عبادی و تهجّدی نبوده و در بزنگاهها به عنوان یک عمل سیاسی و مقاومتی نمود پیدا میکند، چنانچه این مسئله را در زنان و دختران فلسطینی هم مشاهده نمودیم که نشان میدهد مبحث مقاومت یک رویکرد الهیاتی دارد.
این پژوهشگر در رابطه الگوی زیستن در جنگ به مثابه زیست عمومی اظهار کرد: اتفاقاتی که در جنگ ۱۲ روزه افتاد با اینکه نظم عادی زندگی را مختل نمود و اعضای خانوادهها را به اضطراب و استرس کشاند اما شاهد واکنشهای متعددی همچون متواری شدن برخی خانوادهها از صحنه متشنج جنگ و مقاومت برخی در حساسترین لحظهها همچون سحر امامی بودیم.
وی بیان کرد: اگر زندگی روزمره افراد در جنگ ۱۲ روزه را رصد کنیم به یک فرهنگ بسیار متعالی در کشورمان خواهیم رسید که از قوت اندیشه اسلامی و فرهنگ اصیل ایرانی نشئت میگیرد و در نهایت همان الگوی زیستن در جنگ تداعی میشود.
استاد حوزه و دانشگاه در ادامه تصریح کرد: در چنین فضایی که تمام جبههها در مقابل ایران قد علم کرده بودند ما یک بدنه عمومی را رصد کردیم که صحیح ترین الگوی زیستن در جنگ به شمار میرفت و دیدیم که تمام رسانهها این الگوی زیستن، آرامش، صبر و طمانینه در خانوادهها را به تصویر کشیدند و داستانها سرودند و تمجید کردند. دشمنان داخلی و خارجی بر خلاف انتظارشان، شاهد انسجام و وحدت مردم و حمایت بیشتر آنها از میهن و ولایت شدند و از نقشبرآبشدنِ برنامه اصلی دشمنان متحیّر ماندند.
عضو هیئت علمی پژوهشکده زن و خانواده بر غیرت و اهتمامورزیدنِ شهروندان نسبت به خاک، پرچم، باورها و مناسک تاکید کرد و گفت: حتی همان گروهی که با نظام اسلامی و انقلاب زاویهای داشتند و یا معترضان و منتقد بودند هم پای کار آمدند و در دفاع، خاک و ناموس ایستادند و همین اتحاد و همدلی شهروندان یک سرمایه اجتماعی است که میتوان آن را از اصلیترین آوردههای جنگ برشمرد.
وی با اشاره بر اینکه خانواده به عنوان یک نظام الهیاتی و نماد اجتماعی در این جنگ ۱۲ روزه نقش به سزایی داشته و در آینده هم نقشهای عمیقتری ایفا خواهد کرد، تاکید کرد: ایمان یک ابزار جنگی است و فقدان آن مهمترین آسیبی میتواند باشد که جامعه اسلامی را از منظر خانواده تهدید میکند.
وی افزود: به عنوان نمونه سخنرانیها و رجز خوانیهای دختران و همسران شهدا در مراسم تشییع پیکر عزیزانشان و ادبیاتی که بکار میبردند، دقیقاً موونه الهی و پشتوانه اعتقادی داشت و اگر ما بخواهیم یک مقاومت همیشگی داشته باشیم و به عنوان یک جبهه حق همواره مورد هجمه ها بایستیم باید بدانیم که استقامت یک رویه و یک سبکی است برای زندگی روزمره و باید برای چنین زیستی تربیت بشویم و این جزء الهیاتی مقاومت را در خانوادهها پیاده کنیم.
شریف در رابطه با طرح الهیاتی خداوند برای خانوادهها گفت: خانوادهای که این طرح را پذیرفته همواره میداند در یک نبردی با جبهه ظلم قرار دارد و این جبهه ظلم از او یک نیرویی معتقد، مقاوم و صبور میسازد. البته این بدان معنا نیست که ما آرام زندگی نکنیم بلکه الگوی زیستن در جنگ یعنی ما میدانیم که درحال نبرد هستیم اما نمیهراسیم و یک تابآوری با پشتوانه الهیاتی داریم و این همان آرامزیستن توام با پذیرفتن شهادت است.
وی اضافه کرد: هر شهروندی در نظام حکومتی الهی میداند وظیفه او علاوه بر روزمرگی و کسب علم و درآمد، در آنِ واحد باید در مقابل جبهه استکبار بایستد و برای اینگونه زیستن، خانواده سهم به سزایی دارد. انقلاب اسلامی ایران نیز همین سیاست را دنبال میکند، یعنی حفظ آرامش در جنگ را تبدیل به یک رویه عمومی و نیروی مقاومتی نموده و خانوادهها و مساجد و مولدهای فرهنگی موظفند سبک عمومی زیستن در جنگ را تقویت نمایند.
وی تاکید کرد: نترسیدن، شجاعت و شکیبایی باید در بستر خانواده به فرزندان آموزش داده شود چرا که گاهی ترس از یک اتفاق، از خودِ آن اتفاق آسیبزاتر است. خانوادهها میتوانند روایت جنگ را در قالب اشعار، قصهها و داستان به فرزندان بیاموزند.
استاد حوزه و دانشگاه ادامه داد: سومین جزئی که قابل تحلیل است اینکه ایران به مثابه خانواده و خاک به مثابه ناموس است، چرا که ناموس را فقط در خانواده میتوان تعریف کرد و ما باید فرزندانی تربیت کنیم که خاک وطن را به مثابه ناموس خود بدانند و به آنها بفهمانیم که خاک را با هیچ چیز دیگری نمیتوان تعویض کرد.
وی افزود: اتفاقاتی در این میان رخ داد که به ظاهر ساده اما دستاوردهای بسیاری داشت همچون سرودن "ای ایران" در شب عاشورا و این یعنی آن فرهنگ عاشورایی که در خاک ایران ما شکل گرفته برای ما ارزشمند است و فرزندان ما در تکیهها و حسینیههایی که در خاک ایران بنا شده حسینی شدهاند و نیز یکی از بهترین گزارههایی که در ۷ اکتبر جهانی شد جمله معروف رهبر معظم انقلاب بود همان عبارت «ایستادن در طرف درست تاریخ» که جهانی شد.
شریف با اشاره به توصیه رهبر معظم انقلاب یادآور شد: رهبر حکیم و فرزانه انقلاب توصیه به حفظ عزت و آبروی کشور کردند که در این گزاره نیز نقش خانوادهها بسیار پر رنگ است و ما برای حفظ عزت ایران و انسجام نظام اسلامی خانوادهها باید از همه ظرفیتها استفاده کنیم.
انتهای پیام
نظر شما