به گزارش خبرگزاری حوزه، جدیدترین سریال بهرنگ توفیقی در شبکه نمایش خانگی گرچه از همان آغاز با تبلیغات گسترده در بستر فضای مجازی همراه بود، اما اکنون و پس از پخش هفت قسمت از آن می توان مدعی شد سریال "شغال" نسبت به هیاهویی که علیرغم ایفای نقش بازیگران مطرح و کارکشته در آن به راه انداخته، آن چیزی نیست که از توفیقی و تیم همراهش انتظار می رفت.
قبل از هر چیز باید به این نکته اشاره داشت که این سریال در ژانر درام عاشقانه و البته معمایی تولید شده و نویسندگی آن برعهده زامیاد سعدوندیان است و علی طلوعی نیز تهیهکنندگی کار را برعهده دارد.
خلاصه قصه مجموعه آن است که کامیار از شخصیت اصلی داستان، زمین خانوادگی خود را در بازی پوکر میبازد و برای بازپسگیری آن دست به عملی جنایتکارانه زده و انتخاب میکند تا به دختری بی دفاع تجاوز کند. همین نقطهی شروع و البته ملتهب سریال نشان از آن است که گویا با درامی پرتنش روبرو هستیم که سازندگان وعده آن را به مخاطبان خود دادهاند آن هم بر محور رازها، کشمکشهای خانوادگی و روابط پیچیده شخصیتها ولی با این حال ضعف های فرمی و محتوایی سریال چنان در همین چند قسمت آشکار بوده که نمی توان به "شغال" لقب سریالی قابل قبول و به یادماندنی داد، مگر این که در قسمت های باقیمانده شاهد غافلگیری هایی جذاب بر اساس تمِ قصه باشیم.
به تعبیر فیلمنامه نویسان، قصه برای درگیر کردن مخاطب خود علاوه بر جذابیت های فرمی باید واجد نیاز دراماتیک باشد. این که این سریال در همان آغاز توانسته با صحنه محرّک، مخاطب را تا حدی با خود درگیر کند به تنهایی کافی نیست و لذا نقاط عطف برای پیشبرد داستان در این جا اهمیت خاصی پیدا می کند.
از سوی دیگر به نظر میرسد حتی انتخاب عنوان "شغال" برای این مجموعه نیز بار نمادین دارد، کما این که اشارهای دارد به بحث حیلهگری، فرصتطلبی و میل به بقا در شرایط بحرانی که تقریباً می توان گفت در همه شخصیت های اصلی قصه به جز خانم وکیل با بازی شبنم مقدمی رگه هایی از آن وجود دارد.
از این نکته مهم نیز نباید غافل شد که به هر حال مخاطب تلویزیون و شبکه نمایش خانگی، خاطره خوب مجموعه هایی چون "انقلاب زیبا" و "آقازاده" به کارگردانی بهرنگ توفیقی را در ذهنش دارد و از این رو انتظار داشته که در مجموعه اخیر نیز شاهد تیزهوشی ها و کاربلدی های او باشد اما به هر صورت آن چه غیر قابل کتمان است این که "شغال" تاکنون نتوانسته آن طور که باید و شاید رضایت مردم و نیز منتقدین را جلب کند.
در واقع باید گفت این مجموعه هر چند که ایدهی اولیه جذاب و ملتهبانهای دارد، اما در اجرا گرفتار کلیشه و سطحینگری شده است؛ آفتی که البته گریبانگیر بسیاری از محصولات سینمایی و تلویزیونی و از جمله آثار شبکه نمایش خانگی در سال های اخیر بوده و معدود آثاری توانسته در آزمون خلاقیت فرمی و محتوایی، نمره قبولی را دریافت کنند.
نکته حائز اهمیت دیگر این که آغاز سریال با مساله تلخ تجاوز است و نه تنها در قسمت اول بلکه در دیگر قسمت ها نیز شاهد تجمیعی از خط قرمزهای ممنوعه و پرهیاهو همچون قماربازی، مشروب خواری، موسیقی زیرزمینی و نیز نمایش فاصله طبقاتی هستیم.
از سوی دیگر شخصیت ها آن طور که باید و شاید عمق لازم را برای شکل گیری روایت منسجم ندارند، ضمن آن که در برخی قسمت ها، سریال از ریتم لازم می اُفتد و همین مساله نیز به کلیت اثر ضربه زده است.
سید محمدمهدی موسوی
نظر شما