سه‌شنبه ۲۵ شهریور ۱۴۰۴ - ۱۱:۲۰
پرونده زیرِ پوست | تتو؛ اعتراض یا تقلید؟

حوزه/ تتو از نماد انحراف اجتماعی به پدیده‌ای فراگیر تبدیل شده؛ اما پیامدهای پنهان فردی و اجتماعی آن، جامعه را نیازمند آموزش و نظارت فوری کرده است. نبود فضای ابراز وجود و الگوهای غلط، جوانان را به سمت این اقدام عجولانه سوق داده است.

خبرگزاری حوزه | پدیده تتو نه فقط در میان خانواده بلکه در اجتماع نیز چالش‌هایی را ایجاد کرده است. درگذشته تتو زدن نماد انحراف اجتماعی بود و افراد سرکش و سابقه‌دار همچون زندانیان و لات‌ها و... به انجام آن مبادرت می‌ورزیدند؛ اما امروزه تتو تبدیل به یک پدیده اجتماعی و فراگیر شده است تا جایی که حتی افراد معتبر و فضاهای رسمی و آموزشی نیز از آن بی‌بهره نیستند.

آنچه امروز به آن نیازمندیم آموزشی اجتماعی در رابطه‌ با این معضل است.

در اکثر مواقع افراد عجولانه و بدون مشورت و به شکل آنی اقدام به تتو می‌کنند درحالی‌که از عوارض و آسیب‌های فردی، خانوادگی، اجتماعی و شغلی آن آگاهی ندارند.

جامعه نمی‌تواند جلوی تتو زدن جوانان را بگیرد؛ اما حداقل می‌تواند و باید بستری برای آموزش و مشاوره آنها فراهم کند تا فرد قبل از اقدام به تتو در مورد پیامدهای عملش آگاه شود و از اقدامات عجولانه پرهیز کند. علاوه بر این متأسفانه در جامعه ما نظارتی بر تتو کاران و مراکز تتو وجود ندارد.

همین عدم نظارت منجر شده تا شاهد برخی بیماری‌ها و آسیب‌های جسمی ناشی از تتو باشیم. تحقق این نظارت‌ها نیز از دیگر وظایف اجتماعی مسئولان است. این اقدامات نه‌تنها منجر به حفظ سلامت فرد می‌شود؛ بلکه سلامت و نظم اجتماعی را نیز نتیجه می‌دهد.

در جامعه پسامدرن نمادهای ارزش‌گذاری تغییر کرده است. امروزه تتو نیز به‌عنوان نماد ارزشی به نوجوانان معرفی می‌شود. فرد برای اثبات هویت و جایگاه اجتماعی خود تصمیم می‌گیرد تا تتوهای گران قیمتی بر تن خود حک کند؛ هرچقدر تتوها از حیث هنری بیشتر کار ببرد و باکیفیت‌تر و گران‌تر باشد فرد احساس غرور اجتماعی بیشتری می‌کند. در این شرایط تتوها به‌عنوان نشانه طبقاتی به مرزبندی اجتماعی افراد منجر می‌شود. تغییر این دیدگاه نیازمند هوشمندی جامعه است تا از طریق آموزش ارزش‌های واقعی خطای جوانان را به آنها گوشزد کند.

اکثر افرادی که نتوانسته‌اند از طریق استعدادها و موفقیت‌ها ابراز وجود کنند با پناه‌بردن به سنگر تتو نقص درونی خود را جبران می‌کنند. وقتی جامعه‌ای با چنین چالشی مواجه شود شبیه این است که همگان با ماسک‌هایی بر صورت با یکدیگر در ارتباط‌اند و حاصل این منش چیزی جز کم‌شدن اعتماد اجتماعی نیست. وقتی جامعه به افراد خویش آموزش دهد که به‌جای فرارکردن از ضعف‌ها آنها را رفع نماید و سواد انتقادی افراد را بالا ببرد تا فراتر از فشارهای اجتماعی فکر کنند هرگز با چنین پدیده‌ای روبرو نخواهیم شد.

برخی از جوانان به دلیل نبود فضای لازم برای ابراز وجود و بیان هویت سراغ رفتارهایی می‌روند تا به‌نوعی حرف خود را بزنند البته گاهی نیز تتوها نقش بیانیه‌های سیاسی را بازی می‌کنند. جوانان با زدن تتوهای خاص اعتراض خود را به وضعیت موجود اعلام می‌کنند.

کمک به جوانان برای یافتن ریشه‌های حقیقی و هویتی آنها از طریق فراهم نمودن فضای گفتگو، بحث و تبادل نظر می‌تواند راهکار خوبی برای حل این معضل باشد فراهم نمودن فضا برای فعالیت‌های هنری جوانان نیز از دیگر بایدهای دولت‌هاست تا به جوانان فرصت دهند به‌جای حک‌کردن نقش بر تن خویش و به‌اصطلاح خلق یک اثر هنری، خلاقیت و هنر خود را در مسیر صحیح به کار گیرند.

از دیگر عوامل گرایش به تتو الگوهای غلط زیبایی است که توسط هنرمندان و ورزشکاران و سلبریتی‌ها ارائه می‌شود جامعه باید به طور فعال در مقابل این جریان ایستادگی کند.

آموزش سواد رسانه در مدارس و دانشگاه‌ها و تبیین موضوع اصالت و تقلید باید مدنظر قرار گیرد. معرفی و ترویج الگوهای مثبت و شخصیت‌های علمی که موفقیتشان مرهون تلاش فکری و اخلاقی آنها بوده نیز می‌تواند در بازبینی این الگوها برای جوانان جامعه مؤثر باشد.

زهرا ابراهیمی

اخبار مرتبط

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha