خبرگزاری حوزه - فاطمه جمالزاده: چه وصالی! همهچیز تماشایی است اینجا؛ خدیجه سلاماللهعلیها میان هلهله کائنات راهی خانه پیامبر صلواتاللهعلیهوآله شده است، آسمان عطرافشانی میکند و خورشید زرینتر از همیشه دامن بر خاک میساید تا تلالؤ نورش عالم را چراغانی کند؛ ولی خورشید بیهوده تلاش میکند، امروز هیچ نوری فراتر از برق چشمان خدیجه سلاماللهعلیها دیده نمیشود.
خدیجه دین و دنیایش را به دستان او سپرد، ولی کافی نبود، این بار تمام دل را به محمد صلواتاللهعلیهوآله گره زد تا هر چه بیشتر خود را در آینه تمامنمایِ خالق پیدا کند.
جبرییل از شرق تا غرب عالم را به شکوفــههای بهشتی آذینبندی کرده است، اسرافیل نغمه شادی در نبض زمان میدمـد و ملائکه برای برپایی این جشن بزرگ، صف به صف نازل میشوند.
محشری به پا شده است، اما این بار برای حسابرسی به عشق؛ عشق محمد صلواتاللهعلیهوآله به پروردگار، به خدیجه، به زهرا و علی و فرزندانشان، به امتی که به اسلام هدایت خواهند یافت و به تمام فرزندان آدم علیهالسلام؛ رحمةٌللعالمین یعنی همین. خدیجه نیز سراپا محمد شده است و جز او نمیبیند، خدا را در وجود او، خود را قلب او و زهرا را در نفسهای او.
امروز بزرگترین همپیمانی تاریخ بشر شکل میگیرد؛ خدیجه سلاماللهعلیها با پیامبر اکرم صلواتاللهعلیهوآله همراه شده است که همواره با جان و دل تمام لحظات سخت و آسان کنارش باشد و در میان تمام رنجها مرهم دردهایش؛ رنجهایی که قوم جاهل به رسول خدا تحمیل میکنند.
حالا زمین و زمان در انتظار حضور زهرا سلاماللهعلیها نشستهاند، حق دارند خب، میخواهند علت خلقت خود را به چشم نظاره کنند، مگر نه اینکه خدا خود اقرار کرده است:« اِنّی ما خَلَقْتُ سَماءً مَبْنِیَّةً وَ لا اَرْضاً مَدْحِیَّةً و َلا قَمَراً مُنیراً و َلا شَمْساً مُضِیئَةً وَ لا فَلَکاً یَدُورُ وَ لا بَحْراً یَجْری وَ لا فُلْکاً یَسْری اِلاّ فی مَحَبَّةِ هؤُلاءِ الْخَمْسَةِ الَّذینَ هُمْ تَحْتَ الْکِساءِ؛ هم اَهْلُ بَیْتِ النُّبُوَّةِ وَ مَعْدِنُ الرِّسالَةِ، هُمْ فاطِمَةُ وَ اَبُوها وَبَعْلُها وَ بَنُوها: بهراستی که من نیافریدم آسمان بنا شده و نه زمین گسترده و نه ماه تابان و نه مهر درخشان و نه فلک چرخان و نه دریای روان و نه کشتی در جریان را مگر بخاطر دوستی این پنج تن که در زیر کسا هستند؛ آنان خاندان نبوت و ارکان رسالت، فاطمه و پدرش و شوهر و دو فرزندش هستند.» و اینگونه ارکان خلقت را به محوریت فاطمه معرفی میکند.
پیوند آسمانی خدیجه سلاماللهعلیها با پیامبر اکرم صلواتاللهعلیهوآله، تنها تشکیل یک خانواده نبود، بلکه سنگ بنای یک تمدن نوین بود؛ تمدنی که قرار بود شعلههایش از خانه پرمهر پیامبر و خدیجه برافروخته شود و تا پایان تاریخ روشن بماند. از دل این همراهی بیشائبه، خاندانی پاک سربرآورد که حاملان نورِ ولایت و وارثان حکمت نبوت شوند و مسیر تاریخ را به سوی سرنوشتی محتوم هدایت کنند؛ سرنوشتی که در انتظار طلوع خورشید امامت از افق غیبت به سر میبرد.
و اینگونه، ازدواج خدیجه «س» و محمد «ص»، نه یک پایان که آغازی بود بر یک نقشه الهی. همانگونه که وجود مبارک خدیجه، پناهگاه و پشتیبان نخستین دانه رسالت شد تا رشد کند، امروز نیز امت اسلام، در انتظار ظهور آخرین میوه آن درخت پرثمر، منجی موعودی هستند تا حکومت جهانی عدل را که وعدهگاه نهایی همان رسالت است، محقق سازد و آرمانهای الهی آن پیامبر و آن بانوی بزرگ را در سراسر گیتی به تماشا بنشیند.
انتهای پیام/
۲۰:۰۱ - ۱۴۰۴/۰۶/۱۲
نظر شما