خبرگزاری حوزه | دفاع مقدس، تنها یک برهه تاریخی نبود؛ گنجینهای است از ارزشها که چون خورشیدی تابان، بر آسمان هویت ما میدرخشد. این گنجینه، نه در صندوقهای فلزی که در دل خاکریزها، در نگاههای مصمم جوانان، در لبخندهای پدران و مادران صبور و در اشکهای شوق رزمندگان نهفته است.
ارزشهایی چون ایثار که چون رودخانهای خروشان، عطش تشنگان حقیقت را سیراب میکرد. ایثاری که در آن، جان شیرین، فدای جانان میشد و «من» جای خود را به «ما» میداد. رزمندگانی که از همهچیز گذشتند تا «همهچیز» را برای این آب و خاک حفظ کنند.
و شهادت؛ اوج این ارزشها، زیباترین پایان برای پرواز بلندترین پرندهها. شهادت، نه یک مرگ، که یک تولد دوباره در آغوش ابدیت بود. شهادت، فصل سرخ عشق بود و امضای خونین پیمان با خدا. شهدا، نه از دست رفتهها، که یافتگان واقعی بودند؛ کسانی که در کوچهی لیلا، یافتند آنچه را که در هیچ بازار و بازاری یافت نمیشد.
ارزش دیگر، مقاومت بود. مقاومتی که در برابر طوفان حوادث، چون کوهی استوار ایستاد. مقاومتی که در عین سختیها و تنگناها، روحیه را نباخت و دست از تلاش برنداشت. ایستادگی در برابر ظلم، پایداری بر سر اصول و عقاید، و دفاع از مظلوم، سرلوحهی این مقاومت بود.
درس صداقت و رفاقت، درس معنویت و عرفان، درس شجاعت و مردانگی، درس ولایتمداری و تبعیت از امام؛ همه و همه، در این گنجینه ارزشمند نهفته است. دفاع مقدس، دانشگاهی بود که در آن، درس عشق به خدا، عشق به خلق و عشق به وطن، با بالاترین نمره قبولی، آموخته شد.
امروز، وظیفهی ما، نه تنها حفظ این گنجینه، که انتقال آن به نسلهای آینده است. باید قصههای این حماسه را بازگو کنیم، ارزشهای آن را بازخوانی کنیم و چراغ راه فرزندانمان باشیم. باید بذر ایثار و شهادت را در دلهایشان بکاریم و از آنها بخواهیم که پاسداران میراث گرانبهای «دفاع مقدس» باشند.
بیایید با قلم، با سخن، با عمل، میراثداران خوبی برای این ارزشهای والا باشیم. تا فرهنگ ایثار و شهادت، نه در پیچ و خم زمان، که در تار و پود زندگی جامعهی ما تنیده شود و حماسهآفرینیهای جبههی مقاومت، همواره الهامبخش راهمان باشد.
زینب صفایی










نظر شما