پنجشنبه ۶ شهریور ۱۴۰۴ - ۰۶:۳۰
آیا هر مادری که به فرزندش شیر ندهد مقصر است؟

حوزه/ اگر مادری به دلیل بیماری یا ضعف جسمی قادر به شیردهی نباشد، این محدودیت طبیعی خارج از اراده اوست و هرگز به معنای ظلم به فرزند نیست. حکم ظلم تنها شامل مادری می‌شود که سالم است و عمداً یا از روی بی‌توجهی شیر کافی نمی‌دهد. در شرایط استثنایی، تصمیم به قطع شیر با مشورت پزشک، حق مادر و فرزند را به‌درستی رعایت می‌کند.

به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام و المسلمین سیدعلیرضا تراشیون در یکی از سخنرانی ها به پرسش و پاسخی در موضوع «شیرندادن مادر به خاطر بیماری یا ضعف جسمی» پرداخت که تقدیم شما فرهیختگان می شود.

* پرسش

* من به دلیل بیماری و ضعف شدید، پسرم را از نوزده‌ماهگی از شیر گرفتم. حالا همسرم با استناد به این حرف که «مادری که به فرزندش شیر کافی ندهد، به او ظلم کرده است»؛ مرا مقصر می‌داند.

* پاسخ

نکته مهم این است که در اینجا بحث بر سر قضاوت فردی نیست. ما صرفاً در حال تبیین یک اصل کلی هستیم.

بدیهی است که هر قاعده‌ای استثناهایی هم دارد. وقتی گفته می‌شود مادری که توانایی شیردهی دارد و عمداً یا از روی بی‌توجهی این کار را انجام نمی‌دهد، به فرزندش ظلم کرده است، این حکم متوجه مادری است که سالم است و توان جسمی لازم را برای شیردهی دارد.

برای مثال، مادرانی وجود دارند که با وجود داشتن شیر کافی، صرفاً به دلایلی مانند نگرانی از تغییر اندام یا بر اساس تصورات نادرست، از ابتدا به فرزندشان شیر نمی‌دهند و به جای آن سراغ شیرخشک می‌روند.

در چنین شرایطی، این کوتاهی نوعی محروم کردن فرزند از حق طبیعی‌اش محسوب می‌شود.

اما در مواردی که مادر به دلیل بیماری یا ضعف جسمی توان شیردهی ندارد، موضوع کاملاً متفاوت است.

وقتی مادر بیمار است یا بدن او توان لازم برای تولید شیر کافی ندارد، نمی‌توان گفت که او به فرزندش ظلم کرده است.

این وضعیت از اختیار مادر خارج است و یک واقعیت ناخواسته در مسیر زندگی به شمار می‌آید.

همچنین، تصمیم به قطع شیر در چنین شرایطی باید همراه با مشورت پزشک و کارشناس باشد تا هم وضعیت سلامت مادر در نظر گرفته شود و هم حق فرزند رعایت گردد.

در واقع، خداوند شیر مادر را به عنوان یک حق برای فرزند در وجود او قرار داده است و اصل بر این است که مادری که توانمند است، این حق را در اختیار فرزندش بگذارد؛ اما اگر توان جسمی یا شرایط پزشکی مانع شود، این یک استثناء است و ارتباطی با ظلم یا کوتاهی ندارد.

به همین دلیل، پدر خانواده نیز باید این نکته را درک کند که در شرایط بیماری یا ضعف، مادر مقصر نیست.

همان‌طور که اگر مادری به علت بیماری قادر نباشد غذا بپزد، نمی‌توان او را متهم به ظلم در حق خانواده دانست؛ بلکه این یک ناتوانی طبیعی است که خارج از اراده او رخ داده است.

بنابراین در موارد استثنایی همانند این سؤال، این مسئله هرگز به معنای ظلم یا کوتاهی در حق فرزند نیست، بلکه ناشی از محدودیت‌های جسمی و شرایط پزشکی بوده است.

برای شنیدن و دانلود اینجا را کلیک کنید

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha