اشعار مراجع تقلید و علمای ربانی در سوگ امام رضا (علیه‌السلام)

به گزارش خبرگزاری حوزه، اشعار و مراثی علما و بزرگان در مورد شهادت امام رضا علیه السلام بسیار زیبا و جانسوز است که برخی از این اشعار پر محتوا و ارزشمند را در ادامه می‌خوانیم؛

غزلی از امام خمینی (ره)

خوش آن طلب که فقط ذکر توست عنوانش‏

‏‏خوش آن سخن، که تویی ابتدا و پایانش‏

‏‏خوش آن سری که بر آن سایه افکند لطفت‏

‏‏خوش آن تنی که تو آری به زیر فرمانش‏

‏‏خوش آن عمل که رضای تو مطمح نظر است‏

‏‏خوش آن نظر که جمال تو کرده حیرانش‏

‏‏خوش آن لبی که به یاد تو قصّه آغازد‏

‏‏خوش آن شبی که تویی فیض بخش هر آنش‏

‏‏خوش آن که پای به راه تو می نهد از شوق‏

‏‏خوش آن که دست دعا می شود نگهبانش‏

‏‏به هر که بهره رفعت رساندی از رحمت‏

‏‏رسید بر همه کس روشنای ایمانش‏

‏‏بدا بر آن که ستم برگزید و در غفلت‏

‏‏به لقمه های جهان گیر کرد دندانش‏

‏‏خوشا حریم رضا(ع)، آن که در طریق رضا‏

‏‏گرفته شوکت اهل بهشت، دربانش‏

‏‏خداش عزّت دنیا و آخرت بخشید‏

‏‏که دوستدار خدا شد قرین احسانش‏

‏‏خوشا زیارت آن بارگاه و آن درگاه‏

‏‏که آفتاب خجل از رواق ایوانش‏

‏‏هزار طبع شکوفان تر از بهار و نسیم‏

‏‏در آستان سمن سای او ثناخوانش

شعری از مرحوم علامه محمدحسین غروی اصفهانی

دل فسردۀ من همچو طالع منحوس

چنان نخفته که خیزد ز جا ببانگ خروس

دلی که عکس جمال ازل بدی ز اول

در آخر آمده از شوری عمل معکوس

دلی که بود خود آئینۀ تجلی، شد

ز زنگ معصیت و سیر قهقری منکوس

دلی که طائر قدس است وز آشیان جلال

ز بهر دانه در این خاکدان بود محبوس

ز لوح دل نتوان زنگ معصیت بردن

مگر بسودن بر خاک آستانۀ طوس

مطاف عالم اسلام و کعبۀ ایمان

حریم محترم قدس حضرت قدوس

یگانه روض مقدس که هفت گنبد چرخ

بر آستان رفیعش زند هزاران بوس

مقام عالی شاهی که در زمین و زمان

ببام عرش معلی بسلطنت زده کوس

امیر علوی و سفلی ز ملک تا ملکوت

ملیک حق و ملک، مالک عقول و نفوس

رضا نبی و وصی را سلالۀ نامی

خدای عزوجل را بزرگتر ناموس

ملک ستاده پی خدمتش علی الاقدام

بجان و دل خط فرمان نهاده فوق رؤوس

غلام حکمت و رأیش دو صد ارسطالیس

مریض دار شفایش هزار بطلمیوس

چه از مدینه خور آساسوی خراسان رفت

فتاد مشرق و مغرب به ناله و افسوس

خیانتی که ز مأمون بروز کرد نکرد

به هیچ بندۀ یزدان پرست هیچ مجوس

اگرچه داشت از آن بی وفا ولایت عهد

ولیک بود بر او ملک طوس همچو خنوس

بدشت غربت اگر زهر خورد و جان بسپرد

ولی به جذبۀ انس خدای شد مأنوس

چه شمع، گرم تجلای شاهد وحدت

که شهد بود بر او زهر آن کفور یؤوس

چه شاهد آیدت از در بشاخ گل منگر

چه شمع انجمن آمد خموش شد فانوس

به آفتاب حقیقت شعاع سان پیوست

که از سموم بلا سوخت جان شمس شموس

ز دست زاغ سیه زهر خورد از انگور

ز شوق، جلوۀ مستانه کرد چون طاووس

شعری از مرحوم آیت‌الله العظمی صافی گلپایگانی

الا باد صبا ای پیک عشّاق پیامی بر از این مهجور مشتاق

به سوی خطّه قدس خراسان به طور پور موسی قطب امکان

به سوی مقصد پاکان و خاصان به سوی قبله ی ارباب عرفان

به سوی کعبه ی اصحاب حاجات به دار معجزات و خرق عادات

مکان علم و توحید و فضیلت مقرّ پیکر پاک حقیقت

به درگاه رضا سبط پیمبر غیاث خلق عالم، غوث اکبر

رواقش رشک فردوس برین است هوایش مشک بیز و عنبرین است

رضا شاهنشه مُلک فضایل ستوده سیرت و نیکو خصایل

جهان مکرمت، مصباح بینش سپهر مرحمت، دریای دانش

امام مشرق و مغرب، شه دین مکان عزّت و اجلال و تمکین

فروزان مهر پر نور ولایت درخشان درّ دریای امامت

جمال الله و وجه الله اعظم ولیّ الله و سرّ الله اقوم

سلامم را نما تقدیم کویش مشام جان معطّر کن ز بویش

بگو «لطفی» غمین و دل فکار است جدا از روضه ات محزون و زار است

ز هجرم آن چنان اندر تب و تاب که ماهی آن چنان در خارج از آب

الا ای مظهر الطاف باری ز درگاه تو خواهم رستگاری

خجسته درگهت باب نجات است و ز آن خلق جهان را بس صلات است

خوشا حال نکوی خادمانش خوشا حال حضور زائرانش

خوشا آنان که آنجا در نمازند خوشا آنان که در راز و نیازند

الا ای معدن لطف و عنایات الا ای مرکز جود و کرامات

از این بار غم و این نار هجران خلاصی ده مرا ای رکن ایمان

قبولم کن که سر تا پا خطایم گدای کوی احسان شمایم

تراب اقدام خدّام آستان ملائک پاسبان حضرت علی بن موسی الرضا سلام الله علیهما

منابع:

دیوان اشعار امام خمینی

دیوان کمپانی اصفهانی

پایگاه ادبی گنجور